از زمان اشغال فلسطین توسط رژیم صهیونیستی که حمایت آمریکا و انگلیس را با خود به همراه داشت، تاکنون راهکارهای مختلفی برای مقابله با رژیم صهیونیستی جهت آزادسازی فلسطین و قدس شریف مورد توجه و دقت نظر قرار گرفته است. این راهکارها به دلیل ضعف استراتژیک و فقر تئوریک هیچ کدام نتوانسته است در برابر استراتژی تجاوز و اشغال رژیم صهیونیستی، چالش جدی ایجاد کند. به همین دلیل روز جهانی قدس فرصتی است تا راهکارهای جدید و جدی به منظور تولید فشار بر رژیم صهیونیستی و حامیان بین‌المللی آن در دستور کار قرار گیرد.
راهکارهایی که تاکنون به منظور مقابله با رژیم اسرائیل پیگیری شده، بیشتر جنبه‌ی ملی و ناسیونالیستی داشته است. راهکار ملی‌گرایانه از سوی سازمان آزادی‌بخش فلسطین (ساف) دنبال شده است که عملا کوچک‌ترین اثری در پی نداشته و کمکی به روند آزادسازی فلسطین و قدس شریف نکرده است. هم چنین راهکار ناسیونالیستی (محور عربی) که بر بنیاد بسیج امکانات کشورهای عربی برای آزادسازی فلسطین استوار می‌باشد، نه تنها سپر امنیتی در برابر اشغالگری‌های رژیم صهیونیستی تولید نکرده بلکه اسرائیل را بیش از هر زمان دیگر جسورتر ساخته است تا سیاستِ از نیل تا فرات را کماکان در دستور کار خود داشته باشد.
واقعیت میدانی این است که این دو راهکار که بر محور ملی و محور عربی استوار می‌باشند در دهه‌های گذشته به صورت آشکار ناکارآمدی خود را نشان داده و بر همگان روشن شده است که اینگونه راهکارها توان و ظرفیت لازم برای آزادسازی فلسطین و قدس شریف را ندارند.
نمونه‌ی آن را می‌توان در رویارویی ارتش‌های عربی با رژیم اسرائیل مشاهده کرد. ارتش‌های عربی در چند جنگ نه تنها نتوانسته‌اند فلسطین را آزاد سازند، بلکه بخش‌های وسیعی از سرزمین اسلامی و عربی را نیز به دشمن سفاک واگذار کردند. در نهایت مصر با امضای قرارداد صلح با اسرائیل در کمپ دیوید، آرمان آزادسازی فلسطین را رها کرد و عملا شکست خود را در برابر رژیم اشغالگر قدس پذیرفت.
جنبش آزادی‌بخش فلسطین که متشکل از عمده‌ترین جنبش‌های فلسطینی با تفکر چپ ملی بود، سرانجام در مسیر مبارزات سیاسی و نظامی، خود را ناتوان‌تر از آن دید که بتواند آرمان فلسطین را محقق سازد. به این ترتیب این جنبش نیز در مسیر سازش با دشمن قدم نهاد و بالاخره با امضای قرارداد "اسلو " از اهداف مبارزاتی خود عقب‌نشینی کرد.
این جنبش پس از امضای قرارداد اسلو نگاهش به رژیم صهیونیستی بوده تا بخشی از سرزمین‌های فلسطین را به آن واگذار کند و اجازه دهد دولت فلسطینی در بخش محدودی از فلسطین برپا شود.
شکست این دو تجربه با سازکار ملی و عربی، اکنون به ما گوشزد می‌کند که با اینگونه راهکارها نمی‌توان در راستای آزادسازی فلسطین به صورت جدی عمل کرد. به همین دلیل است که حضرت امام خمینی(ره) با گذار از محور ملی و عربی، بحث امت اسلامی را پس از پیروزی انقلاب اسلامی به عنوان راهکار جدید مقابله با رژیم صهیونیستی برای آزادسازی فلسطین و قدس شریف مطمح نظر قرار داد.
