چند روز پس از حمایت رهبر اقلیت دموکرات در مجلس نمایندگان، هری رید؛ رهبر دموکرات ها در سنا هم می گوید که از توافق وین میان ایران و قدرت ها حمایت می کند.
آقای رید روز یکشنبه در پیامی در توییتر نوشت: "من قویا از موافقتنامه تاریخی با ایران، حمایت می کنم و هرچه در توان دارم برای اطمینان از حفظ آن انجام خواهم داد."
آقای رید، بیست و هفتمین سناتور دموکرات است که علنا توافق وین را تایید می کند. تاکنون فقط دو سناتور دموکرات - چارلز شومر و رابرت منندز - با آن مخالفت کرده اند.
برای آنکه بلوک ۵۴ نفری جمهوریخواهان سنا بتواند توافق وین را با دوسوم آرا تصویب کند به رای ۱۳ دموکرات نیاز دارد.
اما آقای رید ابراز امیدواری کرد که حداقل ۴۱ دموکرات از آقای اوباما حمایت کنند.
در این صورت آنها می توانند با استفاده از یک ترفند قانونگذاری موسوم به (فیلیباستر) مانع وضع قطعنامه جمهوریخواهان شوند که دیگر حتی نیازی به وتو هم نخواهد بود.
به این ترتیب، دموکرات های امریکا که به صورت سنتی به دلیل نوع و ماهیت رویکردهای سیاسی شان به «کبوتران» شهرت دارند در برابر جمهوری خواهان که «بازها» خوانده می شوند، به نمایش قدرت می پردازند.
این نمایش قدرت زمانی بهتر قابل درک است که بدانیم دموکرات ها به اندازه ای از موقعیت کنونی خود در برابر جمهوری خواهان بر سر توافقنامه اتمی ایران و جهان، اطمینان دارند که حتی معتقداند نیازی به وتوی مصوبه کنگره به وسیله رییس جمهوری امریکا هم نیست.
اگر این اتفاق بیفتد، باراک اوباما بدون تردید به یک امتیاز تاریخی و استثنایی دست پیدا خواهد کرد.
او که پس از فشارهای سنگین روزهای اخیر، احساس می کرد مجبور است از حق وتوی خود برای شکستن اجماع مخالفان توافق اتمی با ایران، استفاده کند، اینک حتی می تواند امیدوار باشد که نیازی به استفاده از وتو هم نیست.
حق وتو اگرچه بر پایه قوانین امریکا در مواردی که رییس جمهور در برابر کنگره قرار می گیرد، برای او محفوظ است؛ اما استفاده از آن، به معنای نوعی اقتدارگرایی تحمیلی بر قانون گذاران امریکایی است که در آینده ممکن است، داوری هایی را در مورد درستی یا نادرستی تصمیم رییس جمهور در خصوص موضوع مورد بحث، به دنبال داشته باشد.
استفاده از حق وتو برای پشت سر گذاشتن مصوبه توافقنامه اتمی با ایران همچنین این توافقنامه را صرفا کار رییس جمهوری کنونی امریکا نشان می دهد و پشتوانه سیاسی و تاریخی آن را کاهش می دهد؛ اما اگر باراک اوباما بتواند بدون استفاده از حق وتو، این توافقنامه را از سد کنگره عبور دهد و امضای ده ها عضو این مجلس به پای این طرح را با خود داشته باشد، او بدون تردید، تصمیم اش را برای تاریخ و نسل های آینده، قوی تر، منطقی تر و موجه تر نشان خواهد داد.
درست به همین دلیل است که کبوتران دموکرات این روزها برای رییس جمهوری مضطرب امریکا، نامه های حاوی امید به پیروزی نهایی می آورند؛ نامه هایی که حاکی از شکست زودهنگام بازها در جنگ با کبوتران است.
لازم به ذکر است که این تنها نمایندگان ارشد حزب دموکرات در مجلس نمایندگان و مجلس سنای امریکا نیستند که نسبت به این پیروزی زودهنگام، بشارت می دهند. اشارت های ناامیدکننده نمایندگان مهم جمهوری خواه در کنگره امریکا نیز این بشارت ها را تقویت می کند و حکایت از آن دارد که جریان افراطیون و تندروهای جمهوری خواه مسلط بر هردو مجلس قانون گذاری امریکا، از هم اکنون، شکست را پذیرفته و به پیروزی بلامنازع و محتوم موافقان امضای توافق اتمی میان ایران و جهان، اذعان کرده اند.
با این حساب، دموکرات ها حق دارند که پیروزی خود بر تندروهای طرفدار جنگ را پیشاپیش جشن بگیرند.
این رویدادها مصیبتی عظما برای لابی اسراییل، یهودی های صهیونیست و بنیامین نتانیاهو؛ نخست وزیر رژیم اسراییل است که در رأس لشکر مخالفان قرار دارد و این جریان تندرو را رهبری می کند.
او از این پس، باید به دوره سخت پس از تصویب توافق اتمی با ایران در کنگره امریکا و دشواری های آن فکر کند و هزینه های سنگین تحمیل ضربات ویرانگرش به روابط تاریخی امریکا و اسراییل را ناامیدانه محاسبه کند.
