بحران یمن که در واقع جوشش و فوران زخم های کهنه و عقده های چند صد ساله بخش عظیمی از مردم یمن می باشد، می رود تا دامنه های وسیع و گسترده ای را در بیرون از مرزهای این کشور ترسیم کند. برخلاف نظریه ای که می گوید حوثی های شیعه مذهب یمنی، هیچگاهی با دولت دست نشانده یمن مشکلی نداشته اند؛ باید گفت که این جماعت گسترده اما محروم، سالیانی بسیاری است که از حقوق اولیه خویش در کشور خود شان بی بهره بوده اند.
طبق گواهی تاریخ، حوثی های یمن تا هزار سال قبل و بعد از آن بر یمن فرمان می راندند تا آنکه این سلطه و با دخالت دولت وقت حجاز، آرام آرام رو به زوال و افول گذاشت؛ این زوال فقط به اضمحلال قدرت و حکومت شیعیان حوثی در یمن منجر نشد و به تعقیب آن، تبعیض و تعصبات همه جانبه دولت دست نشانده عربستان به انزوای کامل شیعیان در یمن انجامیده و روز تا روز وضعیت شیعیان در یمن را بد و بدتر ساخت.
به مختصری از تاریخچه شیعیان در یمن توجه می کنیم:
"حدود ۲۰ درصد جمعیت یمن را زیدیان تشکیل می‌دهند که در تاریخ یمن از سده ۳ نقش مهمی ایفا کرده‌اند. اسماعیلیان نیز بخشی از شیعیان یمن را تشکیل می‌دهند. این گروه‌ها در گذشته اختلافات و درگیری‌های گسترده‌ای داشتند و گاهی ضد هم اقدام نظامی می‌کرده‌اند.
پس از کشته‌شدن حسین الحوثی (از رهبران سرشناس شیعیان یمن که در زمان حیاتش تلاش گسترده‌ای برای نزدیکی طوایف شیعه یمن انجام داده بود.) در جنگ با دولت یمن در سال ۲۰۰۴ و تحویل‌ندادن جسد وی به خانواده‌اش، شیعیان تصمیم گرفتند با یکدیگر متحد شده و جبهه واحدی را بر ضد حکومت یمن که به گفته آنان حقوق شیعیان را به رسمیت نمی‌شناسد و میان آنان و اهل‌تسنن یمن تبعیض قائل می‌شود، تشکیل دهند.
آنان نام یگانه‌ای را که برگرفته از نام رهبر خود بود بر خود انتخاب کردند (مبارزان حوثی) و از آن زمان حکومت خودمختار خود را تشکیل داده‌اند که این کار موجب بروز ۶ جنگ میان آنان و حکومت‌های مرکزی یمن شده‌است.
در سال ۲۰۰۹ این درگیری بالا گرفت و موجب بروز ششمین جنگ میان دوطرف گردید. این درگیری به خاک عربستان سعودی هم کشیده شد و سبب شد ارتش عربستان به مواضع این گروه حمله کند".
سرانجام سیاستهای غلط و تبعیض آمیز رژیمهای همیشه دست نشانده عربستان، کار دست آنان داد و اینک بحران یمن را به بحران مهار نشدنی تبدیل کرده است. در این مرحله و با گریختن منصور و پناهنده شدن او به عربستان، سران ریاض دست بکار شده و برای باز گرداندن منصور به قدرت، با ائتلافی از کشورهای ده گانه، سراسیمه و نگران، وارد یک نبرد نابرابر با مخالفان رژیم دست نشانده خویش شدند.
درست در شرایطی که ریاض و باند ائتلافی اش، روز و شب بمب بر سر بی گناهان یمنی می ریزند، در موضع کاملاً غیر مسئولانه و نیز دخالت جویانه، امریکا و آلمان حمایت خویش را از بمباران جنگنده های ائتلاف علیه مردم یمن اعلام می دارند!. حمایت سران کاخ سفید و دیگران از یک چنین جنایتها چیز تازه ای نیست.
امریکا و برخی از دولتهای غربی از اینکه می بینند شرکای عربی آنها در منطقه؛ دولتهایی چون عربستان، قطر، ترکیه و سایر اعضای ائتلاف مذکور با خطر جدی مواجه می شوند، طبیعی است که واکنش لازم را داشته باشد.
