اگر پشتیبانی و حمایت های مردم در دوران جهاد نبود، مجاهدین پیروز نمی شدند

دوران جهاد داستان فداکاری های ملتی است که با دست خالی و پای برهنه در مقابل ارتش قدرتمند شوروی سابق مردانه ایستادند و حماسه هایی فراموش نشدنی در تاریخ مبارزات آزادیخواهانه افغانستان خلق کردند.
سید عظیم سادات، معاون جبهه "فتح"، یکی از همان مجاهدین فعال و دلاور دوران جهاد در ولایت هرات است. وی در گفتگو با خبرنگار ما خاطره ای از دوران جهاد و آخرین عملیاتی که منجربه فتح هرات به دست مجاهدین شد را بازگو نموده است که از نظر می گذرد:

اوایل سال 71، سوم و چهارم حمل، یک ماه قبل از پیروزی مجاهدین، 1500 مجاهد به فرماندهی حاج سید شفیق با آمادگی کامل به منظور تصرف هرات به سوی این ولایت حرکت کردیم. در بین راه حین عبور از منطقه "زنده جان" درگیری هایی اتفاق افتاد.

در نزدیکی هرات 3 کمند، حصار محافظ، توسط دولت ایجادشده بود به طوریکه در هر هزار متر آن یک پوسته قرار داشت تا مجاهدین نتوانند به داخل ولایت نفوذ کنند.

محافظ اول در 18 کیلومتری شهر هرات، دوم در 6 کیلومتری و سوم در 500 متری شهر قرار گرفته بود. از خط اول عبور کردیم و در خط دوم به همراه اسماعیل خان از سمت جنوب شهر که رود هریرود قرار دارد، وارد روستاهای نزدیک شهر شدیم. شب را در اطراف هرات گذراندیم، بعد از ادای نماز های عصر و شب مجاهدین را از زیر قرآن رد کردیم و حسب اعلام قبلی آماده ورود به شهر شدیم.

در آن شب اسماعیل خان برای تمام مجاهدین سخنرانی کرد و اعلام نمود:" که به هیچ عنوان به اموال مردم دست درازی نکنید چون ما عفو عمومی اعلام کرده ایم و هر کسی که سلاح خود را تحویل دهد در امان است."

در آن شب امنیت مناطق پایه گذاری شد و گروپ های سرشناس منطقه مشخص شدند و مأموریت هر فرد و هر گروه تعیین شد.

بالاخره شب هنگام، 28 حمل" عملیات آغاز شد و پس از یک درگیری کوچک به جنوب شهر هرات وارد شویم. هنگام ورود به شهر با استقبال بی نظیر مردم مواجه شدیم. زن و مرد در آن هنگام شب "الله اکبر" گویان در حالیکه صلوات می فرستاتند به سمت ما می آمدند. هر چه پخته بودند را برای پذیرایی از مجاهدین با خود آورده بودند. پس از آن در نزدیکی شهر هرات مرکز قوماندانی امنیه تاسیس شد تا شهر را تحت کنترل کند.

پس از آن طبق فرمان اسماعیل خان، عزیزالله افضلی از حزب جمعیت اسلامی در قوماندانی امنیه منصوب شد، شهید علاءالدین خان که از مجاهدین بسیار قهرمان و پاک بود و در دوران طالبان به شهادت رسید، در پادگان هرات فرقه 17 مستقر شد.

جبهه ما نیز در منطقه رادیو تلویزیون هرات مستقر شد و اولین قیام اسماعیل خان را از تلویزیون تماشا کردیم. اصلا باور نمی کردیم که روزی بتوانیم امنیت هرات را به دست بگیریم.

فردای آن روز یعنی در 29 حمل، کل امنیت شهر را مردم به عهده گرفتند چون مجاهدین تازه وارد شده بودند و هنوز به طور کامل بر شهر احاطه نداشتند. هر مجاهد ضمن انجام وظیفه خود شبانه در تمام شهر گشت می زد تا از آن محافظت کند.

در همان شب در باغ آزادی اسماعیل خان در جمع کثیری از مردم سخنرانی نمود و سپس در جمع کل فرماندهان، وظایف هر گروه را تعیین نمود.
آقای سادات ادامه داد: در تمامی دوران جهاد و مبارزه مردم پشتیبان مجاهدین بودند و اگر پشتیبانی و حمایت های آنان نبود، هرگز این پیروزی به دست نمی آمد.

گواه این مدعا گشودن درب منازلشان به روی مجاهدین حین محاصره بود. مردم هر کاری که از دست شان بر می آمد برای ما انجام می دادند، چرا که این قیام خودجوش و مردمی بود و مردم تا 15 روز پس از فتح هرات با خوشحالی و روی باز برای مجاهدین غذا می آوردند و امیر اسماعیل خان را همچون یک رهبر دوست داشتند.

در کسب این پیروزی همه مردم از نوجوانان گرفته تا کهنسالان که در جبهه ها مشغول خدمت و مبارزه بودند. نقش داشتند. یکی از نوجوان مجاهد برادر اینجانب بود که در سن 15 سالگی وارد جبهه شد، در سن 21 سالگی در سال 69 شیمیایی شد و در سال 71 پس از پیروزی مجاهدین به شهادت رسید.

در واقع همه‌ی مردم با عشق به وطن و به خاطر دین و ناموس جهاد کردند. ماه ها به دور از خانواده در سنگر ها ی مبارزه می ماندند تا اینکه سرانجام در هشتم ثور سال 71 به پیروزی رسیدند.