با خروج شوروی سابق، یک صفحه طلایی در تاریخ کشور ایجاد شد؛ اما عدم رهبری و مدیریت سالم از سوی دولتمردان کشور و توطئه قدرت های جهانی باعث شد؛ تا این دستاورد بزرگ منجر به جنگ داخلی شود.
بیست و ششم دلو یکی از روزهای خاص تاریخی در افغانستان به شمار می آید. این روز از آن جهت از اهمیت تاریخی برخوردار است که مردم پس از ده سال رویارویی با همسایه شمالی شان این ابرقدرت جهانی را شکست دادند و از آن‌جایی که این رویارویی به نفع مردم افغانستان تمام شده بود، برای مردم افغانستان خاطره انگیز است.
اما سوال اینجاست که چرا این شکست بزرگ برای جهانیان درس خوبی برای مبارزات حق طلبی بود؛ اما برای خود مردم افغانستان هیچگونه دستاوردی به همراه نداشت؟
سید محمدحسین رضوانی؛ از علمای دینی و جهادی کشور در پاسخ به این سوال به آوا می گوید که با خروج شوروی سابق، یک صفحه طلایی در تاریخ کشور ایجاد شد؛ اما عدم رهبری و مدیریت سالم از سوی دولتمردان کشور و توطئه قدرت های جهانی باعث شد؛ تا این دستاورد بزرگ منجر به جنگ داخلی شود.
به باور وی این پیروزی مردم افغانستان برای متجاوزین بین المللی غیر قابل تحمل بود؛ بنائاً آنان با برنامه دقیق و طراحی شده نقاق و آشفتگی را در میان مردم افغانستان برانگیختند که هنوزهم مردم ما از پیامدهای آن رنج می برند.
ه گفته رضوانی، علت اساسی سقوط شوروی سابق، اراده مستحکم، وحدت مردم و ایمان راسخی که به خداوند متعال داشتند بود؛ چرا که خدای یکتا در قرآن کریم به مجاهدین وعده پیروزی حق بر باطل داده است و سرانجام مردم افغانستان با توکل به خدای یکتا و اراده مستحکم، ابرقدرت جهان را با تمام تجهیزات اش با شکست مواجه ساختند.
وی خاطرنشان ساخت که با توجه به وضعیت فعلی کشور، اگر مردم ما وحدت، یکپارچگی و توکل به خدای متعال داشته باشند می توانیم تمام مشکلات را حل نموده و یک سرزمین آباد و عاری از هرگونه جنگ و خشونت داشته باشیم.
اما برخی از کارشناسان کشور به این باور اند که واکنش گسترده مردم افغانستان در مقابل روس ها و عدم پیوستگی میان جمهوریت‌های شامل در اتحاد شوروی، باعث شد که اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی به تسخیرناپذیری افغانستان اعتراف کرده و تصمیم به خروج از افغانستان بگیرد.
گفتنی است که براساس احصائیه های دادستانی عمومی قوای مسلح شوروی در طول ۹ سال جنگ روس ها در داخل افغانستان ۱۲.۶ درصد پرسونل روس ها در اعمال بدمستی و بدماشی، ۱۲.۴ درصد در اختلاس، ۱۱.۹ درصد در دزدی، ۱۱.۸ درصد در تجاوز، ۸.۴ درصد در اتهام قتل، ۷.۳ درصد در تخلف از مقررات ترافیکی و ۸.۴ درصد پرسونل اردو در اتهام اختلاس اموال دولتی محاکمه شده اند.
براساس این احصائیه در طول بیش از ۹ سال اشغال افغانستان از سوی نیروهای نظامی شوروی یک میلیون نظامی شوروی به گونه ای متناوب وارد افغانستان شدند؛ اما شمار دایمی این نیروها تا ۱۲۰ هزار نفر می رسید. وقتی آخرین سربازان شوروی در ۱۵ فبروری ۱۹۸۹ افغانستان را ترک کرد، نیمی از این قوای یکصد و بیست هزار نفری کشته و مجروح شده بودند.
کشته ها به ۱۴ هزار و ۴۵۳ نفر، مجروحین به ۴۹ هزار و ۹۸۳ تن و ناپدیدشدگان به ۳۳۰ نفر بالغ می گردیدند.
نظامیان مقتول شوروی به همه جمهوریت های شوروی، ملت ها و اقوام مختلف در اتحاد شوروی سابق تعلق داشتند.
