روز شنبه انفجار چند موتر بمبگذاری شده در بغداد؛ پایتخت عراق دست کم ۶۰ کشته به جای گذاشت.
۱۱ بمب در مناطق مختلف شیعه و سنی نشین بغداد منفجر شد.
این انفجارها در هفت محله بغداد روی داده و به گفته پولیس بازارها، رستورانت‌ها و قهوه‌خانه‌ها را هدف قرار داده بود.
نزدیک به ۳۰۰ نفر در خشونت‌های روز شنبه زخمی شدند.
رمضان امسال یکی از خشونت بارترین ماه‌ها در عراق بوده است. بیش از ۶۷۰ نفر در خشونت‌ها کشته شدند. امسال بیش از ۴ هزار نفر در خشونت‌های این کشور کشته شده‌اند.
این در حالی است که نیروهای امنیتی عراق در پایان ماه رمضان و پیش از فرارسیدن عید فطر تدابیر امنیتی در کشور را شدت بخشیده بودند.
تنش میان سنی و شیعه طی سال جاری میلادی در عراق شدت گرفته و این کشور شاهد افزایش خشونت‌ها بوده است.
نوری مالکی گفته است که اجازه نخواهد داد پیکارجویان، عراق را به دوران خشونت‌های قومی بازگردانند.
بیشتر بمب‌گذاری‌ها توسط پیکارجویان سنی مذهب علیه شیعیان صورت می‌گیرند.
این در حالی است که شماری از ناظران امریکا و برخی متحدان منطقه ای آن کشور را مسئول اصلی سرنوشت خونبار و غم انگیزی می دانند که در سال های اخیر در عراق حاکم شده است.
پس از سقوط دیکتاتوری صدام در سال ۲۰۰۳ که در پی اشغال نظامی عراق توسط امریکا صورت گرفت، عراق همواره شاهد خون ریزی های مهیب و کم سابقه ای بوده است.
این در حالی است که تا پیش از انقضای تاریخ مصرف صدام، او نیز یکی از مهره های اصلی مورد حمایت امریکا علیه اکثریت شیعی عراق بود؛ پس از سقوط صدام و برگزاری انتخابات در آن کشور، شیعیان از آنجایی که بیش از ۶۰ درصد جمعیت آن کشور را تشکیل می دهند بر اوضاع مسلط شدند؛ اما خشونت ها در این کشور با وجود نیروهای خارجی همچنان ادامه پیدا کرد.
پس از عدم پذیرش پیمان امنیتی از سوی دولت به رهبری نوری مالکی، امریکا مجبور به ترک عراق پس از پرداخت هزینه های سنگین مالی و نیروی انسانی شد؛ اما ایالات متحده به کمک متحدان منطقه ای خود به ویژه قطر، عربستان سعودی و ترکیه، این بار با خشونت و خون ریزی های مهیب علیه شیعیان به عراق بازگشت.
آنچه اکنون در عراق می گذرد در واقع پرداخت هزینه سنگین مخالفت دولت مشروع و مردمی آن کشور با پذیرش مصونیت قضایی در پیمان امنیتی با امریکا و همچنین عدم تحمل قدرت های دیکتاتوری عربی در برابر اراده مشروع اکثریت شیعی عراق است.
اکنون عراق عملا درگیر یک جنگ خونین و بدون برنده و بازنده فرقه ای است که در یکطرف آن القاعده با پشتیباتی غرب، اعراب و ترکیه قرار دارد و در جانب دیگر آن، مردمی که تاوان اعمال رای خود در چارچوب دموکراسی و حکومت قانون را می پردازند.
اوضاع جاری در سوریه نیز به شدت بر وضعیت عراق تاثیر گذاشته و سبب صدور تروریزم، افراط گرایی و خون ریزی های ضد انسانی به این کشور شده است.
با این حساب، عراق نیز در کنار افغانستان، پاکستان، سوریه و فسلطین، قوس سرخ سرزمین های خونین اسلامی را تشکیل داده است.
این در حالی است که همه اینها در برابر چشمان باز نهادهای حقوق بشری، سازمان ملل متحد و دیگر نهادهای به اصطلاح بی طرف بین المللی در میان سکوت، بی تفاوتی و تماشای جهان صورت می پذیرد.
استکبار به خوبی می داند عراقی که با مصونیت قضایی سربازان نظام سلطه مخالفت می کند و از سوی دیگر، نظام سیاسی آن با رای اکثریت شیعی، شکل می گیرد، بدون شک در صورتی که به آرامش برسد یکی از اضلاع مهم مقاومت اسلامی خواهد شد؛ بنابراین، این کشور نیز همانند سوریه و فلسطین و در آینده لبنان، همیشه باید ناامن بوده و در خون و خشونت، دست و پا بزند.
از سوی دیگر، نظام سلطه نمی تواند خود به صورت یکجانبه به دموکراسی ای پایان دهد که ایجاد آن، یکی از بهانه های لشکرکشی آن به عراق بود؛ بنابراین، اکنون صلاح این است که عراق در دموکراسی خونین خویش، غوطه ور باشد؛ تا در آینده افراطیون دست آموز القاعده، در آن "خلافت اسلامی عراق و شام" تشکیل دهند!