از دید بسیاری از کارشناسان، هراس امریکا و همپیمانان غربی و عربی- ترکی آن از شکل گیری "هلال شیعی" است که دولتهایی چون ایران و طرفداران آن از چند سال بدینسو به دنبال ایجاد آنند.
دولت عربستان سعودی مُصّر است تا به هر قیمت و بهایی شده از شکل گیری این هلال جلوگیری کند و دولت های همسو در ائتلاف مذکور نیز و به دلیل ترسی که از نفوذ ایران دارند، راضی شده اند تا رژیم سعودی را در این هدف کمک همه جانبه کنند؛ چرا که از قرار معلوم دولت آل سعود توانسته آنها را قانع سازد که ایران دشمن مشترک آنان است و جهت سد نفوذ ایران لازم است تا با یکدیگر همکاری کنند.
به نظر می رسد دخالت نظامی ائتلاف کار مذاکرده و سازش را دشوار کند؛ اما با همه ی اینها دور نمای بحران فعلی در یمن، برنامه سازش و مصالحه دو طرف دولت و شیعیان را ناگزیر می سازد. چنانچه گذشته درگیری های موجود میان دولتهای مرکزی و حوثی ها در یمن نشان داده، جنگ نمی تواند راه حل مناسبی برای حل و فصل بحران در این کشور باشد.
منطق و خرد سیاسی حکم می کند تا هر گونه تحرک هوایی و زمینی علیه مردم بی گناه یمن بلافاصله متوقف شود و دولتهای دخالت گر و غیر مسئولی چون عربستان و ترکیه و قطر که بازیگران کلیدی این آشوب اند، به مردم یمن و نخبگان سیاسی آن کشور اجازه و فرصت بدهند تا آنان دور هم جمع شده و برای مشکل داخلی خویش یک راه حل و راهکار بومی و ملی بیندیشند.
اگر که نه عربستان و شرکای آن در ائتلاف، بر مواضع جنگ طلبانه و دخالت جویانه شان اصرار ورزیده و با حملات هوایی و احیاناً زمینی ائتلاف راههای سازش و آشتی را تنگ تر و تنگ تر کنند، آن وقت دورنمای حل زودهنگام بحران در یمن چندان امیدوار کننده نخواهد بود و شاید سالهای سال شاهد جنگ و خونریزی غیر قابل مهار در یمن و کشورهای همجوار آن در ائتلاف علیه یمن باشیم.
طبق گواهی تاریخ، حوثی های یمن تا هزار سال قبل و بعد از آن بر یمن فرمان می راندند تا آنکه این سلطه و با دخالت دولت وقت حجاز، آرام آرام رو به زوال و افول گذاشت؛ این زوال فقط به اضمحلال قدرت و حکومت شیعیان حوثی در یمن منجر نشد و به تعقیب آن، تبعیض و تعصبات همه جانبه دولت دست نشانده عربستان به انزوای کامل شیعیان در یمن انجامیده و روز تا روز وضعیت شیعیان در یمن را بد و بدتر ساخت.
به مختصری از تاریخچه شیعیان در یمن توجه می کنیم:
"حدود ۲۰ درصد جمعیت یمن را زیدیان تشکیل می‌دهند که در تاریخ یمن از سده ۳ نقش مهمی ایفا کرده‌اند. اسماعیلیان نیز بخشی از شیعیان یمن را تشکیل می‌دهند. این گروه‌ها در گذشته اختلافات و درگیری‌های گسترده‌ای داشتند و گاهی ضد هم اقدام نظامی می‌کرده‌اند.
پس از کشته‌شدن حسین الحوثی (از رهبران سرشناس شیعیان یمن که در زمان حیاتش تلاش گسترده‌ای برای نزدیکی طوایف شیعه یمن انجام داده بود.) در جنگ با دولت یمن در سال ۲۰۰۴ و تحویل‌ندادن جسد وی به خانواده‌اش، شیعیان تصمیم گرفتند با یکدیگر متحد شده و جبهه واحدی را بر ضد حکومت یمن که به گفته آنان حقوق شیعیان را به رسمیت نمی‌شناسد و میان آنان و اهل‌تسنن یمن تبعیض قائل می‌شود، تشکیل دهند.
