با غدیر؛ خط مشی آگاهی بخش و جهل ستیز محمدی قوت و قدرت گرفت و نگذاشت که یک مکتب پویا و شکوفا در مسیر زندگی بشریت که به تازگی بنا یافته و بخش بزرگی از مردم را به سوی حیات آگاهانه و عاقلانه و عادلانه بدرقه نموده و برای ملت های دور دست جهان روزنه‌ی بیداری گشوده و شعله‌ی حیات پخش کرده است، از حرکت باز بماند و تابش نور هدایت به خاموشی رود و باردیگر ضلالت، ظلمت بیآفریند.
غدیر؛ نمایشی بود که به طور حتم از سوی خدا برای تداوم راه نبوت، برگزار گردید و از جانب مردم نیز استقبال گرم و پرشور و شعوری صورت گرفت که امروز از آن به عنوان "مظهر مردم‌سالاری در اسلام" و الگوی انتخابات های مردمی در جهان، نام برده می شود.
غدیر، ادامه ی راهی است که محمد مصطفی ص فرزند عبدالله احیاگر آن بود و در طول 23 سال تلاش طاقت فرسا و بی دریغ توانست آیین به تحریف رفته ی ابراهیمی را بازسازی و برای حیات و نجات بشریت ارائه فرماید.
در غدیر؛ پیامبر اسلام رسالتی را تحویل جانشین خویش امام علی کرد که آن رسالت، نجات بشریت از زیر بار ظلمت بود و مسؤولیت تبلیغ و ترویج آیین زندگی ای را بر دوش حضرت علی گذاشت که پیامبر اکرم به مدت 23 سال به صورت کامل (الیوم اکملت لکم دینکم) برای بشر ارائه نمود و تمام راه های "رفتن" به سوی "شدن" را برای مردم رهنمایی فرمود و در این مسیر، آنچنان سخت کوشی به خرج داد و تلاش ورزید که پیام پیامبر موجب شد تا فضای ظلمت بار برخاسته از ظلم ظالمان و جهل جاهلان، شکسته شود و نجات ستمدیدگان تحت ستم در آن پیام نقش بندد و صدای آن، صدای آزادی و انسانیت و عدالت باشد و بالاخره پیام رسالت پیامبر، تعیین جانشین بعد از خودش بود تا حرکت حیات بخش مکتب تازه تجدید شده ی ابراهیمی، در مسیر تاریخ تداوم یابد و برای نسل های آینده، تبلیغ و ترویج گردد.
در واقع غدیر؛ تداوم بخش تفکر ابراهیمی در بستر مکتب محمدی است که در تمام عصرها و در میان همه ی نسل ها، به عنوان یک حرکت حیاتی و تحول آفرین و نجات بخش، به یاری جبهه ی مستضعفین تاریخ شتافته و علیه مستکبرین هر عصری و نسلی به مبارزه پرداخته است که این رسالت سنگین در مدت 23 سال با بازوان پیامبر اسلام حمل می شد و اینک، بر دوش قهرمان سخن و قلم و شجاعت و مقاومت و پایداری و پارسایی و شکیبایی و مهربانی امام علی افتاده تا حمل نماید.
مسؤولیت خطیری که در غدیر خم، تحویل و تسلیم امام علی گردید، مبارزه در برابر جهل و ظلم و تاریکی بود که ستمگران و مستکبران به وجود آورده بودند. جهل و ظلمی که یا مردم را در کام مرگ کشانده و روانه ی قبرستان نمودند و یا در زندان ها زندانی کردند و در شکنجه گاه ها انداختند و یا گرفتار زندگی پر درد و رنجی نمودند که جز فضاحت فکری و قباحت ذهنی، نتیجه ی آن نبود.
امام علی می بایست در مقابل این همه نابسامانی ها و نارسایی ها و ناهنجاریها قرار می گرفت و مبارزه می کرد و سختی می دید و می سوخت تا به درد و رنج مردم پایان بدهد.
امام با چنین رسالت سنگین؛ از سوی خدا و از طریق محمد مصطفی و در پیشگاه خلق و در محضر هزاران مرد و زن طواف گر کعبه، به عنوان جانشین و مبلغ پیام پیامبر منظور و منصوب گردید.
اما متأسفانه به زود ترین فرصت، فرصتی غنیمت شمرده شد و غدیر به بن بست رفت. این بن بست، قوی و کارساز بود و باعث گردید که تا پس از گذشت قرن ها، همچنان به عنوان بن بست ادامه داشته باشد.
