اخیرا خبری در رسانه ها از زبان سفیر روسیه به نشر رسید که گویا روسیه در مبارزه علیه داعش با طالبان افغانستان در تعامل می شود. این خبر اگر چه بلافاصله توسط یکی از سخنگویان گروه طالبان افغانستان رد شد و این سخنگو گفته است که در مبارزه علیه داعش نیازمند هیچ قدرت و کشوری نیستند؛ اما نفس نشر یک چنین خبری آنهم از سوی یکی از مقامات بلند پایه جمهوری روسیه، می تواند محملی برای دقت و تامل فراوان در اصل قضیه باشد.
بر خلاف شعارهای متمدنانه و انسانی ای که قدرتها و دولتهای غربی و شرقی سر می دهند، در عمل اما نوعی سیستم نابهنجار استبدادی و قلدر مآبی در همه ی دنیا حاکم است و در واقع هر دولت و کشوری که قدرت و زور بیشتر داشته باشد، هر گونه که دلش بخواهد رفتار می کند!
روسیه نیز مانند دیگر کشورهایی که احساس می کنند زر و زوری در بنیه دارند، بدون توجه به هیچ یک از اصول و معیارهای پذیرفته شده در عرف دیپلماتیک و حقوق دولت و کشورها، هر از گاهی دست به اقداماتی می زند که جز انگیزه و هدف قلدری و بی تفاوتی نسبت به سایر دولت و کشورها، نام دیگری نمی توان بر عملکرد دولتش گذارد.
اگر چه برخی از تحلیل ها وجود دارد که روسیه را محق می داند در تعامل با طالبان در مبارزه با داعش بدون اعتنا به دولت افغانستان و همکاری با آن؛ چرا که به نظر این دسته دولت افغانستان ثابت کرده که نه در مبارزه با طالبان و نه هم داعش، هیچگاهی جدی نبوده است.
بنابر این، روسیه حق دارد تا به یک چنین دولتی اعتماد نداشته باشد و برای نابودی داعش دست بدامن گروهی شود که مخالف دولت افغانستان است. چرا که مقامات نظامی روس تصور می کنند که از این طریق می توانند به مقصد خویش که همانا نابودی داعش در افغانستان است، دست یابند و در این صورت است که خطر نفوذ داعش به سمتی که مد نظر حامیان غربی این گروه است نیز سد خواهد شد.
گمانه دیگر آن است که روسیه برای مبارزه با داعش نیاز به یارگیری های بیشتر و گسترده تر در سطح جهان و منطقه دارد و با همین رویکرد است که در ظاهر به طالبان و اما در اصل به سوی دولت پاکستان دست دراز می کند تا پاکستان به وسیله طالبان افغان، روسیه را در نبرد با داعش کمک کند.
چنانچه عکس این گمانه نیز می تواند وجود داشته باشد که نه روسیه بلکه این پاکستان است که با نشان دادن چراغ سبز به روسیه از آن کشور می خواهد تا در سرکوب داعش از طالبان افغان استفاده کند.
صد البته که بر فرض یک چنین واقعیتی، پاکستان با چهره شفاف و صادق با روسیه مواجه نخواهد شد و با مقامات روس هم بازی ای را شروع خواهد کرد که چندین سال است با مقامات امریکایی و سران کابل آغاز کرده است.
در هر حال و به هر صورتی که باشد، سران کرملین بازی خوبی را با افغانستان آغاز نکرده اند و ممکن است دوباره دست به خبط و اشتباهی بزنند که در ۳۰ و چند سال پیش زدند و بدون فکر و یک طرح و برنامه دقیق و حساب و شده و معقول، اقدام به اشغال افغانستان کردند که نتیجه آن علاوه بر فروپاشی نظام شوراها در کل شوروی سابق، بحران چند دهه ای کشور ما افغانستان نیز می باشد که معلوم نیست در این قرن مهار خواهد شد یا خیر!.
با همه ی اما و اگر هایی که نسبت به دولت وحدت ملی در افغانستان وجود دارد، اما در قضیه اخیر یعنی اظهارات خطرناک سفیر روسیه در افغانستان مبنی به درخواست مسکو از طالبان برای مبارزه مشترک با داعش، باید گفت که همه و همه از دولتمردان گرفته تا آگاهان و سیاست مداران افغان، یک موضع بیشتر ندارند و آن محکومیت شدید این اظهار نظر دخالت جویانه و غیر مسئولانه مقامات روسیه نسبت به دولت و ملت افغانستان است.
مقامات روسیه به خوبی می دانند که طالبان علاوه بر آنکه نمی توانند از ملت افغانستان نمایندگی بکنند، در حال حاضر دشمن ثبات و آرامش افغانستان و مردم آن است و با اشاره پاکستانی ها، کمر به نابودی و قتل عام جوانان افغانستان و مردم آن بسته اند.
