به گزارش خبرگزاری صدای افغان (آوا) حضرت آیت الله مجاهد در محفلی که به مناسبت ولادت امام علی النقی(ع) در دفتر حضرت آیت الله العظمی ناصر مکارم شیرازی برگزار شده بود، افزود: این عالَم با عالَم آخرت خصایص متفاوتی دارد چناچه امام هادی(ع) در این زمینه می گوید" الناس فی الدنیا بالاموال و فی الاخرت بالاعمال" در دنیا اموال بیشتر مورد توجه است، چنانچه در این زمینه امام علی(ع) نیز گفته است من دیدم که مردم کشیده می شود به سوی دارایی دنیا و کسی که ندارد مردم از او فاصله می گیرد.
وی گفت: در برابر پیامبران و امامان معصوم(ع) مخالفت ها ایجاد نشد مگر بواسطه همین مال دنیا، پس مال دنیا و حب دنیا سر منشاء تمام خطاها است.
به باور مجاهد، افراد و اشخاص دنیا طلب همواره مردم را اغوا کرده اند حتی مشرکین مکه احتمال میدادند که پیامبر را نیز بواسطه مال اغوا کنند لذا به وی پیش نهاد کردند که هرچه می خواهی به تو می دهیم اما از دین جدید دست بر دارد و خدایان ما را باطل نخوان.
اما به گفته مجاهد پیامبر بزرگوار اسلام(ص) در جواب گفت اگر آفتاب را در دست راستم و مهتاب را در دست چپم بدهید از رسالت خود دست بر نمیدارم.
آقای مجاهد افزود: همینطور یزید و ابن زیاد در کربلا مردم را بواسطه مال دنیا فریب دادند و به جنگ با حسین(ع) وا داشتند.
مجاهد به حرکت امام حسین(ع) از مدینه به مکه اشاره کرد و گفت: آن حضرت مدینه را به قصد مکه ترک کرد اما سوال ها را در اذهان مردم خلق کرد اولین سوال برای افراد ناآگاه این است که آیا امام میدانست که در کربلا شهید می شود یا خیر؟ اگر میدانست چرا رفت؟
به گفته مجاهد جواب واضح است که امام حسین(ع) میدانست که شهید می شود زیرا این خبر را از جد, پدر و مادرش شنیده بود.
به گفته این عالم دینی سوال در ذهن برخی از افراد خلق می شود و آن اینکه با وجود اینکه امام میدانست که اگر به کربلا برود شهید می شود چرا رفت؟ در حالی که قرآن گفته است خود را با دست خود به هلاکت نیندازید.
به گفته مجاهد این سوال ها اکثراً از جهالت سر چشمه می گیرد علاوه بر آن یکی از صفات مردم آخر الزمان این است که از قرآن بر علیه قرآن استفاده می کنند.
به گفته مجاهد، با اندک تامل قضیه قابل حل است زیرا اگر امام حسین(ع) به کربلا نمی رفت چه می کرد در حالی که بارها گفته بود، پسر زنا زاده مرا بین دو کار مخیر گذاشته است یا باید کشته شوم و یا ذلت را بپذیرم و من که پسر پیامبر هستم هرگز ذلت را نمی پذیرم.
این عالم دینی در ادامه گفت: این در حالی بود که یزید نیز از بیعت گرفتن دست بر نمی داشت حتی در مدینه امام را آرام نمی گذاشت. نامه ای که بولید بن عتبه والی مدینه نوشت تاکید کرد که از امام حسین(ع) بیعت بگیرد و اگر بیعت نکرد سرش را از بدن جدا کند.
وی گفت: پس برای امام حسین(ع) دو راه بیشتر باقی نمانده بود یا بیعت کند و یا باید قیام کند، امام گفت جدم، پدر و مادرم نمی خواهند و اسلام به من اجازه نمی دهد که با یزد بیعت کنم.
وی اظهار داشت: امام حسین بارها می گفت در صورتی که انسان مانند یزید شراب خوار، قمارباز و ناپاک زمام امور مسلمین را در دست بگیرد فاتحه اسلام را باید خواند.
به گفته مجاهد اگر امام حسین(ع) با یزید بیعت می کرد معنایش این بود که شراب خوردن، قماربازی و... در اسلام جایز است.
آقای مجاهد تصریح کرد اگر امام حسین(ع) در مدینه می ماند و به شهادت می رسید خونش هدر رفته بود زیرا دستگاه حکومت بنی امیه پس از شهادت امام چند نفر را اعدام می کرد و می گفت چاقوکشا امام را کشته است. لذا امام از مدینه به مکه آمد تا در ایام حج مردم را از هدفش آگاه کند زیرا در آن زمان رسانه های گروهی وجود نداشت تا مردم را با خبر بسازد و امام ایام حج را بهترین موقع اطلاع رسانی تشخیص داد.
