"پس از اظهارات آقای ترامپ، تشنج لفظی فضای ایالات متحده را فرا گرفت و هر یک از نهادهای دولتی و غیر آن به نوبه خویش در برابر این اظهارات واکنش نشان دادند.
آقای ترامپ که نامزد رقابت های درونی حزب جمهوری خواه است روز دوشنبه گفته بود که در پی حمله مرگبار هفته پیش کالیفرنیا توسط یک زن و شوهر پاکستانی الاصل، مسلمانان فعلا باید از ورود به آمریکا منع شوند.
آقای ترامپ که در رقابت های مقدماتی در میان جمهوری خواهان پیشتاز است گفته بود که نظرسنجی ها نشان دهنده "نفرت" مسلمانان از آمریکاست و این می تواند کشور را به خطر اندازد. او افزود که مرزها باید "تا زمانی که نمایندگان کشور ما دریابند مشکل چیست" بسته بماند.
او بعدا افزود که طرح او شامل کسانی که در آمریکا زندگی می کنند نخواهد بود.
او روز سه شنبه از ایده خود دفاع کرد و آن را به سیاست های فرانکلین رزولت در جریان جنگ جهانی دوم علیه ژاپنی ها، آلمانی ها و ایتالیایی های ساکن آمریکا تشبیه کرد."
اگر چه در ظاهر بسیاری از مقامات و نهادهای دولتی و غیر آن، سخنان این نامزد پیشتاز در حزب جمهوری خواهان را رد و نکوهش کرده اند و پنتاگون از آن به عنوان تقویت کننده موضع داعش یاد نموده و آن را برای امنیت داخلی امریکا خطر ناک توصیف می کند و نیز سایر احزاب و گروهها و رهبران آنها که هر کدام به نحوی اظهارات آقای ترامپ را فاقد طرح و ارزش دانسته اند.
اما با اندک دقت در عملکرد سران کاخ سفید نسبت به جهان اسلام و ملتهای مسلمان، به روشنی در میابیم که کاخ سفید و مقامات ذیصلاح ایالات متحده امریکا نسبت به جهان اسلام و ملل اسلامی، از یک سیاست و پالیسی واحدی پیروی می کنند و اختلافات هر از گاه آنان مانند اظهارات دونالد ترامپ و واکنشها در برابر آن نیز بیش و پیش از آنکه یک موضوع جدی و اصولی باشد، در واقع یک بازی و شگرد سیاسی است که هر از گاهی باید راه بیفتد و اهدافی از پیش تعیین شده را تثبیت کند.
یکی از این اهداف ورود فعال رقبای آقای ترامپ در صحنه رقابت درون حزبی می تواند باشد؛ چرا که در هر حال وی به عنوان یکی از نامزدهای پیشتاز حزب جمهوری خواه مطرح است و این قطعا برای رقبای او در درون حزب جمهوری خواهان سنگین و ناگوار است و حالا که وی در موضع گیری اش در باره جهان اسلام و مسلمانان دچار یک چنین خبطی شده، پس بر رقبای سیاسی وی است تا از این پیشامد کمال سودجویی را بکنند.
اما موضع گیری سران دولتی امریکا نسبت به دونالد ترامپ و اظهارات جنجال برانگیزش علیه مسلمانان، چند انگیزه می تواند داشته باشد: نخست آنکه دولت امریکا در برابر یک چنین اظهار نظر عریان و به ظاهر غیر مسئولانه و تا حدودی ظالمانه علیه مسلمانان باید هم موضع گیری منفی و کوبنده داشته باشد؛ چرا که ولو در حیطه سخن و ظاهر، این دولت امریکا است که به عنوان یک دولت متمدن و به دور از هر گونه تبعیض و تعصب نسبت به انسانها و به خصوص مسلمانها، مطرح می باشد و از سویی نیز همواره شعار داده و ادعا کرده که به هیچ عنوان سر جنگ با جهان اسلام و مسلمانان را ندارد.
دوم آنکه سران کاخ سفید شگردهای سیاسی خاصی را دنبال می کنند و یکی از آنها قربانی کردن مقامات و افرادی از خود امریکایی در پای منافع حکومتی خویش است که از بدشانسی دونالد ترامپ این دفعه قرعه بنام ایشان اثابت کرد و وی با پاهای خویش در دام این شگرد گرفتار آمد.
از این روش پیش از این نیز مقامات کاخ سفید بهره برده اند که نمونه بارز و برجسته آن را در انفجار خودساخته برجهای دوگانه در نیویارک در سال ۲۰۰۱ میلادی می توان مثال زد. پس از گذر چندین سال از حادثه ۱۱ سپتامبر در امریکا، اکنون برای احدی از کارشناسان منصف و آزاده دنیا، تردیدی باقی نمانده که آن حادثه کذایی، صرفاً بهانه ای بود برای باز شدن پای حضور امریکا و ناتو در افغانستان و به تعبیر دقیق تر، در دهلیز مهم و استراتژیک کشورهای منطقه!.