عوامل زیادی در به بن بست کشاندن غدیر نقش آفرینی کردند و اما آنچه برای ما که بعد از چهارده قرن از غدیر سخن می گوییم، اهمیت دارد و بایستی غدیر به عنوان راه نجات ما که رهروان تفکر محمدی هستیم، معرفی شود این است که باید بفهمیم چه عواملی نقش خلق کرده تا ما در شرایط کنونی که همه چیز برای درک و فهم تفکر علوی و غدیری فراهم است و فضای استبداد نسبت به وضعیت خفتگی و خفقانی دیروز نیست و در این چنین فضا، ما از امام علی بی خبریم و راه و آرمان امام ناشناخته مانده است؟
عواملی که اینک ملت های مسلمان و غیر مسلمان را از غدیر دور نگه داشته، بدتر و دردآورتر از عواملی هستند که در صدراسلام مطرح شد و راه ترویج تفکر غدیری را به بن بست برد.
عوامل امروزی، کسانی اند که عهده دار معرفی چهره ی واقعی امام علی و خط مشی غدیر هستند و معرفی نیز کردند، ولی امامی که در دامن پیامبر پرورش یافت و امام حسین و زینب کبری را پرورش داد تا هماهنگ و همدل با پیامبر پیش بروند و امامی که مدافع حقوق مستضعفین بود و امامی که نجات بشر را صدا می زد و در سرما و گرما دنبال سیر کردن شکم های پر تپش گرسنگان و بیچارگان و یتیمان بود و در تنهایی و شب هنگام و در میان انبوهی از سیاهی و تاریکی همچنان دنبال به دست آوردن راهی می رفت که پیامبر به وی به ودیعت سپرده تا برای مستضعفین هموار شود؛ از سوی اکثر این رسالت به دوشان شناسانده نشده اند و اکثر اینها مصروف به دست آوردن نامو نان شدند و بدتر هم این که چهره ی غدیر را وارونه معرفی نمودند و از امام علی سیمای دروغینی ساختند که بیشتر برآورنده ی منافع شخصی شان باشند.
امروز بشر نیازمند اندیشه ی نهفته در فرهنگ غدیر است، امروز درد و رنج بشری، منتظر صدایی است که از حنجره ی غدیر بلند شود و عصر کنونی، صلح و وحدت جهانی اسلامی را صدا می زند که مسلمان و غیر مسلمان زیر سایه ی آن به آرامی و راحتی زندگی نمایند و دست های جنایت و خیانت نتوانند به مردم بی گناه صدمه و آرامش را بهم بزنند. مدیریت این وضعیت با فرهنگی قابل تطبیق است که در غدیر، هزاران مرد و زن مسلمان از سراسر جهان و در هوای سوزنده و خستگی طاقت فرسا به دعوت حق لبیک گفتند تا خط نبوت تازه پا گرفته، ادامه یابد.
امروز که در یک شهر کوچک کابل، طی یک ماه صدها انسان بی گناه به خون می غلتند و در کشتارگاه های جمعی، فرو می روند؛ نسبت به هر زمانی، خط مشی و برنامه ی غدیر را می طلبد که رهبر و مدیر و معلم آن به دنبال نجات دربندان و درماندگان و وحدت و عزت مردم باشد و جهت فراهم سازی زندگی همراه با آرامش و امنیت و انسانیت و عدالت و عفت تلاش ورزد نه این که مردم شهر در خون بغلتند و قطعه قطعه شوند و راحتی و ناراحتی و شادی و غم نداشته باشند و در مراکز آموزشی و فرهنگی و مسجد و خیابان گام گذاشته نتوانند و وضعیت کار و بازار بهم ریخته و فلج کننده باشد و در عین این همه تباهی و سیاهی، مدیران به دنبال ثروت و شهرت و قدرت باشند و بازی با آبرو و ارزش را راه اندازی کنند و در فضایی که مردم نان خوردن ندارند، پول گزاف و سنگین را خرج روزی نمایند که نجات دهنده ی حیات یک شهروند هم نیست.
بنابراین، غدیر روزی برای ادامه ی راهی هست که پیام پیامبر برای مردم تبلیغ و ترویج شود تا وضعیت زندگی مردم بهم نریزد و از بن بست و نابسامانی رهایی یافته و به آرامش و آسایش برسند که در این مسیر، تنها قهرمان کعبه می توانست در جهت استمرار خط نبوت تلاش نماید و رسالت سنگین نبوت را در بستر امامت تداوم بخشد و با حمل این مسؤولیت بزرگ، به بشر خط زندگی تعریف کند.
