در حالی که شیوع کرونا در کشور باعث مشکلات زیادی شده است، برخی از کارگران و اقشار ضعیف در ولایت بلخ می‌گویند که با وجود این مشکلات، در شرایط دشواری به سر می‌برند، و از سویی دیگر رعایت نکردن عدالت در توزیع کمک‌ها، منجر با نداشتن نان، برای یک وعده غذایی شده است.
خبرگزاری صدای افغان(آوا)-مزارشریف: کارگران سر چوک در ولایت بلخ از نداشتن نان خوردن برای سحری و افطاری رنج می‌برند، و روند توزیع مساعدت‌ها از سوی حکومت را ناعادلانه خوانده و می‌گویند که هیچ مستحقی از این کمک‌ها مستفید نشده است.
سیدعلی آقا هاشمی کارشناس مسائل اجتماعی در روند توزیع غیرعادلانه کارت‌های نان و دیگر کمک‌ها به خبرنگار صدای افغان می‌گوید که بیشتر از 60 درصد مردم افغانستان، زیر خط فقر قرار دارند و بیشترشان روزمره کار می‌کنند و زندگی خود را پیش می‌برند.
وی افزود: در عین توزیع کمک‌ها باید جامعه به چند طبقه تقسیم شوند که تا قشر فقیر و کسانی که کارگر روزمره هستند، در روند توزیع کمک، برای‌شان مشکل ایجاد نشود.
عبدالحمید یکی از بیجاشدگان ولسوالی بلخ که در منطقه کمربند نو در حویلی کرایی زندکی می‌کند، به آوا می‌گوید: "در طی چندین مرحله توزیع مساعدت‌ها از سوی تجاران و حکومت، هنوز هیچ کمکی برای ما نشده است."
وی افزود: چندین بار توسط کلانترهای کوچه و گذر لیست‌گیری و نام‌نویسی شده، ولی برای ما هیچ کمکی از مواد خوراکی و یا نان خشک، نشده است.
عبدالحمید گفت که روند توزیع کمک‌ها در ایام کرونا در تمام ولایت ها به مشکل بر خورده و هیچ مستحقی به حق خود نرسیده است و بیشتر به افرادی کمک شده که سرمایه‌دار و یا روزانه بیشتر از 300 افغانی درآمد دارند.
او که ده نفر از اعضای خانواده خود را باید غذا دهد، با چهره خاک‌آلود در کنار چوک فردوسی شهر مزار شریف داخل غلتک نشسته است، می‌گوید "از صبح تا حالا یک افغانی هم کار نکردم، چطور با دست خالی به خانه برگردم."
خواجه محمد یکی دیگر از بیجاشدگان ولسوالی فیض‌آباد ولایت جوزجان که از مدت دو ماه قبل از منطقه خود مهاجر شده است، به خبرنگار صدای افغان آوا گفت که در حویلی کرایی با ده نفر از اعضای خانواده با مشکلات نبود مواد خوراکی اولیه دست و پنجه نرم می‌کند.
وی افزود: "قرنطینه و وضعیت کرونایی و ایام ماه مبارک رمضان با نبود نان خشک برای سحری مواجه شده است."
این کارگر در روزهای ماه مبارک رمضان علف در دهن دارد؛ گفت که دو شب می‌شود به دلیل نداشتن پول نان به خانه برنگشته و شب را در چوک سپری می‌کند، تا نانی را با خود به خانه ببرد.
این سرپرست خانواده که اشک در چشمانش حلقه زده، گفت که "در این وضعیت از کسی تقاضا کمک نمی‌شود تا بخواهی برای کسی ابراز کنی می‌گوید، نزدیک نشو که مرا کرونا می‌گیرد."
گفتنی است که مردم قشر فقیر و کارگر از بحران بزرگی در نبود مواد خوراکی رنج می‌برند و تمدید شدن روزهای قرنطین باعث شده که مردم نسبت به حکومت بدبین شوند.
خبرگزاری صدای افغان(آوا)-مزارشریف: کارگران سر چوک در ولایت بلخ از نداشتن نان خوردن برای سحری و افطاری رنج می‌برند، و روند توزیع مساعدت‌ها از سوی حکومت را ناعادلانه خوانده و می‌گویند که هیچ مستحقی از این کمک‌ها مستفید نشده است.
سیدعلی آقا هاشمی کارشناس مسائل اجتماعی در روند توزیع غیرعادلانه کارت‌های نان و دیگر کمک‌ها به خبرنگار صدای افغان می‌گوید که بیشتر از 60 درصد مردم افغانستان، زیر خط فقر قرار دارند و بیشترشان روزمره کار می‌کنند و زندگی خود را پیش می‌برند.
وی افزود: در عین توزیع کمک‌ها باید جامعه به چند طبقه تقسیم شوند که تا قشر فقیر و کسانی که کارگر روزمره هستند، در روند توزیع کمک، برای‌شان مشکل ایجاد نشود.
عبدالحمید یکی از بیجاشدگان ولسوالی بلخ که در منطقه کمربند نو در حویلی کرایی زندکی می‌کند، به آوا می‌گوید: "در طی چندین مرحله توزیع مساعدت‌ها از سوی تجاران و حکومت، هنوز هیچ کمکی برای ما نشده است."
وی افزود: چندین بار توسط کلانترهای کوچه و گذر لیست‌گیری و نام‌نویسی شده، ولی برای ما هیچ کمکی از مواد خوراکی و یا نان خشک، نشده است.
عبدالحمید گفت که روند توزیع کمک‌ها در ایام کرونا در تمام ولایت ها به مشکل بر خورده و هیچ مستحقی به حق خود نرسیده است و بیشتر به افرادی کمک شده که سرمایه‌دار و یا روزانه بیشتر از 300 افغانی درآمد دارند.
او که ده نفر از اعضای خانواده خود را باید غذا دهد، با چهره خاک‌آلود در کنار چوک فردوسی شهر مزار شریف داخل غلتک نشسته است، می‌گوید "از صبح تا حالا یک افغانی هم کار نکردم، چطور با دست خالی به خانه برگردم."
خواجه محمد یکی دیگر از بیجاشدگان ولسوالی فیض‌آباد ولایت جوزجان که از مدت دو ماه قبل از منطقه خود مهاجر شده است، به خبرنگار صدای افغان آوا گفت که در حویلی کرایی با ده نفر از اعضای خانواده با مشکلات نبود مواد خوراکی اولیه دست و پنجه نرم می‌کند.
وی افزود: "قرنطینه و وضعیت کرونایی و ایام ماه مبارک رمضان با نبود نان خشک برای سحری مواجه شده است."
این کارگر در روزهای ماه مبارک رمضان علف در دهن دارد؛ گفت که دو شب می‌شود به دلیل نداشتن پول نان به خانه برنگشته و شب را در چوک سپری می‌کند، تا نانی را با خود به خانه ببرد.
این سرپرست خانواده که اشک در چشمانش حلقه زده، گفت که "در این وضعیت از کسی تقاضا کمک نمی‌شود تا بخواهی برای کسی ابراز کنی می‌گوید، نزدیک نشو که مرا کرونا می‌گیرد."
گفتنی است که مردم قشر فقیر و کارگر از بحران بزرگی در نبود مواد خوراکی رنج می‌برند و تمدید شدن روزهای قرنطین باعث شده که مردم نسبت به حکومت بدبین شوند.