بیشترین کشته ها از جمهوری فدراتیف روسیه و متعلق به ملت روس بود که شمار شان به ۶۸۸۸ نفر می رسید.
بیست و ششم دلو یکی از روزهای خاص تاریخی در افغانستان به شمار می آید. این روز از آن جهت از اهمیت تاریخی برخوردار است که مردم پس از ده سال رویارویی با همسایه شمالی شان این ابرقدرت جهانی را شکست دادند و از آن‌جایی که این رویارویی به نفع مردم افغانستان تمام شده بود، برای مردم افغانستان خاطره انگیز است.
اما سوال اینجاست که چرا این شکست بزرگ برای جهانیان درس خوبی برای مبارزات حق طلبی بود؛ اما برای خود مردم افغانستان هیچگونه دستاوردی به همراه نداشت؟
سید محمدحسین رضوانی؛ از علمای دینی و جهادی کشور در پاسخ به این سوال به آوا می گوید که با خروج شوروی سابق، یک صفحه طلایی در تاریخ کشور ایجاد شد؛ اما عدم رهبری و مدیریت سالم از سوی دولتمردان کشور و توطئه قدرت های جهانی باعث شد؛ تا این دستاورد بزرگ منجر به جنگ داخلی شود.
به باور وی این پیروزی مردم افغانستان برای متجاوزین بین المللی غیر قابل تحمل بود؛ بنائاً آنان با برنامه دقیق و طراحی شده نقاق و آشفتگی را در میان مردم افغانستان برانگیختند که هنوزهم مردم ما از پیامدهای آن رنج می برند.
ه گفته رضوانی، علت اساسی سقوط شوروی سابق، اراده مستحکم، وحدت مردم و ایمان راسخی که به خداوند متعال داشتند بود؛ چرا که خدای یکتا در قرآن کریم به مجاهدین وعده پیروزی حق بر باطل داده است و سرانجام مردم افغانستان با توکل به خدای یکتا و اراده مستحکم، ابرقدرت جهان را با تمام تجهیزات اش با شکست مواجه ساختند.
وی خاطرنشان ساخت که با توجه به وضعیت فعلی کشور، اگر مردم ما وحدت، یکپارچگی و توکل به خدای متعال داشته باشند می توانیم تمام مشکلات را حل نموده و یک سرزمین آباد و عاری از هرگونه جنگ و خشونت داشته باشیم.
اما برخی از کارشناسان کشور به این باور اند که واکنش گسترده مردم افغانستان در مقابل روس ها و عدم پیوستگی میان جمهوریت‌های شامل در اتحاد شوروی، باعث شد که اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی به تسخیرناپذیری افغانستان اعتراف کرده و تصمیم به خروج از افغانستان بگیرد.
گفتنی است که براساس احصائیه های دادستانی عمومی قوای مسلح شوروی در طول ۹ سال جنگ روس ها در داخل افغانستان ۱۲.۶ درصد پرسونل روس ها در اعمال بدمستی و بدماشی، ۱۲.۴ درصد در اختلاس، ۱۱.۹ درصد در دزدی، ۱۱.۸ درصد در تجاوز، ۸.۴ درصد در اتهام قتل، ۷.۳ درصد در تخلف از مقررات ترافیکی و ۸.۴ درصد پرسونل اردو در اتهام اختلاس اموال دولتی محاکمه شده اند.
براساس این احصائیه در طول بیش از ۹ سال اشغال افغانستان از سوی نیروهای نظامی شوروی یک میلیون نظامی شوروی به گونه ای متناوب وارد افغانستان شدند؛ اما شمار دایمی این نیروها تا ۱۲۰ هزار نفر می رسید. وقتی آخرین سربازان شوروی در ۱۵ فبروری ۱۹۸۹ افغانستان را ترک کرد، نیمی از این قوای یکصد و بیست هزار نفری کشته و مجروح شده بودند.
کشته ها به ۱۴ هزار و ۴۵۳ نفر، مجروحین به ۴۹ هزار و ۹۸۳ تن و ناپدیدشدگان به ۳۳۰ نفر بالغ می گردیدند.
نظامیان مقتول شوروی به همه جمهوریت های شوروی، ملت ها و اقوام مختلف در اتحاد شوروی سابق تعلق داشتند.
بیشترین کشته ها از جمهوری فدراتیف روسیه و متعلق به ملت روس بود که شمار شان به ۶۸۸۸ نفر می رسید.
