انس حقاني؛ از محكوميت به مجازات تا صعود به پله هاي آزادي

از نگاه شرعي و حقوقي قاتل بايد مجازات شود. خداوند در قرآن كريم به ولي خون اين قدرت را داده است تا فردی كه مرتكب جنايت قتل شده است را به كيفر اعمالش برساند و نيز اين اختيار را دارد كه اگر بخواهد مي تواند قاتل را عفو كند.
 
در كد جديد قانون جزاي افغانستان كه بر گرفته از اساسات دين مي باشد نيز مجازات سختي را براي قاتل در نظر گرفته است، اما متاسفانه هيچگاه به دست مجريان حق كُش؛ اين قوانين مورد تطبيق قرار نگرفته اند.
 
تصميم رييس جمهور غني به آزادي انس حقاني كه يك قاتل حرفه اي است و دستش تا مرفق به خون مردم بي گناه افغانستان آلوده می باشد، نشان داد كه حرمت شكني نسبت به مردم افغانستان و دهن كجي در برابر خون شهدا از سوي تكنوكرات هاي حاكم بر قدرت به اوج خود رسيده است.
 
هرچند گفته مي شود كه اين تصميم تا هنوز عملي نشده است، اما نفس اين كار از ريشه باطل و بر خلاف  اصل حقوقي و شرعي و خواست احاد ملت افغانستان است.
 
مردم افغانستان قاتلينی چون انس حقاني را كه به دهها جنايت ضد بشري محكوم هستند و صدها حمله ي خونين را سازمان دهي كرده اند هرگز نمي بخشد. مردم افغانستان كه ولي حقيقي خون شهداي حملات انتحاري هستند حتي اجازه نفس كشيدن به امثال انس حقاني را نميدهد چه رسد به دادن برائت از تمام جنايت هاي كه انجام داده است.
 
سوال اما اينجاست كه رييس جمهور به كدام حق تصميم به آزادي قاتل مردم افغانستان مي گيرد؟ مگر انس حقاني كه جرمش محرز و مسلم است يك زنداني سياسي است كه بايد براي حل مسائل ديپلوماتيك مورد معامله قرار گيرد؟ يا اينكه جرمش خفيف و قابل اعتنا نيست؟ آيا رييس جمهور يك مملكت حق دارد كه تمام اصول حقوقي و شرعي را براي رسيدن به اهداف سياسي خود زير پا و قاتلين محكوم به اعدام را رها كند؟ اينها سوالاتي است كه امروز پيش تمام مردم افغانستان به خصوص خانواده هاي شهدا مطرح است.
 
امروز رييس جمهور افغانستان آزادي قاتلين مردم افغانستان را نامش را حُسن نيت گذاشته است در حاليكه از طرفهاي مقابل نه تنها حسن نيت ديده نمي شود، بلكه هر روز بر جنايات خود عليه مردم افغانستان مي افزايد.
 
بازي با خون ملت را كه نمي شود نامش را معامله سياسي گذاشت؛ در كجاي شرع مقدس و حتي قانون اساسي افغانستان آمده است كه رييس جمهور حق دارد قاتل را عفو كند و مجرم را از چوبه دار رها كند؟
 
فرض بر اینکه آزادي اسراي امريكايي براي حفظ مناسبات دو طرف مهم بوده باشد معامله كوچكتري غير از اين انجام ميدادند، نه داد و ستد با خون صدها شهيدي كه بدنهاي شان در آتش حملات انتحاري كباب شدند و صدها خانواده را با مرگ خود عزادار ساختند.
 
هر نوع معامله بالاي امثال انس حقاني و برائت او از مجازات ظلم صريح در حق مردم افغانستان و بي حرمتي به خون شهدا است، كه از هيچ راهي توجيه پذير نيست.
 
تصميم بر تبادله انس حقاني يكي از سردسته هاي جنايتکار در افغانستان با اسيران امريكاي از اول يك اقدام غير منطقي و آميخته با شك و ترديد توطئه عليه مردم افغانستان بود.
 
طي بيش از 9 دور مذاكره ميان امريكا و طالبان هيچ اهميتي به حكومت افغانستان داده نشد، اما در معامله انس حقاني كه جز زيان هيچ سودي نداشت، يكبار  ديگر سر دمداران رانده شده از متن قضيه صلح و جنگ را به بازي گرفتند.
 
شايد يكي از دلائل تاخير در اين معامله ي مسخره پي بردن به اشتباه فاحش رهايي انس حقاني است كه زيان آن نه تنها متوجه حكومت بلكه تمام مردم افغانستان مي شود.
 
افزودن قيمت بر رهايي انس حقاني و شرط قرار دادن مذاكره طالبان با حكومت افغانستان نه خواست امريكا بلكه پيامد زود رس اشتباه رييس جمهور غني در اين معامله ناميمون است.