روز قدس فرصتی است تا از این ظرفیت عظیم یعنی ایجاد و گسترش خشم امت اسلامی علیه رژیم اشغالگر قدس به صورت بهینه استفاده کنیم و از تجربه‌های شکست خورده‌ی گذشته که عمدتا قبل از پیروزی انقلاب اسلامی رایج و مرسوم بود، دست برداریم.
در واقع تجربه‌‌ی امت اسلامی به عنوان راهکار مقابله با رژیم صهیونیستی که مبنای تئوری جدید حضرت امام خمینی (ره) قرار گرفت، قوی‌ترین عامل فشار علیه رژیم صهیونیستی و حامیان فرامنطقه‌ای آن به شمار می‌رود.
پس از مطرح شدن این راهکار توسط حضرت امام (ره) بسیاری از کشورهای اسلامی، روز جهانی قدس را یکی از ظرفیت‌های ایجادشده برای امت اسلامی به منظور همگرایی بیشتر در سیاست‌های اعلامی و اعمالی خود مورد توجه و دقت نظر قرار دادند. در واقع تجارب ناکام گذشته‌ی کشورهای عربی مبنای تئوری جدید امام خمینی (ره) بر پایه‌ی امت قرار گرفت و موجب وارد کردن هجم وسیعی از کشورهای اسلامی در این معادله‌ی جدید شد.
از این رو در شرایط حاضر تمرکز جهان اسلام براین مبنا می‌تواند توازن قوا را در منطقه به نفع کشورهای اسلامی، محور مقاومت و جنبش‌های تاثیرگذار فلسطینی تغییر دهد؛ زیرا تاکید بر امت اسلامی به عنوان راهکار مقابله با رژیم اشغالگر قدس از یک سو سبب همگرایی میان دنیای اسلام می‌گردد و از سوی دیگر فشارهای همه‌جانبه و هجمه‌های سنگین و گسترده‌ای را بر متجاوزان وارد می‌کند.
بنابراین بسیار بجاست که به جای راهکارهای ناکام گذشته مانند محور ملی و محور عربی بر راهکار امت اسلامی برای مقابله با رژیم صهیونیستی و آزادی قدس شریف تمرکز کنیم و آن را به عنوان نسخه‌ی بی‌بدیل آزادسازی فلسطین و رهایی قدس مورد توجه قرار دهیم.
راهکارهایی که تاکنون به منظور مقابله با رژیم اسرائیل پیگیری شده، بیشتر جنبه‌ی ملی و ناسیونالیستی داشته است. راهکار ملی‌گرایانه از سوی سازمان آزادی‌بخش فلسطین (ساف) دنبال شده است که عملا کوچک‌ترین اثری در پی نداشته و کمکی به روند آزادسازی فلسطین و قدس شریف نکرده است. هم چنین راهکار ناسیونالیستی (محور عربی) که بر بنیاد بسیج امکانات کشورهای عربی برای آزادسازی فلسطین استوار می‌باشد، نه تنها سپر امنیتی در برابر اشغالگری‌های رژیم صهیونیستی تولید نکرده بلکه اسرائیل را بیش از هر زمان دیگر جسورتر ساخته است تا سیاستِ از نیل تا فرات را کماکان در دستور کار خود داشته باشد.
واقعیت میدانی این است که این دو راهکار که بر محور ملی و محور عربی استوار می‌باشند در دهه‌های گذشته به صورت آشکار ناکارآمدی خود را نشان داده و بر همگان روشن شده است که اینگونه راهکارها توان و ظرفیت لازم برای آزادسازی فلسطین و قدس شریف را ندارند.
نمونه‌ی آن را می‌توان در رویارویی ارتش‌های عربی با رژیم اسرائیل مشاهده کرد. ارتش‌های عربی در چند جنگ نه تنها نتوانسته‌اند فلسطین را آزاد سازند، بلکه بخش‌های وسیعی از سرزمین اسلامی و عربی را نیز به دشمن سفاک واگذار کردند. در نهایت مصر با امضای قرارداد صلح با اسرائیل در کمپ دیوید، آرمان آزادسازی فلسطین را رها کرد و عملا شکست خود را در برابر رژیم اشغالگر قدس پذیرفت.
