اتکا به قدرت بیگانه، از عوامل اساسی فروپاشی حکومت‌هاست

از دیدگاه اسلام، دین‌داری، غیرت را افزایش می دهد و را ه غلبه بر دشمن را هموار می سازد. هرگاه حکومتی به ارزش‌های دینی متوسل شود، کارهای آن آسان می شود. برعکس اگر حکومت از دین گریزان باشد به دلیل رواج فساد و بی‌عدالتی، حکومت به سوی اضمحلال، نابودی و انحطاط می رود. 

این مطلب را مولوی عبدالعزیز؛ یک عالم دینی در یک گفتگوی اختصاصی با خبرگزاری صدای افغان(آوا) عنوان کرد و افزود:"اکثر دانشمندان و مورخین اسلامی، علت انحطاط تمدن اسلامی را کنار گذاشتن قوانین و دستورات اسلام می دانند".
به گفته وی، از نظر اسلام، دین منبع وحدت پایدار بین پیروان آن است و مذهب، قدرتمندترین نیرو در ایجاد تمدن و پیشرفت است. 

مولوی عبدالعزیز در ادامه به نظرات ابن خلدون اشاره کرده گفت که این دانشمند اندلسی، می گوید که مذهب نقش حیاتی را در زندگی سیاسی دولت، بازی می کند.
به باور ابن خلدون، حکومت شرعی به صورت ناب آن که در صدر اسلام وجود داشت و اگرچه به صورت ضعیف که اکنون در سرزمین های اسلامی وجود دارد، یک عامل مهم و بازدارنده در مقابل انحطاط است.
 
به گفته این عالم دینی، پیامبر اسلام(ص) در زمان خود یک دولت مقتدر اسلامی را پایه گذاری کرد که در زمان آنحضرت، هر روز در حال گسترش بود و همچنین در زمان خلفای راشدین نیز قدرت و عظمت اسلام در دنیای بشری، خودنمایی می کرد؛ اما در زمان خلفای بنی امیه که خلافت را به شکل سلطنت درآورده بودند و همچنین استبداد و انحصارطلبی نظام بنی عباس و دور شدن آنها از دین و مقدسات اسلام، کشور عظیم اسلامی از هم پاشید. 

وی تصریح کرد که استبداد داخلی و انحصار قدرت یکی از عوامل خطرناک انحطاط سیاسی است؛ زیرا این عامل، دموکراسی را از بین برده و قدرت را در دستان یک نفر جمع می کند و در نهایت همین یک نفر هم  نابود می‌شود.
او اتکا به بیگانگان را مرگ سیاسی حکومتی دانست و گفت که اگر دولت به نیروهای مردمی خود متکی نباشد و مردم را در تصمیم گیری‌های سیاسی مشارکت ندهد و به قدرت های بیگانه متکی باشد قطعاً از هم می پاشد.
مولوی عبدالعزیز در ادامه افزود:"نبود ارتباط بین مسئولین حکومتی و مردم از علایم خودکامگی و یکی از عوامل اساسی انحطاط سیاسی است؛ زیرا اگر بین دولت و مردم پیوند لازم برقرار نباشد، مشروعیت رهبری مورد تردید قرار می گیرد. 

به گفته این عالم دینی، انحصار قدرت به یک خانواده و قوم مردم را نسبت به حکومت بدبین می سازد و این امر باعث می شود که مردم حکومت را از خود ندانسته و همکاری لازم که حیات دولت به آن بستگی دارد را با آن نداشته باشند.