شاید باور این واقعیت برای آنهایی که با سیاست شیطنت مدار حاکم بر جهان، آشنایی لازمی ندارند، آسان نباشد که یک دولت و نظام چگونه حاضر می شود برای رسیدن به اهدافی، از مقامات و مردم خویش مایه بگذارد و در واقع از آنان بگذرد و آنها را در پای منافع حکومتی خویش، ذبح و قربانی کند؛ اما این واقعیت تلخ وجود دارد و یکی از روشهای متداول قدرتهای زورگو و استعماری در سطح جهان، بهره وری از همین سیستم و روش شیطانی و ظالمانه است.
برای نمونه می توان به دولت همسایه جنوبی ما اشاره کرد؛ سران اسلام آباد نیز کم نبوده مواردی که از همین روش ظالمانه علیه ملت خودش و برای رسیدن به اهداف خاص حکومتی، سود برده و گاهاً تعدادی از اتباع و یا یکی یا چند تن از مقامات خودش را قربانی کرده است! که به عنوان نمونه می توان به انفجار مدرسه نظامی ای در شهر لاهور اشاره کرد که در آن حادثه دهها دانش آموز نوجوان به قتل رسیدند و دولت پاکستان تقصیر را بر گردن طالبان آن کشور انداخت و با همین بهانه، عملیاتی نمایشی خویش را علیه وزیرستان براه انداخت و برای آنکه افکار عمومی را مجاب کند که این کشور با تروریستها می جنگد، چند راکتی هم به کوه و دره و جنگلهای انبوه وزیرستان شلیک کرد و تعدادی از مخالفان مسلح هموطن خویش را هم بخاک و خون کشید.
و نکته پایانی اینکه امریکایی ها با مخالفت ظاهری با اظهارات آقای دونالد ترامپ، از یکسو جهان اسلام و احساسات ضد امریکایی را می خواهند آرام و مهار کنند و از سوی دیگر و با پیش کشیدن موضوع تقویت داعش در نتیجه اظهارات امثال ترامپ و خطرساز بودن این موضوع برای امریکا، مجوز عملیات دروغین علیه داعش در سوریه و عراق را از مردم امریکا می گیرند و اما در سوریه و عراق بجای مبارزه با داعش، در جهت تقویت و تجهیز هر چه بهتر و بیشتر گروههای تروریستی از جمله داعش و النصره و ...، هر گونه عملیات مبارزه با تروریزم خویش را تنظیم می کنند!.
آقای ترامپ که نامزد رقابت های درونی حزب جمهوری خواه است روز دوشنبه گفته بود که در پی حمله مرگبار هفته پیش کالیفرنیا توسط یک زن و شوهر پاکستانی الاصل، مسلمانان فعلا باید از ورود به آمریکا منع شوند.
آقای ترامپ که در رقابت های مقدماتی در میان جمهوری خواهان پیشتاز است گفته بود که نظرسنجی ها نشان دهنده "نفرت" مسلمانان از آمریکاست و این می تواند کشور را به خطر اندازد. او افزود که مرزها باید "تا زمانی که نمایندگان کشور ما دریابند مشکل چیست" بسته بماند.
او بعدا افزود که طرح او شامل کسانی که در آمریکا زندگی می کنند نخواهد بود.
او روز سه شنبه از ایده خود دفاع کرد و آن را به سیاست های فرانکلین رزولت در جریان جنگ جهانی دوم علیه ژاپنی ها، آلمانی ها و ایتالیایی های ساکن آمریکا تشبیه کرد."
اگر چه در ظاهر بسیاری از مقامات و نهادهای دولتی و غیر آن، سخنان این نامزد پیشتاز در حزب جمهوری خواهان را رد و نکوهش کرده اند و پنتاگون از آن به عنوان تقویت کننده موضع داعش یاد نموده و آن را برای امنیت داخلی امریکا خطر ناک توصیف می کند و نیز سایر احزاب و گروهها و رهبران آنها که هر کدام به نحوی اظهارات آقای ترامپ را فاقد طرح و ارزش دانسته اند.
اما با اندک دقت در عملکرد سران کاخ سفید نسبت به جهان اسلام و ملتهای مسلمان، به روشنی در میابیم که کاخ سفید و مقامات ذیصلاح ایالات متحده امریکا نسبت به جهان اسلام و ملل اسلامی، از یک سیاست و پالیسی واحدی پیروی می کنند و اختلافات هر از گاه آنان مانند اظهارات دونالد ترامپ و واکنشها در برابر آن نیز بیش و پیش از آنکه یک موضوع جدی و اصولی باشد، در واقع یک بازی و شگرد سیاسی است که هر از گاهی باید راه بیفتد و اهدافی از پیش تعیین شده را تثبیت کند.
