سخنگوی والی سرپل می گوید که با وجود درخواست‌های مکرر برای اعزام نیروهای تازه‌نفس، هنوز هیچ نیرویی به این ولایت نرسیده است.
ذبیح‌الله امانی گفت که اعضای طالبان و داعش روز یکشنبه با ورود به منطقه میرزااولنگ، ۵۲ غیر نظامی شیعه را "به صورت فجیعی" کشتند.
آقای امانی گفت که مهاجمان وابسته به این دو گروه پس از ورود به این منطقه، غیرنظامیان را از خانه‌های خود بیرون کردند، برخی را سلاخی کردند، بعضی را سربریدند، شماری دیگر را از کوه‌ها به زیر انداختند و عده‌ای دیگر را به گلوله بستند.
سخنگوی والی سرپل افزود که اجساد قربانیان هنوز هم در محل رویداد باقی مانده و شورشیان آنها را اجازه نداده که دفن شود.
همچنین گفته می شود که تروریست ها ۱۵۰ خانواده را گروگان گرفته و آنها را یکی پس از دیگری می کشند.
پیش از تصرف این منطقه، برخی رسانه‌ها و کاربران شبکه‌های اجتماعی نسبت به وقوع فاجعه ای خونبار در این منطقه هشدار داده بودند.
با اینهمه اکنون در میرزا اولنگ در برابر دیدگان حکومت وحدت ملی، یک پاکسازی تمام عیار قومی و مذهبی در جریان است. تروریست های خون آشام طالبان و داعش دست به دست هم داده اند تا شیعیان مظلوم و بی دفاع میرزا اولنگ را سلاخی کنند.
گزارش های رسیده از منطقه از وقوع یک تراژدی هولناک حکایت دارد. نحوه کشتارها به اندازه ای بی رحمانه است که حتی روایت ساده آن، استخوان سوز و جانگداز است.
در عین حال، خبرهای وحشتناک تر دیگری نیز وجود دارد. گفته می شود تروریست های تکفیری، ده ها تن از دختران شیعه را به عنوان برده جنسی با خود برده اند.
دولت اما همچنان نظاره گر است. مقام های محلی می گویند که در ولسوالی صیاد تنها ۵۲ نیروی پولیس مستقر است! آنها همچنین تأیید می کنند که علیرغم گذشت سه روز از وقوع فاجعه و درخواست های مکرر کمک، دولت مرکزی حتی یک نیروی تازه نفس نیز به منطقه اعزام نکرده است.
واکنش اشرف غنی هم جالب توجه بود. او که در مورد فساد در نیروهای امنیتی، سخنرانی می کرد، ضمن تأکید بر گرفتن انتقام خون شهدای مظلوم میرزا اولنگ، حتی حاضر نشد از تروریست های طالبان به عنوان عامل اصلی این فاجعه، نامی ببرد. او همچنان با استعاره معنادار «دشمنان دین و وطن» از کنار این موضوع گذشت تا مبادا لکه این ننگ تاریخی و فراموش نشدنی بر جبین جنایتکاران فاشیست طالبان بخورد و روند به اصطلاح صلح قومی اشرف غنی با آنها آسیبی بردارد.
خون میرزا اولنگ اما امروز در رگ رگ همه ساکنان افغانستان جاری است. مردم به شدت غمگین، خشمگین و معترض اند. امیدها از حکومت کابل، به طور کامل قطع شده است. واکنش های همگانی در شبکه های اجتماعی، حکایت از نگاه یکسان مردم به تروریست هایی که در میرزا اولنگ تصفیه قومی و مذهبی به راه انداخته اند و دولت کابل دارد.
مردم معترض و خشمگین اعم از شیعه و سنی در حالی که با قربانیان مظلوم، شهدا، اسرا و خانواده های بی سرپناه شیعه در میرزا اولنگ، ابراز همدردی عمیق می کنند، نفرت و خشم و انزجار و بیزاری خود را از سردمداران حکومت کابل نیز ابراز می دارند.
اعتراض ها به نحو کم سابقه ای، مشروعیت حکومت را نشانه رفته و اغلب مردم خواستار توسل به شیوه های سخت افزارانه برای تغییر وضعیت جاری هستند.
بحران به نحو ملموسی در حالی دامن گستردن است. واکنش های معدود مقام های حکومتی، با هجمه های سنگین و مشحون از احساس نفرت و انتقام مردم، پاسخ داده می شوند.
عدم اعزام نیروی کمکی برای نجات میرزا اولنگ، خشم مردم را چندین برابر کرده است. بسیاری از مردم عقیده دارند که حکومت عملا از تروریزم حمایت می کند و در جنایت میرزا اولنگ دست دارد.
رویدادهای غم انگیز اخیر در کابل و هرات هم ابعاد بحران و فاجعه را گسترش داده و مردم نسبت به نسل کشی قومی و مذهبی تروریست ها و حامیان دولتی آنها به شدت نگران اند و در باره عواقب هولناک آن مکررا هشدار می دهند.
کارشناسان هم می گویند که حکومت خواسته یا ناخواسته از مهار و مدیریت بحران، ناتوان است. وضعیت به نحو ترسناکی از کنترل دولت خارج شده و رهبران حکومت وحدت ملی، مستأصل تر از هر زمان دیگری در برابر سیل انتقادهای خشمگینانه مردم مصیب زده، با دستپاچگی در برابر رویدادهای هولناک روزهای اخیر، دچار انفعال شده اند.
ناتو به عنوان اصلی ترین حامی دولت کابل نیز نسبت به وضعیت سر پل، ابراز نگرانی کرده است؛ موضعی که به عقیده آگاهان، به معنای ابراز نگرانی از آینده تاریک و غیر قابل پیش بینی دولت کابل و سرنوشت جنگی است که آگاهانه یا ناآگاهانه از کنترل ناتو و دولت تحت الحمایه آن در کابل، خارج شده است.
برخی از صاحب نظران در خصوص واکنش های ویرانگر مردم هشدار داده و به حکومت گوشزد کرده اند که تا بیش از این دیر نشده، به خود بیاید و به خواسته های مردم، توجه کند؛ در غیر آن، ممکن است در عصیان توده ها در برابر تروریزم، دولت نیز تحت تأثیر اتهام های سنگین حمایت از تروریزم، با خشم مهار ناپذیر مردم رو به رو شود.