آقای رید روز یکشنبه در پیامی در توییتر نوشت: "من قویا از موافقتنامه تاریخی با ایران، حمایت می کنم و هرچه در توان دارم برای اطمینان از حفظ آن انجام خواهم داد."
آقای رید، بیست و هفتمین سناتور دموکرات است که علنا توافق وین را تایید می کند. تاکنون فقط دو سناتور دموکرات - چارلز شومر و رابرت منندز - با آن مخالفت کرده اند.
برای آنکه بلوک ۵۴ نفری جمهوریخواهان سنا بتواند توافق وین را با دوسوم آرا تصویب کند به رای ۱۳ دموکرات نیاز دارد.
اما آقای رید ابراز امیدواری کرد که حداقل ۴۱ دموکرات از آقای اوباما حمایت کنند.
در این صورت آنها می توانند با استفاده از یک ترفند قانونگذاری موسوم به (فیلیباستر) مانع وضع قطعنامه جمهوریخواهان شوند که دیگر حتی نیازی به وتو هم نخواهد بود.
به این ترتیب، دموکرات های امریکا که به صورت سنتی به دلیل نوع و ماهیت رویکردهای سیاسی شان به «کبوتران» شهرت دارند در برابر جمهوری خواهان که «بازها» خوانده می شوند، به نمایش قدرت می پردازند.
این نمایش قدرت زمانی بهتر قابل درک است که بدانیم دموکرات ها به اندازه ای از موقعیت کنونی خود در برابر جمهوری خواهان بر سر توافقنامه اتمی ایران و جهان، اطمینان دارند که حتی معتقداند نیازی به وتوی مصوبه کنگره به وسیله رییس جمهوری امریکا هم نیست.
اگر این اتفاق بیفتد، باراک اوباما بدون تردید به یک امتیاز تاریخی و استثنایی دست پیدا خواهد کرد.
او که پس از فشارهای سنگین روزهای اخیر، احساس می کرد مجبور است از حق وتوی خود برای شکستن اجماع مخالفان توافق اتمی با ایران، استفاده کند، اینک حتی می تواند امیدوار باشد که نیازی به استفاده از وتو هم نیست.
حق وتو اگرچه بر پایه قوانین امریکا در مواردی که رییس جمهور در برابر کنگره قرار می گیرد، برای او محفوظ است؛ اما استفاده از آن، به معنای نوعی اقتدارگرایی تحمیلی بر قانون گذاران امریکایی است که در آینده ممکن است، داوری هایی را در مورد درستی یا نادرستی تصمیم رییس جمهور در خصوص موضوع مورد بحث، به دنبال داشته باشد.
استفاده از حق وتو برای پشت سر گذاشتن مصوبه توافقنامه اتمی با ایران همچنین این توافقنامه را صرفا کار رییس جمهوری کنونی امریکا نشان می دهد و پشتوانه سیاسی و تاریخی آن را کاهش می دهد؛ اما اگر باراک اوباما بتواند بدون استفاده از حق وتو، این توافقنامه را از سد کنگره عبور دهد و امضای ده ها عضو این مجلس به پای این طرح را با خود داشته باشد، او بدون تردید، تصمیم اش را برای تاریخ و نسل های آینده، قوی تر، منطقی تر و موجه تر نشان خواهد داد.
درست به همین دلیل است که کبوتران دموکرات این روزها برای رییس جمهوری مضطرب امریکا، نامه های حاوی امید به پیروزی نهایی می آورند؛ نامه هایی که حاکی از شکست زودهنگام بازها در جنگ با کبوتران است.
لازم به ذکر است که این تنها نمایندگان ارشد حزب دموکرات در مجلس نمایندگان و مجلس سنای امریکا نیستند که نسبت به این پیروزی زودهنگام، بشارت می دهند. اشارت های ناامیدکننده نمایندگان مهم جمهوری خواه در کنگره امریکا نیز این بشارت ها را تقویت می کند و حکایت از آن دارد که جریان افراطیون و تندروهای جمهوری خواه مسلط بر هردو مجلس قانون گذاری امریکا، از هم اکنون، شکست را پذیرفته و به پیروزی بلامنازع و محتوم موافقان امضای توافق اتمی میان ایران و جهان، اذعان کرده اند.
با این حساب، دموکرات ها حق دارند که پیروزی خود بر تندروهای طرفدار جنگ را پیشاپیش جشن بگیرند.
این رویدادها مصیبتی عظما برای لابی اسراییل، یهودی های صهیونیست و بنیامین نتانیاهو؛ نخست وزیر رژیم اسراییل است که در رأس لشکر مخالفان قرار دارد و این جریان تندرو را رهبری می کند.
او از این پس، باید به دوره سخت پس از تصویب توافق اتمی با ایران در کنگره امریکا و دشواری های آن فکر کند و هزینه های سنگین تحمیل ضربات ویرانگرش به روابط تاریخی امریکا و اسراییل را ناامیدانه محاسبه کند.
