مطالعه جدید یونیسف نشان می دهد که سرمایه گذاری بالای اطفال فقیر سبب می شود تا با مصرف نمودن هر دالر زندگی های بیشتری نجات داده شوند.
به گزارش خبرگزاری آوا ، تا زمانیکه جهان در عرصه کاهش مرگ و میر اطفال انکشافات سریع از خود نشان ندهد، تا پایان سال ۲۰۳۰ نزدیک به ۷۰ میلیون تن طفل قبل از آنکه به سن پنج سالگی برسند، زندگی خویش را از دست خواهند داد.
یک تحلیل جدید یونیسف نشان می دهد که سرمایه گذاری بالای صحت و بقای اطفال و جوامعی که بیشتر محروم هستند، مستلزم توجه بیشتر به ارزش پولی که در این عرصه به مصرف می رسد می باشد. به این معنی که با مصرف یک میلیون ډالر امریکایی در جوامع محروم، می توان دو برابر زندگی را نجات داد به تناسب مصرف یک میلیون ډالر در جوامعی که محروم نیستند.
سرمایه گذاری بالای اطفال محروم مستلزم ارایه شواهد قناعت بخش بوده و از یک پیشبینی غیرمتعارف اداره یونیسف که در سال ۲۰۱۰ انجام یافته است حمایت می نماید: هزینه بلند رسیدگی به اطفال محروم از طریق راه اندازی مداخلات حیات بخش و مداخلات دارای پیامد های بزرگ صحی سبب خواهد شد تا نتایج بهتری در قبال داشته باشد.
آقای انتونی لیک؛ رییس اجراییه اداره یونیسف اظهار داشت: سرمایه گذاری بالای اطفال مستمند نه تنها یک حق در اصول پنداشته شده، بلکه در عمل نیز یک حق پنداشته می شود – نجات بخشیدن زندگی های بیشتر توسط هر دالری که به مصرف می رسد".
وی افزود: "این یک خبر مهم برای دولت هایی می باشد که در عرصه پایان بخشیدن قضایای قابل وقایه مرگ و میر اطفال کار می نمایند و زمان آن فرا رسیده است که از مصرف هر دالر حساب گرفته خواهد شد. سرمایه گذاری عادلانه بالای صحت اطفال همچنان سبب خواهد شد تا زندگی های بیشتری نجات داده شوند و ما را در عرصه توقف دادن چرخ فقر میان نسل ها کمک نماید. یک کودک سالم، چانس بیشتر برای فرا گیری دانش در مکتب و کسب عواید بیشتر به عنوان یک شخص کاهل می داشته باشد".
تا زمانیکه در عرصه کاهش مرگ و میر اطفال اقدامات سریع صورت نگیرد، تا پایان سال ۲۰۳۰ نزدیک به ۷۰ میلیون تن طفل قبل از آنکه به سن پنج سالگی برسند، زنده گی خویش را از دست خواهند داد.
آمار ی که جدیدآ از ۵۱ کشور بدست آمده است، نشان می دهد که بهبود در پوشش مداخلات نجات دهنده حیات در میان گروه های فقیر کمک نموده است تا مرگ و میر اطفال در کشور های متذکره در مقایسه به گروه های غیرفقیر تقریبآ سه مرتبه سریعتر کاهش یابند.
مطالعه متذکره به تعداد شش مداخله کلیدی صحی را به مثابه شاخص هایی برگزیده اند تا روند دسترسی به مداخلات صحی دارای تاثیرات بلند را در عرصه صحت مادر، نوزاد و اطفال مورد ارزیابی قرار دهند مانند: استفاده از پشه خانه های مغطوس با ادویه حشره کش، آغاز تغذی با شیر مادر، مراقبت های قبل از ولادت، تطبیق کامل واکسین ها، حضور قابله های ماهر در جریان ولادت و تلاش برای دریافت مراقبت های اطفالی که مصاب اسهال، تب و نمونیا (سینه و بغل) می باشند.
