غیبت کابل چه تاثیری بر نشست مسکو داشت؟

محمد صادق؛‌ نماینده ویژه پاکستان در امور افغانستان در نشست مسکو گفت که جامعه بین‌المللی باید با مقامات افغانستان با در نظر داشت «سلسله‌مراتب اولویت‌ها» همکاری کند. او افزود که این همکاری به‌ویژه در مواردی که «دولت سرپرست افغانستان» تعهد خود را برای مقابله با تروریزم و مبارزه با قاچاق مواد مخدر نشان داده، انجام شود. 

 

او گفت که تعامل پایدار با امارت اسلامی همچنان ضروری است. 

 

یو شیاونگ؛ ‌نماینده چین هم از امریکا خواست که دارایی‌های بلوکه شده افغانستان را آزاد کند و به این کشور بازگرداند. او امریکا را مسئول و منشأ مشکلات امروز افغانستان دانست. 

 

حسن کاظمی ‌قمی؛ نماینده جمهوری اسلامی ایران برای افغانستان نیز در این نشست بر تشکیل حکومت فراگیر در افغانستان تاکید کرد و گفت که چنین حکومتی می تواند زمینه به رسمیت شناختن حکومت طالبان را فراهم کند. 

 

نمایندگان روسیه و ازبکستان نیز خواهان آزادسازی دارایی‌های مسدودشده افغانستان شدند.

 

این در حالی است که رسانه ها و تحلیلگران منتقد «امارت اسلامی»‌ تلاش ها و تبلیغات گسترده ای به راه انداختند تا این نشست را علیه طالبان ارزیابی کنند و عدم دعوت از نمایندگان «امارت اسلامی» در نشست مسکو را نشانه تقابل و عدم تعامل کشورهای شرکت کننده در آن با دولت سرپرست به حساب آورند.

 

با این وجود، اگر به دقت نگاه کنیم خواسته های مطرح شده از سوی نمایندگان کشورهای شرکت کننده در نشست «فرمت مسکو» درست همان خواسته هایی بود که «امارت اسلامی»‌ بارها مطرح کرده است.

 

به عنوان نمونه، آزادی پول های بلوکه شده کشور یکی از محوری ترین درخواست های «امارت اسلامی»‌ از امریکا و هم پیمانان آن بوده است؛ زیرا این امر، کمک زیادی به عبور افغانستان از وضعیت بحرانی کنونی می کند و جلو بروز یک فاجعه انسانی در زمستان پیش رو را خواهد گرفت.

 

از سوی دیگر، از دید «امارت اسلامی» انسداد دارایی های کشور، اقدامی غیرمشروع است؛ زیرا این پول متعلق به مردم افغانستان است و هیچ کشوری حق ندارد آن را مسدود و منجمد کند و مانع از دسترسی مالکان اصلی آن به این منابع مالی شود.

 

افزون بر این، تعامل جهان با دولت «امارت اسلامی» بسیاری از مشکلات امروز کشور را حل می کند و اجازه نمی دهد که میلیون ها نفر در نتیجه انزوای تحمیلی بر «امارت اسلامی» از سوی نظام سلطه و قدرت های استعماری، رنج بکشند و در معرض فقری فاجعه بار قرار بگیرند.

 

این تعامل در عین حال به جامعه جهانی کمک می کند تا نگرانی ها و دغدغه هایش درباره مبارزه با تروریزم، تامین امنیت، تحکیم ثبات، مشارکت اقوام و اقلیت ها در ساختار قدرت، احراز حقوق اقلیت ها، احترام به حقوق زنان و دختران و... را از مجاری مؤثر با یک دولت مسئول و متعهد نسبت به جامعه بین المللی در میان بگذارد و برای حل آن، راه های سازنده ای پیدا کند.

 

نکته مهم دیگری که در سخنرانی نماینده کشور چین در نشست مسکو مطرح شد و بدون شک، دیگر کشورهای شرکت کننده در این نشست نیز آن را قبول دارند، این بود که او امریکا را مسئول نابسامانی های جاری در افغانستان دانست.

 

این همان موضعی است که «امارت اسلامی» نیز آن را قبول دارد و بارها مطرح کرده است؛ زیرا بسیاری از فجایع و بحران هایی که در حال حاضر در کشور جریان دارد، یا محصول ۲۰ سال اشغال جنایتکارانه امریکا و متحدان آن است و یا در پی خروج غیرمسئولانه، پرهرج و مرج و شرم آور امریکا و ناتو و در ادامه نیز تحریم های ظالمانه دولت و مردم افغانستان توسط واشنگتن و متحدانش به وجود آمده است. بنابراین، امریکا در برابر این وضعیت فاجعه بار مسئول است و باید مسئولیت خود را به عهده بگیرد و هزینه های آن را بپردازد.

 

در این میان، لزوم تشکیل دولت فراگیر با مشارکت اقوام و اقلیت های کشور در ساختار سیاسی، موضعی است که همه کشورهای جهان از آن حمایت می کنند و حتی کشوری مانند پاکستان که حامی شناخته شده «امارت اسلامی» به حساب می آید نیز بر آن تاکید دارد.

 

با توجه به این موارد، غیبت کابل در نشست مسکو، لزوما تاثیری بر نتایج حاصل از این نشست نداشت و اگر نمایندگان طالبان در آن حضور نداشتند، اغلب نمایندگان شرکت کننده در آن، همان نکات، نگرانی ها و دغدغه هایی را مطرح کردند که مورد تایید طالبان هم بود و بارها از سوی مقام ها و رهبران «امارت اسلامی»‌ به مناسبت های مختلف، بیان شده است.