با به قدرت رسیدن حزب خلق و پرچم در افغانستان ، مردم از یک خواب بسیار عمیق بیدار شدند و قیام کردند/ حمایت امریکا از جهاد مردم افغانستان ابزاری بود

در این جلسه که تحت عنوان فرعی" افغانستان؛ اشغال، جهاد، مقاومت و اشغال مجدد" برگزار شد، با حضور عبدالله آرزو و حجت الاسلام و المسلمین احسانی از مجاهدین و فعالین سیاسی کشورمان، اوضاع و مسائل افغانستان از آغار قیام های مردمی علیه حکومت کمونیستی و تجاوز ارتش سرخ، پیروزی جهاد مردم ، رویدادهای پس از آن و وضعیت جاری کشور  مورد بررسی، تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

حاج عبدالله آرزو؛ یکی از شخصیت های برجسته اهل سنت در مشهد مقدس به عنوان یکی از کارشناسان این نشست گفت:جهاد یکی از واجبات است که در آموزه های کلان دینی و خاصتا در فرهنگ قرآنی بالغ بر 108 مرتبه کلمه جهاد استفاده شده است؛ این استفاده کردن بسیار مکرر در آینه های مختلف، در فضا های مختلف، با فرهنگ ها و بیانات و راهکار های مختلف، بیانگر اهمیت موضوع است؛سرزمین ما در برهه ای از تاریخ معاصر مورد بی حرمتی و تاخت و تاز نظام فاسد کمونیستی و مزدور و ارتش سفاک و خون آشام شوروی سابق قرار گرفت.

وی با توجه به مطلب فوق اضافه کرد: ما در شرایطی به سر می بردیم که یک غفلت و عدم آگاهی و استبداد بسیار مطلق بر سرزمین ما حاکم بود، هر تفکر و هر قلمی که بیان حق را داشتند، در نطفه خفه می کردند؛ اندیشمندان بزرگی که در دهمزنگ، همانند شهید اسماعیل بلخی ، شهید استاد غلام محمد نیازی و شهید حبیب الرحمان، این ها ماندند و شهید شدند چرا که حکومت ها اجازه ندادند که این تفکر توسعه پیدا کند.

حاج عبدالله آرزو گفت:با به قدرت رسیدن حزب خلق و پرچم در افغانستان و عملکرد شتاب زده آنها در حمله به ارزش ها و باورهای مردم ، ملت ما از یک خواب بسیار عمیق و در یک فرصت کوتاه بیدار شدند،که دشمن با این ساز و برگ های فکری که وارد میدان شده همه ارزش های ما را به تاراج و یغما میخواهند ببرند، در شروع با حرکت هایی که از خود به نمایش گذاشتند در واقع ماهیت خود را اعلان کردند،بالاخره حکم جهاد علیه آنها صادر شد و علما و اندیشمندان و متفکران و مردم ما وارد میدان جهاد شدند.

وی ادامه داد:در ابتدا، قهرمانان تهی دست، ملتی از بُعد اقتصادی فقیر اما با ایمان و پایمردی بسیار قوی وارد میدان کارزار شدند، بعد از این که حرکت هایی مردمی مانند قیام 24 حوت 1357 ، قیام 3 حوت کابل، قیام های که در سرتاسر افغانستان رخ داد، اتفاق تازه ای شکل گرفت و وارد یک مرحله نوین شدیم،که همانا با 22 دلو سال57 که انقلاب اسلامی در جمهوری اسلامی ایران شکل گرفت، خب این خودش یک نوید و مژده ای بود برای جریانات فکری و سیاسی و جهادی افغانستان  که این موهبت است.

عبدالله آرزو به حمایت های کشور آمریکا و پاکستان از مجاهدین اشاره کرد و اظهار داشت:در آن دوران، جنگ سرد اولویت داشت و همچنین دنیا دارای دو قطب بسیار وزین سیاسی ، نظامی و فکری بود که قطب شرق و قطب غرب؛ در قطب غرب حکومتِ آمپریالیستی غرب را داشتیم که مجهز به همه توامندی سیاسی و اقتصادی و مالی بودند و در قطب شرق هم حکومت سوسیالیستی شوروی.

این شخصیت برجسته اهل سنت در تکمیل مطلب فوق گفت:ما در تحقیقات میدانی که کردیم یکی از دلایل و عوامل تجاوز قشون ارتش سرخ شوروی سابق به افغانستان این بوده که آمریکایی ها، روس ها را به گونه ای تشویق می کردند آن هم  از طریق ستون پنجم خود که به افغانستان لشکر کشی کنند و افغانستان را برای همیشه  نابود و استقلال  آن را از بین ببرند. 

موصوف بیان داشت:آمریکایی ها می دانستند که ملت افغانستان دارای چه خصوصیات ایمانی و مردانگی بسیار عجیبی هستند،و این مهم می تواند روس ها را در افغانستان زمین گیر کند؛در این تقابل آمریکایی ها به دنبال اهداف بسیار بسیار بلند بود از جمله این که با تجاوز روس ها به افغانستان تمام کشورهای اسلامی بلوک غرب را بسیج کنند در برابر شوروی و روس ها را در عرصه های سیاسی و جهانی به انزوا بکشانند؛دوم این که ملت ملتی است که همان طوری که انگلیسی ها را از پا در آورد مقاوت و استقامت این ملت مثال زدنی است این ها در برابر تجاوز شوروی و ارتش سرخ کمونیستی آرام نخواهند نشست؛ سوم: هزنیه بسیار سنگینی که جنگ ها دارد در کل دنیا این هزینه سنگین همزمان با آن اقتصاد متزلزل کمونیستی که پاسخ گوی آن جامعه نبود، این اقتصاد هم به چالش کشیده خواهد شد؛ دلیل حمایت های آمریکا از مجاهدین افغانستان به دلایل فوق بود تا این که به اهداف شخصی خود دست پیدا بکنند.

او در مورد حمایت  از مجاهدین  نیزگفت:از زمان های قدیم افغانستان و پاکستان بر سر خط دیورند اختلافات زیادی داشتند،اولین هدف این حمایت از مجاهدین این بود که با سپر قرار گرفتن ملت افغانستان  توسط روس ها، از تجاوز بعدی روس به پاکستان جلوگیری شود؛پاکستانی ها به این فکر بودند که با وارد شدن ارتش شوروی  این کشور ها  برای همیشه به یک چاله سنگین فرا خواهد رفت و دیگر شکل نخواهد گرفت و تمام شیرازه های ملی، سیاسی ،اقتصادی و نظامی کشور دچار بحران خواهد.

قسمت دوم گزارش این کرسی هم اندیشی منتشر می شود.