بنابر این، به صلاح سران روس نیست که با دمیدن به آتشهای زیر خاکستر، کینه و دشمنی دولت و ملت افغانستان را نسبت به خویش، احیا کنند و با یکجا شدن با دشمنان این آب و خاک، به دولت و ملت سلحشور افغان دهن کجی کنند.
بر خلاف شعارهای متمدنانه و انسانی ای که قدرتها و دولتهای غربی و شرقی سر می دهند، در عمل اما نوعی سیستم نابهنجار استبدادی و قلدر مآبی در همه ی دنیا حاکم است و در واقع هر دولت و کشوری که قدرت و زور بیشتر داشته باشد، هر گونه که دلش بخواهد رفتار می کند!
روسیه نیز مانند دیگر کشورهایی که احساس می کنند زر و زوری در بنیه دارند، بدون توجه به هیچ یک از اصول و معیارهای پذیرفته شده در عرف دیپلماتیک و حقوق دولت و کشورها، هر از گاهی دست به اقداماتی می زند که جز انگیزه و هدف قلدری و بی تفاوتی نسبت به سایر دولت و کشورها، نام دیگری نمی توان بر عملکرد دولتش گذارد.
اگر چه برخی از تحلیل ها وجود دارد که روسیه را محق می داند در تعامل با طالبان در مبارزه با داعش بدون اعتنا به دولت افغانستان و همکاری با آن؛ چرا که به نظر این دسته دولت افغانستان ثابت کرده که نه در مبارزه با طالبان و نه هم داعش، هیچگاهی جدی نبوده است.
بنابر این، روسیه حق دارد تا به یک چنین دولتی اعتماد نداشته باشد و برای نابودی داعش دست بدامن گروهی شود که مخالف دولت افغانستان است. چرا که مقامات نظامی روس تصور می کنند که از این طریق می توانند به مقصد خویش که همانا نابودی داعش در افغانستان است، دست یابند و در این صورت است که خطر نفوذ داعش به سمتی که مد نظر حامیان غربی این گروه است نیز سد خواهد شد.
گمانه دیگر آن است که روسیه برای مبارزه با داعش نیاز به یارگیری های بیشتر و گسترده تر در سطح جهان و منطقه دارد و با همین رویکرد است که در ظاهر به طالبان و اما در اصل به سوی دولت پاکستان دست دراز می کند تا پاکستان به وسیله طالبان افغان، روسیه را در نبرد با داعش کمک کند.
چنانچه عکس این گمانه نیز می تواند وجود داشته باشد که نه روسیه بلکه این پاکستان است که با نشان دادن چراغ سبز به روسیه از آن کشور می خواهد تا در سرکوب داعش از طالبان افغان استفاده کند.
صد البته که بر فرض یک چنین واقعیتی، پاکستان با چهره شفاف و صادق با روسیه مواجه نخواهد شد و با مقامات روس هم بازی ای را شروع خواهد کرد که چندین سال است با مقامات امریکایی و سران کابل آغاز کرده است.
در هر حال و به هر صورتی که باشد، سران کرملین بازی خوبی را با افغانستان آغاز نکرده اند و ممکن است دوباره دست به خبط و اشتباهی بزنند که در ۳۰ و چند سال پیش زدند و بدون فکر و یک طرح و برنامه دقیق و حساب و شده و معقول، اقدام به اشغال افغانستان کردند که نتیجه آن علاوه بر فروپاشی نظام شوراها در کل شوروی سابق، بحران چند دهه ای کشور ما افغانستان نیز می باشد که معلوم نیست در این قرن مهار خواهد شد یا خیر!.
با همه ی اما و اگر هایی که نسبت به دولت وحدت ملی در افغانستان وجود دارد، اما در قضیه اخیر یعنی اظهارات خطرناک سفیر روسیه در افغانستان مبنی به درخواست مسکو از طالبان برای مبارزه مشترک با داعش، باید گفت که همه و همه از دولتمردان گرفته تا آگاهان و سیاست مداران افغان، یک موضع بیشتر ندارند و آن محکومیت شدید این اظهار نظر دخالت جویانه و غیر مسئولانه مقامات روسیه نسبت به دولت و ملت افغانستان است.
مقامات روسیه به خوبی می دانند که طالبان علاوه بر آنکه نمی توانند از ملت افغانستان نمایندگی بکنند، در حال حاضر دشمن ثبات و آرامش افغانستان و مردم آن است و با اشاره پاکستانی ها، کمر به نابودی و قتل عام جوانان افغانستان و مردم آن بسته اند.
بنابر این، به صلاح سران روس نیست که با دمیدن به آتشهای زیر خاکستر، کینه و دشمنی دولت و ملت افغانستان را نسبت به خویش، احیا کنند و با یکجا شدن با دشمنان این آب و خاک، به دولت و ملت سلحشور افغان دهن کجی کنند.
