"عبدالقدیر فائض" کارشناس امور اجتماعی در مصاحبه با آوا، بی کاری را از عوامل عمده ی نا هنجاری‌های اجتماعی، وقوع جرم های جنایی و نا امنی‌ها در افغانستان عنوان کرد.
تاریخ انتشار :شنبه ۲۲ جدی ۱۳۹۷ ساعت ۱۶:۲۱
کد مطلب : 177709
به گزارش خبرگزاری آوا، آقای فائز از حکومت سخت انتقاد کرده می گوید: رهبران حکومت وحدت ملی در زمان کمپاین و پس از آن ایجاد شغل را از اولویت های کاری خود عنوان می کردند، اما پس از به قدرت رسیدن، طی بیش از چهارسال کار قابل ملاحظه‌ی در این زمینه انجام نداده اند.
به باور او، فقر و بیکاری ارتباط مستقیم با نا امنی‌ها و ازدیاد جرم‌های جنایی دارد و تا زمانی که این معضل اجتماعی حل نشود تامین صلح و ثبات در کشور کار دشواری خواهد بود.
وی افزود: اگر قرار باشد بهبود در رشد اقتصاد رونما گردد و بیکاری کاهش پیدا کند، باید ریشه ها و عوامل رکود اقتصادی، فقر و بیکاری به صورت تخصصی و کارشناسانه جستجو و مورد وا کاوی قرار گیرد.
نامبرده تصریح کرد: سال‌هاست که اقتصاد افغانستان وابسته به کمک های خارجی و مصرف آن نیز به فرمایش کشورهای کمک کننده بوده و این کار سبب شده است که از یک‌سو روی زیربناها سرمایه گذاری نشود و از سوی دیگر کشور را به یک بازار مصرفی تبدیل کند و مهمتر ازهمه میزان بیکاری را به صورت سرسام آور افزایش دهد.
وی راه حل بنیادی برای کاهش بیکاری و رشد اقتصادی را تقویت بخش‌های خصوصی و سرمایه گذاری بیشتر بالای زیرساختها عنوان کرد.
او تاکید کرد که افغانستان از نگاه اقتصادی و اجتماعی و منابع بشری دارای مزایا و ظرفیت هایی می باشد که اگر افراد متخصص ومتعهد اداره امور را در دست داشته باشد حتی در کوتاه مدت معضل بیکاری حل گردیده و اقتصاد کشور رو به رشد خواهد شد.
براساس گزارشها در حال حاضر 15 میلیون تن در افغانستان واجد شرایط کار هستند که از این مجموع در حدود 8 میلیون بیکار اند و از مجموع 8 میلیون افراد بیکار در حدود دو میلیون آن فارغین دانشگاه ها و تحصیل‌کرده ها اند که متاسفانه به دلیل نبود بازار کار وعدم ظرفیت در نهادهای دولتی هر سال برحجم این رقم افزوده می شود.
محمد رحیم یک تن از جوانان تحصیل‌کرده که در سال 1396 از دانشگاه فارغ شده است به خبرگزاری صدای افغان (آوا) گفت: او پس از فراغت با اینکه در بسیاری از ادارات دولتی پیش‌نهاد کار داده است اما هیچ نتیجه‌ی نگرفته است.
رحیم می افزاید: پس از فراغت در حدود 6 ماه سرگردان دنبال کار بوده و پس از آن مجبور شده است تا برای امرار معاش برگر فروشی کند.
محمد رحیم با ابراز نا امیدی می گوید: در کشوری که استعدادها کشته می شود و ثمره تحصیل جزء سرگردانی و فشارهای کشنده روحی چیزی دیگری نیست، کسب علم و دانش و بی سوادی یکسان خواهد بود.
این درحالی است که مسئولان در وزارت کار و امور اجتماعی می گویند در اوائل سال 1398 حدود 2500 تن کارگر از طریق رقابت آزاد از تمام ولایات کشور به امارات متحده عربی فرستاده می شوند و این روند ادامه پیدا خواهد کرد و با سایر کشورهای منطقه و جهان نیز قراردادهای در این زمینه به امضا خواهد رسید.