این عالم برجسته گفت: در مدت چهار ماه که امام در مکه ماند تمام کشورهای اسلامی آگاه شدند که امام حسین(ع) به چه منظوری مدینه را ترک کرده است لذا از هر گوشه و کنار مردم هم تلاش کردند که در ایام حج خود را به مکه برسانند تا در کنار امام خود طواف کنند.
وی گفت: در برابر پیامبران و امامان معصوم(ع) مخالفت ها ایجاد نشد مگر بواسطه همین مال دنیا، پس مال دنیا و حب دنیا سر منشاء تمام خطاها است.
به باور مجاهد، افراد و اشخاص دنیا طلب همواره مردم را اغوا کرده اند حتی مشرکین مکه احتمال میدادند که پیامبر را نیز بواسطه مال اغوا کنند لذا به وی پیش نهاد کردند که هرچه می خواهی به تو می دهیم اما از دین جدید دست بر دارد و خدایان ما را باطل نخوان.
اما به گفته مجاهد پیامبر بزرگوار اسلام(ص) در جواب گفت اگر آفتاب را در دست راستم و مهتاب را در دست چپم بدهید از رسالت خود دست بر نمیدارم.
آقای مجاهد افزود: همینطور یزید و ابن زیاد در کربلا مردم را بواسطه مال دنیا فریب دادند و به جنگ با حسین(ع) وا داشتند.
مجاهد به حرکت امام حسین(ع) از مدینه به مکه اشاره کرد و گفت: آن حضرت مدینه را به قصد مکه ترک کرد اما سوال ها را در اذهان مردم خلق کرد اولین سوال برای افراد ناآگاه این است که آیا امام میدانست که در کربلا شهید می شود یا خیر؟ اگر میدانست چرا رفت؟
به گفته مجاهد جواب واضح است که امام حسین(ع) میدانست که شهید می شود زیرا این خبر را از جد, پدر و مادرش شنیده بود.
به گفته این عالم دینی سوال در ذهن برخی از افراد خلق می شود و آن اینکه با وجود اینکه امام میدانست که اگر به کربلا برود شهید می شود چرا رفت؟ در حالی که قرآن گفته است خود را با دست خود به هلاکت نیندازید.
به گفته مجاهد این سوال ها اکثراً از جهالت سر چشمه می گیرد علاوه بر آن یکی از صفات مردم آخر الزمان این است که از قرآن بر علیه قرآن استفاده می کنند.
به گفته مجاهد، با اندک تامل قضیه قابل حل است زیرا اگر امام حسین(ع) به کربلا نمی رفت چه می کرد در حالی که بارها گفته بود، پسر زنا زاده مرا بین دو کار مخیر گذاشته است یا باید کشته شوم و یا ذلت را بپذیرم و من که پسر پیامبر هستم هرگز ذلت را نمی پذیرم.
این عالم دینی در ادامه گفت: این در حالی بود که یزید نیز از بیعت گرفتن دست بر نمی داشت حتی در مدینه امام را آرام نمی گذاشت. نامه ای که بولید بن عتبه والی مدینه نوشت تاکید کرد که از امام حسین(ع) بیعت بگیرد و اگر بیعت نکرد سرش را از بدن جدا کند.
وی گفت: پس برای امام حسین(ع) دو راه بیشتر باقی نمانده بود یا بیعت کند و یا باید قیام کند، امام گفت جدم، پدر و مادرم نمی خواهند و اسلام به من اجازه نمی دهد که با یزد بیعت کنم.
وی اظهار داشت: امام حسین بارها می گفت در صورتی که انسان مانند یزید شراب خوار، قمارباز و ناپاک زمام امور مسلمین را در دست بگیرد فاتحه اسلام را باید خواند.
به گفته مجاهد اگر امام حسین(ع) با یزید بیعت می کرد معنایش این بود که شراب خوردن، قماربازی و... در اسلام جایز است.
آقای مجاهد تصریح کرد اگر امام حسین(ع) در مدینه می ماند و به شهادت می رسید خونش هدر رفته بود زیرا دستگاه حکومت بنی امیه پس از شهادت امام چند نفر را اعدام می کرد و می گفت چاقوکشا امام را کشته است. لذا امام از مدینه به مکه آمد تا در ایام حج مردم را از هدفش آگاه کند زیرا در آن زمان رسانه های گروهی وجود نداشت تا مردم را با خبر بسازد و امام ایام حج را بهترین موقع اطلاع رسانی تشخیص داد.
این عالم برجسته گفت: در مدت چهار ماه که امام در مکه ماند تمام کشورهای اسلامی آگاه شدند که امام حسین(ع) به چه منظوری مدینه را ترک کرده است لذا از هر گوشه و کنار مردم هم تلاش کردند که در ایام حج خود را به مکه برسانند تا در کنار امام خود طواف کنند.
