بیست و پنجم ماه رجب مصادف است با سالروز شهادت هفتمین امام شیعیان حضرت امام موسی بن جعفر (ع)؛ امامی که برای حفظ کیان اسلام چهارده سال زندان را به جان خرید و از هیچ فداکاری در هیچ زمانی دریغ نکرد.
آن حضرت در زمان مقتدرترین خلیفه‌ی عباسی "هارون الرشید"، در برابر تمام مشکلات و فشارهای جسمی و روانی مقاومت کرد و چهارده سال سیاه‌چال زندان را به جان خرید تا کیان اسلام را حفظ کرده و سنت جدش رسول خدا را از خطرات طوفان‌های برخواسته از کینه و تعصب خشک و ناسیونالیسم قومی نجات دهد.
شخصیت برجسته‌ی امام، موقعیت اجتماعی، فهم، درایت و همچنین علم و دانش آن حضرت که بر هیچ کسی پوشیده نبود و روز به روز او را در میان مردم محبوب‌تر می‌ساخت، پایه‌های حکومت جهانی هارون‌الرشید را متزلزل کرده بود.
امام که حاکم مطلق جوامع اسلامی و یگانه پاسبان دین و شریعت محمدی بود، نمی‌توانست ساکت بماند و ببیند که ارزش‌های اسلامی با آن همه خون دل‌هایی که جدش رسول خدا برای ترویج آن خورده بود به دست یک آدم فاسد و مادی‌گرا نابود شود، لذا در هر فرصتی زبان به اعتراض می‌گشود و از خودسری‌های هارون و بی‌توجهی او به ارزش‌های دین و معارف اهل‌بیت (ع) انتقاد می‌کرد.
امام موسی کاظم (ع) در شرایط سختی قرار داشت و همزمان باید در چند جبهه‌ی مختلف می‌جنگید، از یک‌سو انتشار افکار ضاله و باورهای ضددینی به حمایت حکومت وقت در حال توسعه بود و از طرف دیگر پیروان اهل‌بیت و مومنین در هر گوشه و کنار ممالک اسلامی تحت فشار بودند و چتر حمایتی جز امام خود نداشتند.
با وجود فعالیت آزادانه امام (ع) هارون برای ظلم و اجحاف دست چندان بازی نداشت و سنگینی شخصیت امام به عنوان نواده رسول خدا و سرآمد نخبگان آن عصر وی را تحت فشار قرار داده بود.
امام که هیچگاه در برابر سیاست‌های غلط هارون احساسی و منفعلانه عمل نمی‌کرد و همیشه صراحت در سیاست داشت اکثر توطئه‌های حاکم عباسی را خنثی و نقشه‌هایش را نقش بر آب می‌کرد.
روشنگری امام (ع) و افشای حقیقت‌ها و نشان دادن چهره‌ی اصلی خاندان متعصب عباسی و همچنین تعلیم و تربیت افراد نخبه و موثر، جمع‌آوری وجوه شرعی و حمایت از درماندگان و افراد بی‌بضاعت جامعه به خصوص علویان، از فعالیت‌های روزمره امام به شمار می‌رفت.
موضع‌گیری‌های شفاف و حق به جانب امام در برابر قدرتمندترین حاکم جهان آن روز کار ساده‌ای نبود و جز امام هیچ کس دیگری نمی‌توانست تاب مقاومت بیاورد و قطعاً در برابر فشارها کمر خم می‌کرد.
سرانجام ایستادگی امام در برابر خلاف‌ورزی‌های هارون سبب شد که حاکم عباسی تصمیم به دستگیری امام بگیرد و او را زندان کند تا از این طریق وجود مبارکش را حداقل از انظار عمومی پنهان کند، اما نور خدا هیچ‌وقت پنهان نمی‌ماند و امام زندان را نیز در مدتی کوتاه گلستان ساخت و هرگز تغییری در مدیریت حضرت حتی در زندان به وجود نیامد و هارون ناچار کمر به قتل حضرت بست و آن زندانی دلسوخته را به دور از چشم دوستان و اهلبیتش به شهادت رساند.