۱۱ بمب در مناطق مختلف شیعه و سنی نشین بغداد منفجر شد.
این انفجارها در هفت محله بغداد روی داده و به گفته پولیس بازارها، رستورانت‌ها و قهوه‌خانه‌ها را هدف قرار داده بود.
نزدیک به ۳۰۰ نفر در خشونت‌های روز شنبه زخمی شدند.
رمضان امسال یکی از خشونت بارترین ماه‌ها در عراق بوده است. بیش از ۶۷۰ نفر در خشونت‌ها کشته شدند. امسال بیش از ۴ هزار نفر در خشونت‌های این کشور کشته شده‌اند.
این در حالی است که نیروهای امنیتی عراق در پایان ماه رمضان و پیش از فرارسیدن عید فطر تدابیر امنیتی در کشور را شدت بخشیده بودند.
تنش میان سنی و شیعه طی سال جاری میلادی در عراق شدت گرفته و این کشور شاهد افزایش خشونت‌ها بوده است.
نوری مالکی گفته است که اجازه نخواهد داد پیکارجویان، عراق را به دوران خشونت‌های قومی بازگردانند.
بیشتر بمب‌گذاری‌ها توسط پیکارجویان سنی مذهب علیه شیعیان صورت می‌گیرند.
این در حالی است که شماری از ناظران امریکا و برخی متحدان منطقه ای آن کشور را مسئول اصلی سرنوشت خونبار و غم انگیزی می دانند که در سال های اخیر در عراق حاکم شده است.
پس از سقوط دیکتاتوری صدام در سال ۲۰۰۳ که در پی اشغال نظامی عراق توسط امریکا صورت گرفت، عراق همواره شاهد خون ریزی های مهیب و کم سابقه ای بوده است.
این در حالی است که تا پیش از انقضای تاریخ مصرف صدام، او نیز یکی از مهره های اصلی مورد حمایت امریکا علیه اکثریت شیعی عراق بود؛ پس از سقوط صدام و برگزاری انتخابات در آن کشور، شیعیان از آنجایی که بیش از ۶۰ درصد جمعیت آن کشور را تشکیل می دهند بر اوضاع مسلط شدند؛ اما خشونت ها در این کشور با وجود نیروهای خارجی همچنان ادامه پیدا کرد.
پس از عدم پذیرش پیمان امنیتی از سوی دولت به رهبری نوری مالکی، امریکا مجبور به ترک عراق پس از پرداخت هزینه های سنگین مالی و نیروی انسانی شد؛ اما ایالات متحده به کمک متحدان منطقه ای خود به ویژه قطر، عربستان سعودی و ترکیه، این بار با خشونت و خون ریزی های مهیب علیه شیعیان به عراق بازگشت.
آنچه اکنون در عراق می گذرد در واقع پرداخت هزینه سنگین مخالفت دولت مشروع و مردمی آن کشور با پذیرش مصونیت قضایی در پیمان امنیتی با امریکا و همچنین عدم تحمل قدرت های دیکتاتوری عربی در برابر اراده مشروع اکثریت شیعی عراق است.
اکنون عراق عملا درگیر یک جنگ خونین و بدون برنده و بازنده فرقه ای است که در یکطرف آن القاعده با پشتیباتی غرب، اعراب و ترکیه قرار دارد و در جانب دیگر آن، مردمی که تاوان اعمال رای خود در چارچوب دموکراسی و حکومت قانون را می پردازند.
اوضاع جاری در سوریه نیز به شدت بر وضعیت عراق تاثیر گذاشته و سبب صدور تروریزم، افراط گرایی و خون ریزی های ضد انسانی به این کشور شده است.
با این حساب، عراق نیز در کنار افغانستان، پاکستان، سوریه و فسلطین، قوس سرخ سرزمین های خونین اسلامی را تشکیل داده است.
این در حالی است که همه اینها در برابر چشمان باز نهادهای حقوق بشری، سازمان ملل متحد و دیگر نهادهای به اصطلاح بی طرف بین المللی در میان سکوت، بی تفاوتی و تماشای جهان صورت می پذیرد.
استکبار به خوبی می داند عراقی که با مصونیت قضایی سربازان نظام سلطه مخالفت می کند و از سوی دیگر، نظام سیاسی آن با رای اکثریت شیعی، شکل می گیرد، بدون شک در صورتی که به آرامش برسد یکی از اضلاع مهم مقاومت اسلامی خواهد شد؛ بنابراین، این کشور نیز همانند سوریه و فلسطین و در آینده لبنان، همیشه باید ناامن بوده و در خون و خشونت، دست و پا بزند.
از سوی دیگر، نظام سلطه نمی تواند خود به صورت یکجانبه به دموکراسی ای پایان دهد که ایجاد آن، یکی از بهانه های لشکرکشی آن به عراق بود؛ بنابراین، اکنون صلاح این است که عراق در دموکراسی خونین خویش، غوطه ور باشد؛ تا در آینده افراطیون دست آموز القاعده، در آن "خلافت اسلامی عراق و شام" تشکیل دهند!
منبع : خبرگزاری صدای افغان(آوا) - کابل
