خبرگزاری صدای افغان (آوا) – کابل: عبدالطیف نظری؛ معاون وزارت اقتصاد امارت اسلامی روز گذشته طی یادداشتی در صفحه فیسبوکش ضمن تأکید بر نقش مهم زراعت در تولید ناخالص داخلی افغانستان؛ دستیابی به امنیت غذایی، کسب درآمدهای ارزی و استقلال سیاسی و اقتصادی را از عمدهترین ضرورتهای توجه به این صنعت دانسته است.
او افزود: امنیت غذایی کشور به طور مستقیم به تولیدات بخش کشاورزی وابسته است و هرگونه اختلال در این روند میتواند به طور مستقیم، امنیت اقتصادی، اجتماعی و حتی سیاسی کشور را تهدید کند.
وی با اشاره به ظرفیت افغانستان در بخش زراعت، علاوه کرده است: هر چند در پلان استراتژیک اقتصادی اعلام شده، محور اساسی در بخش کشاورزی، توسعه کشاورزی تجاری و دانشبنیان خواهد بود تا افغانستان بتواند در این زمینه به جایگاه اصلی و واقعی خود برسد ولی نباید فراموش کنیم که طی سالهای اخیر برخی کشورهای منطقه که از نظر ظرفیتها و تنوع اقلیمی قابل مقایسه با افغانستان نیستند، روی کرسی اقتدار غذایی نشسته اند و در این بخش حکمرانی میکنند. این یعنی نمیتوان حتی یک لحظه وقت را هدر داد و باید از تمام توان شرکتهای دانش بنیان برای باز پسگیری جایگاه از دست رفته، بهره گرفت.
به باور آقای نظری، یکی از اولویتهای کاری در بخش کشاورزی، فاصله گرفتن از کشت و زرع سنتی و حرکت به سمت کشاورزی صنعتی و تجاری با نگاه به اقتصاد برتر است تا محصولات تولید شده روی دست کشاورز نماند و بهرهبردار براساس نیاز داخلی و بازارهای صادراتی و جهانی، محصول خود را منطبق با استاندارد شناخته شده و همچنین قیمت مناسب به فروش برساند. کاری که میتواند دست دلالان و واسطهها را کوتاه و از دخالت آنها در بازار جلوگیری کند. ادعایی که برای رسیدن به آن، باید کشاورزی دانش بنیان با هدف بهرهوری بالا و اشتغال پایدار به صورت ویژه در دستور کار قرار بگیرد.
معاون وزارت اقتصاد علاوه کرده است: با اینکه مدتی است طرح جامع کشاورزی براساس الگوی کشت یا کشت قراردادی بر مبنای ظرفیت و اقلیم هر منطقه در ولایت های مختلف به اجرا در آمده است، اما خروجی کار نشان میدهد، متولیان آنطور که باید برای به نتیجه رسیدن آن وقت نمیگذارند. ولی حالا و با تأکید کارشناسان و مسوولان حوزه اقتصاد امارت اسلامی بر توجه به دانشبنیانها انتظار میرود عزمها جزم و آینده خوبی برای کشاورزی مدرن ترسیم شود.
به باور وی، غالب بودن روشها و متدهای سنتی این عرصه در کشور و عدم تمایل فعالان این حوزه برای صنعتی شدن، مهمترین موانع در مسیر حرکت شرکتها به سمت ساختارهای دانش بنیان به حساب میآید.
آقای نظری در اخیر یادداشت اش خاطر نشان ساخته که بخش کشاورزی سهم مهمی در تولید ناخالص داخلی کشور و اشتغالزایی مردم در ولایت های مختلف دارد. دستیابی به امنیت غذایی، کسب درآمدهای ارزی و استقلال سیاسی و اقتصادی از عمدهترین ضرورتهای توجه به این صنعت است. اما در همین مسیر، توسعه کشاورزی بدون نگرش پایدار و عدم بهرهمندی از شرکتهای دانشبنیان، موجب بروز مسائل و مشکلاتی میشود که مصرف بیرویه مواد شیمیایی و تخریب محیطزیست را باید از عمدهترین آنها در نظر داشت.