جنبش آزادی‌بخش فلسطین که متشکل از عمده‌ترین جنبش‌های فلسطینی با تفکر چپ ملی بود، سرانجام در مسیر مبارزات سیاسی و نظامی، خود را ناتوان‌تر از آن دید که بتواند آرمان فلسطین را محقق سازد. به این ترتیب این جنبش نیز در مسیر سازش با دشمن قدم نهاد و بالاخره با امضای قرارداد "اسلو " از اهداف مبارزاتی خود عقب‌نشینی کرد.
این جنبش پس از امضای قرارداد اسلو نگاهش به رژیم صهیونیستی بوده تا بخشی از سرزمین‌های فلسطین را به آن واگذار کند و اجازه دهد دولت فلسطینی در بخش محدودی از فلسطین برپا شود.
شکست این دو تجربه با سازکار ملی و عربی، اکنون به ما گوشزد می‌کند که با اینگونه راهکارها نمی‌توان در راستای آزادسازی فلسطین به صورت جدی عمل کرد. به همین دلیل است که حضرت امام خمینی(ره) با گذار از محور ملی و عربی، بحث امت اسلامی را پس از پیروزی انقلاب اسلامی به عنوان راهکار جدید مقابله با رژیم صهیونیستی برای آزادسازی فلسطین و قدس شریف مطمح نظر قرار داد.
روز قدس فرصتی است تا از این ظرفیت عظیم یعنی ایجاد و گسترش خشم امت اسلامی علیه رژیم اشغالگر قدس به صورت بهینه استفاده کنیم و از تجربه‌های شکست خورده‌ی گذشته که عمدتا قبل از پیروزی انقلاب اسلامی رایج و مرسوم بود، دست برداریم.
در واقع تجربه‌‌ی امت اسلامی به عنوان راهکار مقابله با رژیم صهیونیستی که مبنای تئوری جدید حضرت امام خمینی (ره) قرار گرفت، قوی‌ترین عامل فشار علیه رژیم صهیونیستی و حامیان فرامنطقه‌ای آن به شمار می‌رود.
پس از مطرح شدن این راهکار توسط حضرت امام (ره) بسیاری از کشورهای اسلامی، روز جهانی قدس را یکی از ظرفیت‌های ایجادشده برای امت اسلامی به منظور همگرایی بیشتر در سیاست‌های اعلامی و اعمالی خود مورد توجه و دقت نظر قرار دادند. در واقع تجارب ناکام گذشته‌ی کشورهای عربی مبنای تئوری جدید امام خمینی (ره) بر پایه‌ی امت قرار گرفت و موجب وارد کردن هجم وسیعی از کشورهای اسلامی در این معادله‌ی جدید شد.
از این رو در شرایط حاضر تمرکز جهان اسلام براین مبنا می‌تواند توازن قوا را در منطقه به نفع کشورهای اسلامی، محور مقاومت و جنبش‌های تاثیرگذار فلسطینی تغییر دهد؛ زیرا تاکید بر امت اسلامی به عنوان راهکار مقابله با رژیم اشغالگر قدس از یک سو سبب همگرایی میان دنیای اسلام می‌گردد و از سوی دیگر فشارهای همه‌جانبه و هجمه‌های سنگین و گسترده‌ای را بر متجاوزان وارد می‌کند.
بنابراین بسیار بجاست که به جای راهکارهای ناکام گذشته مانند محور ملی و محور عربی بر راهکار امت اسلامی برای مقابله با رژیم صهیونیستی و آزادی قدس شریف تمرکز کنیم و آن را به عنوان نسخه‌ی بی‌بدیل آزادسازی فلسطین و رهایی قدس مورد توجه قرار دهیم.