آنان نام یگانه‌ای را که برگرفته از نام رهبر خود بود بر خود انتخاب کردند (مبارزان حوثی) و از آن زمان حکومت خودمختار خود را تشکیل داده‌اند که این کار موجب بروز ۶ جنگ میان آنان و حکومت‌های مرکزی یمن شده‌است.
در سال ۲۰۰۹ این درگیری بالا گرفت و موجب بروز ششمین جنگ میان دوطرف گردید. این درگیری به خاک عربستان سعودی هم کشیده شد و سبب شد ارتش عربستان به مواضع این گروه حمله کند".
سرانجام سیاستهای غلط و تبعیض آمیز رژیمهای همیشه دست نشانده عربستان، کار دست آنان داد و اینک بحران یمن را به بحران مهار نشدنی تبدیل کرده است. در این مرحله و با گریختن منصور و پناهنده شدن او به عربستان، سران ریاض دست بکار شده و برای باز گرداندن منصور به قدرت، با ائتلافی از کشورهای ده گانه، سراسیمه و نگران، وارد یک نبرد نابرابر با مخالفان رژیم دست نشانده خویش شدند.
درست در شرایطی که ریاض و باند ائتلافی اش، روز و شب بمب بر سر بی گناهان یمنی می ریزند، در موضع کاملاً غیر مسئولانه و نیز دخالت جویانه، امریکا و آلمان حمایت خویش را از بمباران جنگنده های ائتلاف علیه مردم یمن اعلام می دارند!. حمایت سران کاخ سفید و دیگران از یک چنین جنایتها چیز تازه ای نیست.
امریکا و برخی از دولتهای غربی از اینکه می بینند شرکای عربی آنها در منطقه؛ دولتهایی چون عربستان، قطر، ترکیه و سایر اعضای ائتلاف مذکور با خطر جدی مواجه می شوند، طبیعی است که واکنش لازم را داشته باشد.
از دید بسیاری از کارشناسان، هراس امریکا و همپیمانان غربی و عربی- ترکی آن از شکل گیری "هلال شیعی" است که دولتهایی چون ایران و طرفداران آن از چند سال بدینسو به دنبال ایجاد آنند.
دولت عربستان سعودی مُصّر است تا به هر قیمت و بهایی شده از شکل گیری این هلال جلوگیری کند و دولت های همسو در ائتلاف مذکور نیز و به دلیل ترسی که از نفوذ ایران دارند، راضی شده اند تا رژیم سعودی را در این هدف کمک همه جانبه کنند؛ چرا که از قرار معلوم دولت آل سعود توانسته آنها را قانع سازد که ایران دشمن مشترک آنان است و جهت سد نفوذ ایران لازم است تا با یکدیگر همکاری کنند.
به نظر می رسد دخالت نظامی ائتلاف کار مذاکرده و سازش را دشوار کند؛ اما با همه ی اینها دور نمای بحران فعلی در یمن، برنامه سازش و مصالحه دو طرف دولت و شیعیان را ناگزیر می سازد. چنانچه گذشته درگیری های موجود میان دولتهای مرکزی و حوثی ها در یمن نشان داده، جنگ نمی تواند راه حل مناسبی برای حل و فصل بحران در این کشور باشد.
منطق و خرد سیاسی حکم می کند تا هر گونه تحرک هوایی و زمینی علیه مردم بی گناه یمن بلافاصله متوقف شود و دولتهای دخالت گر و غیر مسئولی چون عربستان و ترکیه و قطر که بازیگران کلیدی این آشوب اند، به مردم یمن و نخبگان سیاسی آن کشور اجازه و فرصت بدهند تا آنان دور هم جمع شده و برای مشکل داخلی خویش یک راه حل و راهکار بومی و ملی بیندیشند.
اگر که نه عربستان و شرکای آن در ائتلاف، بر مواضع جنگ طلبانه و دخالت جویانه شان اصرار ورزیده و با حملات هوایی و احیاناً زمینی ائتلاف راههای سازش و آشتی را تنگ تر و تنگ تر کنند، آن وقت دورنمای حل زودهنگام بحران در یمن چندان امیدوار کننده نخواهد بود و شاید سالهای سال شاهد جنگ و خونریزی غیر قابل مهار در یمن و کشورهای همجوار آن در ائتلاف علیه یمن باشیم.