کارشناسان اما این اقدام وزارت کار را یک راه حل موقتی میدانند و یگانه راه حل دائمی این معضل اجتماعی و اقتصادی را سرمایه گذاری بالای زیربناها و تقویت بخش‌های خصوصی و به خصوص استخراج منابع غنی زیر زمینی افغانستان عنوان می کنند.
به باور او، فقر و بیکاری ارتباط مستقیم با نا امنی‌ها و ازدیاد جرم‌های جنایی دارد و تا زمانی که این معضل اجتماعی حل نشود تامین صلح و ثبات در کشور کار دشواری خواهد بود.
وی افزود: اگر قرار باشد بهبود در رشد اقتصاد رونما گردد و بیکاری کاهش پیدا کند، باید ریشه ها و عوامل رکود اقتصادی، فقر و بیکاری به صورت تخصصی و کارشناسانه جستجو و مورد وا کاوی قرار گیرد.
نامبرده تصریح کرد: سال‌هاست که اقتصاد افغانستان وابسته به کمک های خارجی و مصرف آن نیز به فرمایش کشورهای کمک کننده بوده و این کار سبب شده است که از یک‌سو روی زیربناها سرمایه گذاری نشود و از سوی دیگر کشور را به یک بازار مصرفی تبدیل کند و مهمتر ازهمه میزان بیکاری را به صورت سرسام آور افزایش دهد.
وی راه حل بنیادی برای کاهش بیکاری و رشد اقتصادی را تقویت بخش‌های خصوصی و سرمایه گذاری بیشتر بالای زیرساختها عنوان کرد.
او تاکید کرد که افغانستان از نگاه اقتصادی و اجتماعی و منابع بشری دارای مزایا و ظرفیت هایی می باشد که اگر افراد متخصص ومتعهد اداره امور را در دست داشته باشد حتی در کوتاه مدت معضل بیکاری حل گردیده و اقتصاد کشور رو به رشد خواهد شد.
براساس گزارشها در حال حاضر 15 میلیون تن در افغانستان واجد شرایط کار هستند که از این مجموع در حدود 8 میلیون بیکار اند و از مجموع 8 میلیون افراد بیکار در حدود دو میلیون آن فارغین دانشگاه ها و تحصیل‌کرده ها اند که متاسفانه به دلیل نبود بازار کار وعدم ظرفیت در نهادهای دولتی هر سال برحجم این رقم افزوده می شود.
محمد رحیم یک تن از جوانان تحصیل‌کرده که در سال 1396 از دانشگاه فارغ شده است به خبرگزاری صدای افغان (آوا) گفت: او پس از فراغت با اینکه در بسیاری از ادارات دولتی پیش‌نهاد کار داده است اما هیچ نتیجه‌ی نگرفته است.
رحیم می افزاید: پس از فراغت در حدود 6 ماه سرگردان دنبال کار بوده و پس از آن مجبور شده است تا برای امرار معاش برگر فروشی کند.
محمد رحیم با ابراز نا امیدی می گوید: در کشوری که استعدادها کشته می شود و ثمره تحصیل جزء سرگردانی و فشارهای کشنده روحی چیزی دیگری نیست، کسب علم و دانش و بی سوادی یکسان خواهد بود.
این درحالی است که مسئولان در وزارت کار و امور اجتماعی می گویند در اوائل سال 1398 حدود 2500 تن کارگر از طریق رقابت آزاد از تمام ولایات کشور به امارات متحده عربی فرستاده می شوند و این روند ادامه پیدا خواهد کرد و با سایر کشورهای منطقه و جهان نیز قراردادهای در این زمینه به امضا خواهد رسید.
کارشناسان اما این اقدام وزارت کار را یک راه حل موقتی میدانند و یگانه راه حل دائمی این معضل اجتماعی و اقتصادی را سرمایه گذاری بالای زیربناها و تقویت بخش‌های خصوصی و به خصوص استخراج منابع غنی زیر زمینی افغانستان عنوان می کنند.
avapress.net/vdciuyaz3t1ayy2.cbct.html
تگ ها
پربازدیدترین
مطالب مرتبط
[۷ دلو ۱۳۹۷] 
[۳۱ حمل ۱۳۹۲] 
[۷ سنبله ۱۳۹۸] 
[۲۸ حوت ۱۳۹۱] 
[۸ قوس ۱۳۹۴] 