نویسنده: محمد عظیم فکوری
غدیر؛ نمایشی بود که به طور حتم از سوی خدا برای تداوم راه نبوت، برگزار گردید و از جانب مردم نیز استقبال گرم و پرشور و شعوری صورت گرفت که امروز از آن به عنوان "مظهر مردم‌سالاری در اسلام" و الگوی انتخابات های مردمی در جهان، نام برده می شود.
غدیر، ادامه ی راهی است که محمد مصطفی ص فرزند عبدالله احیاگر آن بود و در طول 23 سال تلاش طاقت فرسا و بی دریغ توانست آیین به تحریف رفته ی ابراهیمی را بازسازی و برای حیات و نجات بشریت ارائه فرماید.
در غدیر؛ پیامبر اسلام رسالتی را تحویل جانشین خویش امام علی کرد که آن رسالت، نجات بشریت از زیر بار ظلمت بود و مسؤولیت تبلیغ و ترویج آیین زندگی ای را بر دوش حضرت علی گذاشت که پیامبر اکرم به مدت 23 سال به صورت کامل (الیوم اکملت لکم دینکم) برای بشر ارائه نمود و تمام راه های "رفتن" به سوی "شدن" را برای مردم رهنمایی فرمود و در این مسیر، آنچنان سخت کوشی به خرج داد و تلاش ورزید که پیام پیامبر موجب شد تا فضای ظلمت بار برخاسته از ظلم ظالمان و جهل جاهلان، شکسته شود و نجات ستمدیدگان تحت ستم در آن پیام نقش بندد و صدای آن، صدای آزادی و انسانیت و عدالت باشد و بالاخره پیام رسالت پیامبر، تعیین جانشین بعد از خودش بود تا حرکت حیات بخش مکتب تازه تجدید شده ی ابراهیمی، در مسیر تاریخ تداوم یابد و برای نسل های آینده، تبلیغ و ترویج گردد.
در واقع غدیر؛ تداوم بخش تفکر ابراهیمی در بستر مکتب محمدی است که در تمام عصرها و در میان همه ی نسل ها، به عنوان یک حرکت حیاتی و تحول آفرین و نجات بخش، به یاری جبهه ی مستضعفین تاریخ شتافته و علیه مستکبرین هر عصری و نسلی به مبارزه پرداخته است که این رسالت سنگین در مدت 23 سال با بازوان پیامبر اسلام حمل می شد و اینک، بر دوش قهرمان سخن و قلم و شجاعت و مقاومت و پایداری و پارسایی و شکیبایی و مهربانی امام علی افتاده تا حمل نماید.
مسؤولیت خطیری که در غدیر خم، تحویل و تسلیم امام علی گردید، مبارزه در برابر جهل و ظلم و تاریکی بود که ستمگران و مستکبران به وجود آورده بودند. جهل و ظلمی که یا مردم را در کام مرگ کشانده و روانه ی قبرستان نمودند و یا در زندان ها زندانی کردند و در شکنجه گاه ها انداختند و یا گرفتار زندگی پر درد و رنجی نمودند که جز فضاحت فکری و قباحت ذهنی، نتیجه ی آن نبود.
امام علی می بایست در مقابل این همه نابسامانی ها و نارسایی ها و ناهنجاریها قرار می گرفت و مبارزه می کرد و سختی می دید و می سوخت تا به درد و رنج مردم پایان بدهد.
امام با چنین رسالت سنگین؛ از سوی خدا و از طریق محمد مصطفی و در پیشگاه خلق و در محضر هزاران مرد و زن طواف گر کعبه، به عنوان جانشین و مبلغ پیام پیامبر منظور و منصوب گردید.
اما متأسفانه به زود ترین فرصت، فرصتی غنیمت شمرده شد و غدیر به بن بست رفت. این بن بست، قوی و کارساز بود و باعث گردید که تا پس از گذشت قرن ها، همچنان به عنوان بن بست ادامه داشته باشد.
