از شهرم که در آن بزرگ شدم، خجالت می‌کشم

به گزارش خبرگزاری آوا، این پژوهشگر خطاب به شهر کابل گفته است وقتی بر جاده‌هایش می‌نگری، موترهای همین‌ها " رهبر، وزیر، مشاور، فرمانده، جنرال، رییس و وکیل " با صدها محافظ خیابان‌ها را پر کرده‌اند. با شکم‌های بادکرده در عقب رستورانت‌ها روان هستند و سربازان جوان از عیاشی آن‌ها تا نیمه‌های شب محافظت می‌کنند.
 
آقای ستیز افزوده است که از شهرم که در آن بزرگ شدم، خجالت می‌کشم، شهری‌ که فرزندانش را همین‌ها تیرباران کرده‌اند و مادرانش امروز در زیر خط فقر زندگی می‌کنند.
 
به باور وی، این انسا‌ن‌نما ها از پول‌های حمایت جامعهء جهانی به دزدان حرفه‌یی تبدیل شده‌اند. این‌ها برای نمایشات روز، لباس‌های سفید می‌پوشند، ریش‌های عطرپاشان می‌گذارند و به‌مساجد می‌روند تا مسلمان‌بودن شان‌را به‌رخ مردم بکشند.
 
او تاکید کرده است که مبتذل‌ترین این‌که تصاویر این دزدان بر دیوار های جاده‌ها و شیشه‌های موترها به‌شدت اذیت‌کننده است.
 
آقای ستیز می افزاید: این رهبرانِ با افتخار در مجالس بزرگ از وحدت ملی، کاهش فساد و خروج اجنبیان سخن می‌گویند و هزاران انسان بی‌هوش برای‌شان کف می‌زنند و نالهء تکبیر می‌گویند.
 
وی در اخیر گفته است: این‌است واقعیت شهر من، شهری‌که روزگاری نمادی از فرهنگ و اخلاق اجتماعی بود.