شیعیان در بیست و پنجم ماه رجب بزرگترین حامی خود را از دست دادند، اما درس‌های بزرگ صبر و مقاومت را برای نسل‌های آینده به یادگار گذاشت.
آن حضرت در زمان مقتدرترین خلیفه‌ی عباسی "هارون الرشید"، در برابر تمام مشکلات و فشارهای جسمی و روانی مقاومت کرد و چهارده سال سیاه‌چال زندان را به جان خرید تا کیان اسلام را حفظ کرده و سنت جدش رسول خدا را از خطرات طوفان‌های برخواسته از کینه و تعصب خشک و ناسیونالیسم قومی نجات دهد.
شخصیت برجسته‌ی امام، موقعیت اجتماعی، فهم، درایت و همچنین علم و دانش آن حضرت که بر هیچ کسی پوشیده نبود و روز به روز او را در میان مردم محبوب‌تر می‌ساخت، پایه‌های حکومت جهانی هارون‌الرشید را متزلزل کرده بود.
امام که حاکم مطلق جوامع اسلامی و یگانه پاسبان دین و شریعت محمدی بود، نمی‌توانست ساکت بماند و ببیند که ارزش‌های اسلامی با آن همه خون دل‌هایی که جدش رسول خدا برای ترویج آن خورده بود به دست یک آدم فاسد و مادی‌گرا نابود شود، لذا در هر فرصتی زبان به اعتراض می‌گشود و از خودسری‌های هارون و بی‌توجهی او به ارزش‌های دین و معارف اهل‌بیت (ع) انتقاد می‌کرد.
امام موسی کاظم (ع) در شرایط سختی قرار داشت و همزمان باید در چند جبهه‌ی مختلف می‌جنگید، از یک‌سو انتشار افکار ضاله و باورهای ضددینی به حمایت حکومت وقت در حال توسعه بود و از طرف دیگر پیروان اهل‌بیت و مومنین در هر گوشه و کنار ممالک اسلامی تحت فشار بودند و چتر حمایتی جز امام خود نداشتند.
با وجود فعالیت آزادانه امام (ع) هارون برای ظلم و اجحاف دست چندان بازی نداشت و سنگینی شخصیت امام به عنوان نواده رسول خدا و سرآمد نخبگان آن عصر وی را تحت فشار قرار داده بود.
امام که هیچگاه در برابر سیاست‌های غلط هارون احساسی و منفعلانه عمل نمی‌کرد و همیشه صراحت در سیاست داشت اکثر توطئه‌های حاکم عباسی را خنثی و نقشه‌هایش را نقش بر آب می‌کرد.
روشنگری امام (ع) و افشای حقیقت‌ها و نشان دادن چهره‌ی اصلی خاندان متعصب عباسی و همچنین تعلیم و تربیت افراد نخبه و موثر، جمع‌آوری وجوه شرعی و حمایت از درماندگان و افراد بی‌بضاعت جامعه به خصوص علویان، از فعالیت‌های روزمره امام به شمار می‌رفت.
موضع‌گیری‌های شفاف و حق به جانب امام در برابر قدرتمندترین حاکم جهان آن روز کار ساده‌ای نبود و جز امام هیچ کس دیگری نمی‌توانست تاب مقاومت بیاورد و قطعاً در برابر فشارها کمر خم می‌کرد.
سرانجام ایستادگی امام در برابر خلاف‌ورزی‌های هارون سبب شد که حاکم عباسی تصمیم به دستگیری امام بگیرد و او را زندان کند تا از این طریق وجود مبارکش را حداقل از انظار عمومی پنهان کند، اما نور خدا هیچ‌وقت پنهان نمی‌ماند و امام زندان را نیز در مدتی کوتاه گلستان ساخت و هرگز تغییری در مدیریت حضرت حتی در زندان به وجود نیامد و هارون ناچار کمر به قتل حضرت بست و آن زندانی دلسوخته را به دور از چشم دوستان و اهلبیتش به شهادت رساند.
شیعیان در بیست و پنجم ماه رجب بزرگترین حامی خود را از دست دادند، اما درس‌های بزرگ صبر و مقاومت را برای نسل‌های آینده به یادگار گذاشت.