عوامل زیادی در به بن بست کشاندن غدیر نقش آفرینی کردند و اما آنچه برای ما که بعد از چهارده قرن از غدیر سخن می گوییم، اهمیت دارد و بایستی غدیر به عنوان راه نجات ما که رهروان تفکر محمدی هستیم، معرفی شود این است که باید بفهمیم چه عواملی نقش خلق کرده تا ما در شرایط کنونی که همه چیز برای درک و فهم تفکر علوی و غدیری فراهم است و فضای استبداد نسبت به وضعیت خفتگی و خفقانی دیروز نیست و در این چنین فضا، ما از امام علی بی خبریم و راه و آرمان امام ناشناخته مانده است؟
عواملی که اینک ملت های مسلمان و غیر مسلمان را از غدیر دور نگه داشته، بدتر و دردآورتر از عواملی هستند که در صدراسلام مطرح شد و راه ترویج تفکر غدیری را به بن بست برد.
عوامل امروزی، کسانی اند که عهده دار معرفی چهره ی واقعی امام علی و خط مشی غدیر هستند و معرفی نیز کردند، ولی امامی که در دامن پیامبر پرورش یافت و امام حسین و زینب کبری را پرورش داد تا هماهنگ و همدل با پیامبر پیش بروند و امامی که مدافع حقوق مستضعفین بود و امامی که نجات بشر را صدا می زد و در سرما و گرما دنبال سیر کردن شکم های پر تپش گرسنگان و بیچارگان و یتیمان بود و در تنهایی و شب هنگام و در میان انبوهی از سیاهی و تاریکی همچنان دنبال به دست آوردن راهی می رفت که پیامبر به وی به ودیعت سپرده تا برای مستضعفین هموار شود؛ از سوی اکثر این رسالت به دوشان شناسانده نشده اند و اکثر اینها مصروف به دست آوردن نامو نان شدند و بدتر هم این که چهره ی غدیر را وارونه معرفی نمودند و از امام علی سیمای دروغینی ساختند که بیشتر برآورنده ی منافع شخصی شان باشند.
امروز بشر نیازمند اندیشه ی نهفته در فرهنگ غدیر است، امروز درد و رنج بشری، منتظر صدایی است که از حنجره ی غدیر بلند شود و عصر کنونی، صلح و وحدت جهانی اسلامی را صدا می زند که مسلمان و غیر مسلمان زیر سایه ی آن به آرامی و راحتی زندگی نمایند و دست های جنایت و خیانت نتوانند به مردم بی گناه صدمه و آرامش را بهم بزنند. مدیریت این وضعیت با فرهنگی قابل تطبیق است که در غدیر، هزاران مرد و زن مسلمان از سراسر جهان و در هوای سوزنده و خستگی طاقت فرسا به دعوت حق لبیک گفتند تا خط نبوت تازه پا گرفته، ادامه یابد.
امروز که در یک شهر کوچک کابل، طی یک ماه صدها انسان بی گناه به خون می غلتند و در کشتارگاه های جمعی، فرو می روند؛ نسبت به هر زمانی، خط مشی و برنامه ی غدیر را می طلبد که رهبر و مدیر و معلم آن به دنبال نجات دربندان و درماندگان و وحدت و عزت مردم باشد و جهت فراهم سازی زندگی همراه با آرامش و امنیت و انسانیت و عدالت و عفت تلاش ورزد نه این که مردم شهر در خون بغلتند و قطعه قطعه شوند و راحتی و ناراحتی و شادی و غم نداشته باشند و در مراکز آموزشی و فرهنگی و مسجد و خیابان گام گذاشته نتوانند و وضعیت کار و بازار بهم ریخته و فلج کننده باشد و در عین این همه تباهی و سیاهی، مدیران به دنبال ثروت و شهرت و قدرت باشند و بازی با آبرو و ارزش را راه اندازی کنند و در فضایی که مردم نان خوردن ندارند، پول گزاف و سنگین را خرج روزی نمایند که نجات دهنده ی حیات یک شهروند هم نیست.
بنابراین، غدیر روزی برای ادامه ی راهی هست که پیام پیامبر برای مردم تبلیغ و ترویج شود تا وضعیت زندگی مردم بهم نریزد و از بن بست و نابسامانی رهایی یافته و به آرامش و آسایش برسند که در این مسیر، تنها قهرمان کعبه می توانست در جهت استمرار خط نبوت تلاش نماید و رسالت سنگین نبوت را در بستر امامت تداوم بخشد و با حمل این مسؤولیت بزرگ، به بشر خط زندگی تعریف کند.
نویسنده: محمد عظیم فکوری