بصورت ویژه، مطالعه مذکور نکات ذیل را دریافت نموده است:
· دسترسی به مداخلات صحی و تغذی دارای تاثیرات بلند طی سال های اخیر در میان گروه های فقیر بگونه نسبتآ سریع بهبود یافته است و سبب شده است تا عدالت بگونه قابل ملاحظه بهبود یابد.
· در جریان مطالعه، دیده شده است که مترافق با اینگونه تغییرات در ساحات تحت پوشش، یک کاهش مطلق در میزان وفیات اطفال زیر سن پنج سال در میان گروه های فقیر در مقایسه با گروه های غیرفقیر تقریبآ سه مرتبه سریعتر گردیده است.
· از آنجاییکه میزان تولدات در میان گروه های فقیر در مقایسه با گروه های غیرفقیر بلندتر بوده است، کاهش میزان وفیات اطفال زیر سن پنج سال در جوامع فقیر طوری تعبیر گردیده است که زندگی نجات داده شده برای هر میلیون تن مردم ۴.۲ مرتبه بیشتر می باشد.
· از میان ۱.۱ میلیون زندگی ای که در ۵۱ کشور در جریان سال اخیر مطالعه برای هر کشور نجات داده شده اند، نزدیک به ۸۵ درصد آنها در میان جوامع فقیر بوده اند.
· هرچند سرمایه گذاری سرانه مورد نیاز برای بهبود میزان پوشش میان افراد فقیر در مقایسه با رسیدگی به جوامع غیرفقیر بیشتر می باشد، اینگونه سرمایه گذاری ها زندگی را تقریبآ دو مرتبه در برابر مصرف هر میلیون دالر امریکایی افزایش بخشیده است که بعنوان یک سرمایه گذاری عادلانه در جوامع غیرفقیر سرمایه گذاری گردیده است.
مطالعه مذکور کشور های افغانستان، بنگلادیش و مالاوی را در ردیف یکعده کشور هایی رده بندی می نمایند که دارای میزان بلند مرگ و میر اطفال زیر سن پنج سال می باشند، جایی که تمرکز بیشتر روی محرومترین اقشار تغییراتی را در میان اطفال بوجود آورده اند. بین سالهای ۱۹۹۰ الی ۲۰۱۵، وفیات اطفال زیر سن پنج سال در افغانستان تا ۵۰ درصد و در کشور های بنگلادیش و مالاوی تا ۷۴ درصد کاهش یافته است.
اینگونه دریافت ها در یک مقطع زمانی حساس بدست می آیند، زمانیکه دولت ها به تلاش ها خویش در راستای دستیابی به اهداف انکشاف پایدار ادامه می دهند و هدفی را تحت عنوان پایان بخشیدن تمام واقعات مرگ و میر قابل وقایه در میان نوزادان و اطفال زیر سن پنج سال الی سال ۲۰۳۰، تعیین مینماید. سرمایه گذاری روی صحت و بقاء اطفال همچنان می تواند ما را در روند دستیابی به سایر اهداف انکشافی مانند پایان بخشیدن فقر (هدف نخست انکشاف پایدار)، نیز یاری رساند.
پر نمودن همچو خلاء ها، نیاز دارد تا از کشور ها خواسته شود تا در راستای کاهش بیعدالتی ها گام های عملی بردارند، به شمول:
آمار تفکیک شده برای شناسایی اطفال بازمانده، سرمایه گذاری بیشتر بالای مداخلات ثابت شده برای وقایه و تداوی بزرگترین امراض کشنده اطفال، تقویت سیستم های صحی بمنظور تامین مراقبت های باکیفیت که بگونه گسترده قابل دسترس باشند، تلاش ها برای دریافت شیوه های جدید برای دسترسی به آنعده افرادی که به آنها رسیدگی صورت نمی گیرد و نظارت از روند پر نمودن خلاء های تامین عدالت با استفاده از سروی های منازل و سیستم های معلوماتی ملی.