یکی از این اهداف ورود فعال رقبای آقای ترامپ در صحنه رقابت درون حزبی می تواند باشد؛ چرا که در هر حال وی به عنوان یکی از نامزدهای پیشتاز حزب جمهوری خواه مطرح است و این قطعا برای رقبای او در درون حزب جمهوری خواهان سنگین و ناگوار است و حالا که وی در موضع گیری اش در باره جهان اسلام و مسلمانان دچار یک چنین خبطی شده، پس بر رقبای سیاسی وی است تا از این پیشامد کمال سودجویی را بکنند.
اما موضع گیری سران دولتی امریکا نسبت به دونالد ترامپ و اظهارات جنجال برانگیزش علیه مسلمانان، چند انگیزه می تواند داشته باشد: نخست آنکه دولت امریکا در برابر یک چنین اظهار نظر عریان و به ظاهر غیر مسئولانه و تا حدودی ظالمانه علیه مسلمانان باید هم موضع گیری منفی و کوبنده داشته باشد؛ چرا که ولو در حیطه سخن و ظاهر، این دولت امریکا است که به عنوان یک دولت متمدن و به دور از هر گونه تبعیض و تعصب نسبت به انسانها و به خصوص مسلمانها، مطرح می باشد و از سویی نیز همواره شعار داده و ادعا کرده که به هیچ عنوان سر جنگ با جهان اسلام و مسلمانان را ندارد.
دوم آنکه سران کاخ سفید شگردهای سیاسی خاصی را دنبال می کنند و یکی از آنها قربانی کردن مقامات و افرادی از خود امریکایی در پای منافع حکومتی خویش است که از بدشانسی دونالد ترامپ این دفعه قرعه بنام ایشان اثابت کرد و وی با پاهای خویش در دام این شگرد گرفتار آمد.
از این روش پیش از این نیز مقامات کاخ سفید بهره برده اند که نمونه بارز و برجسته آن را در انفجار خودساخته برجهای دوگانه در نیویارک در سال ۲۰۰۱ میلادی می توان مثال زد. پس از گذر چندین سال از حادثه ۱۱ سپتامبر در امریکا، اکنون برای احدی از کارشناسان منصف و آزاده دنیا، تردیدی باقی نمانده که آن حادثه کذایی، صرفاً بهانه ای بود برای باز شدن پای حضور امریکا و ناتو در افغانستان و به تعبیر دقیق تر، در دهلیز مهم و استراتژیک کشورهای منطقه!.
شاید باور این واقعیت برای آنهایی که با سیاست شیطنت مدار حاکم بر جهان، آشنایی لازمی ندارند، آسان نباشد که یک دولت و نظام چگونه حاضر می شود برای رسیدن به اهدافی، از مقامات و مردم خویش مایه بگذارد و در واقع از آنان بگذرد و آنها را در پای منافع حکومتی خویش، ذبح و قربانی کند؛ اما این واقعیت تلخ وجود دارد و یکی از روشهای متداول قدرتهای زورگو و استعماری در سطح جهان، بهره وری از همین سیستم و روش شیطانی و ظالمانه است.
برای نمونه می توان به دولت همسایه جنوبی ما اشاره کرد؛ سران اسلام آباد نیز کم نبوده مواردی که از همین روش ظالمانه علیه ملت خودش و برای رسیدن به اهداف خاص حکومتی، سود برده و گاهاً تعدادی از اتباع و یا یکی یا چند تن از مقامات خودش را قربانی کرده است! که به عنوان نمونه می توان به انفجار مدرسه نظامی ای در شهر لاهور اشاره کرد که در آن حادثه دهها دانش آموز نوجوان به قتل رسیدند و دولت پاکستان تقصیر را بر گردن طالبان آن کشور انداخت و با همین بهانه، عملیاتی نمایشی خویش را علیه وزیرستان براه انداخت و برای آنکه افکار عمومی را مجاب کند که این کشور با تروریستها می جنگد، چند راکتی هم به کوه و دره و جنگلهای انبوه وزیرستان شلیک کرد و تعدادی از مخالفان مسلح هموطن خویش را هم بخاک و خون کشید.
و نکته پایانی اینکه امریکایی ها با مخالفت ظاهری با اظهارات آقای دونالد ترامپ، از یکسو جهان اسلام و احساسات ضد امریکایی را می خواهند آرام و مهار کنند و از سوی دیگر و با پیش کشیدن موضوع تقویت داعش در نتیجه اظهارات امثال ترامپ و خطرساز بودن این موضوع برای امریکا، مجوز عملیات دروغین علیه داعش در سوریه و عراق را از مردم امریکا می گیرند و اما در سوریه و عراق بجای مبارزه با داعش، در جهت تقویت و تجهیز هر چه بهتر و بیشتر گروههای تروریستی از جمله داعش و النصره و ...، هر گونه عملیات مبارزه با تروریزم خویش را تنظیم می کنند!.
