اسلام با فساد و فحشا مخالف است نه با حضور زنان در اجتماع

کنفرانس دو روزه «حل مشکلات شوراهای پولیس اناثیه و واحدهای حل مشکلات خانوادگی» به منظور شناسایی مشکلات پولیس زن در ساحات کاری و پیدا کردن راه حل‌ها، بهبود و ثبات اقتصادی، اجتماعی و سیاسی آنان، از سوی وزارت امور داخله در کابل برگزار شد.
در سمینار مذکور سه شخصیت از طبقه اناث کشور به ایراد سخن پرداخته اند که اولی جنرال "خانم حکمت شاهی" رییس جندر حقوق بشر افغانستان، دومی خانم رولا غنی و نفر آخر نیز خانم فوضیه کوفی یکی از نمایندگان شورای ملی می باشد.
سخنان حکمت شاهی بیشتر آماری بوده و در کل ناظر به موارد خشونت علیه پولیس زن در افغانستان می باشد. به بخشی از اظهارات وی توجه می کنیم:" با وجود اینکه حدود ۸۶ شورای پولیس زن با عضویت ۱ هزار ۶۶۶ عضو در سراسر کشور برای حل مشکلات پولیس زن ایجاد شده است، اما هنوزهم زنان در ساحات کاری خود با خشونت های مختلفی رو برو هستند.
با وجود یک سلسله پیشرفت‌ها، طی پانزده سال گذشته نسبت به وضعیت نا سازگار امنیتی، فرهنگی و مرد سالاری حاکم در اکثر بخش‌های کشور، وضعیت هنوز هم خطرناک باقی مانده است. فرهنگ سنتی در افغانستان، مرد سالاری و همچنین نبود امنیت فزیکی و روحی در ساحات کاری، مانع حضور چشمگیر زنان در صفوف پولیس ملی کشور شده است."
خانم غنی نیز دست به عصا برده و با احتیاط در ضمن ارسال پیامی نسبت به پولیس زن و مشکلات آن در افغانستان صحبت و اظهار نظر کرده است:" وزارت امور داخله کشور مامور است تا برای تامین امنیت زنان پولیس، تدابیر ویژه‌ی را روی دست بگیرد.
استخدام زنان در صفوف پولیس تطبیق قانون را تسهیل می کند و برای تلاشی زنان وهمچنین ماموریت زندان زنانه و احقاق حقوق آنان یک ضرورت است."
اما آنچه بیشتر عجیب و مورد نقد و نظر می نماید اظهارات تند و غیر متخصصانه خانم فوزیه کوفی؛ نماینده مردم بدخشان در کنفرانس مذکور است. به عین جملات خانم کوفی توجه می دهیم:" داخل شدن زنان در صف پولیس، شکستن سنت جاهلی است. زنان نباید تنها برای تلاشی و ماموریت زندان به کار گرفته شود، بلکه برای آنهان باید در سطح بالاتری فکر شود.
زنان می توانند همپای مردان در سطوح مختلف فعالیت داشته باشند و چه بسا که در برخی موارد مسولانه تر از مردان عمل کنند.
برای بالا بردن ظرفیت زنان در کشور ذهنیت سازی خانواده و جامعه و همچنین سنت شکنی یک ضرورت جدی است و تا زمانیکه از مساجد و منابر، پولیس زن تکفیر شود، روند گسترش پولیس زن به فرجام نخواهد رسید.
لازم است تا وزارت امور داخله برای پولیس زن یک شهرک مخصوص احداث کند تا آنان بتوانند با انگیزه خوبتر و مطمئن تری فعالیت کنند.
هرچند کار کردن برای زنان در اجتماع سنتی افغانستان کار دشواری است، اما حد اقل به عنوان مقدمه کار برای پولیس زن، مصونیت وظیفوی و احترام در محیط کاری آنان یک ضرورت جدی می باشد."
پیش از همه باید بدانیم که تفاوت است میان سنت های جاهلی و آموزه های دینی- مذهبی که آفریدگار انسان و جهان برای بهتر زیستن انسان ها، تدوین و تبیین کرده و آنها را در قالب احکام و مقررات دینی به وسیله پیامبرانش به دست بشریت رسانده است.
انسان مسلمان باید قدرت تفکیک سنن جاهلی از موارد دینی و مذهبی را داشته باشد و این مهم میسر نمی شود مگر با مطالعه دقیق و عمیق متون و مبانی دینی- مذهبی که با تاسف بی شماری از مردان و زنان جامعه ما بر رغم حضور در جایگاه های بلند و رفیع دولتی و حکومتی، از یک چنین مطالعات و معلوماتی، عاجز و بی بهره اند!.
لازم است تا یک چنین وکلا و مقاماتی که خود را مدیر و مسئول یک نظام و دولت اسلامی می دانند و نیز می دانند که فیصدی بالایی از مردم و جمعیت کشور شان را مسلمانان تشکیل می دهند و آنان نیز با آرا و اعتماد همین مردم مسلمان به پست های بالا و کلیدی راه یافته اند، در مطالعات نداشته شبانه روزی شان، ساعاتی را هم جهت مطالعه عمیق و دقیق متون دینی و آموزه های مختلف و متنوع آئین پویا و انسان و جهان ساز اسلام اختصاص دهند؛ تا مسائل را خلط نکنند و در نتیجه دچار خبط و اشتباه در قضاوت نشوند.
چنانچه همه ی دین پژوهان و اسلام شناسان می دانند، دین اسلام یک دین جامع و پویا است که مطابق و متناسب با هر عصر و زمان، برنامه انسان سازی و جهان سازی دارد و در باره حقوق زن و مرد نیز معیارها و حریم های مخصوص خود را دارد و در هر دو جهت نیز با معیارها و مبانی دقیق و ظریف خرد و منطق و عرف معقول، گام بر داشته و بر می دارد.
چنانچه معروف است و در قرآن مجید نیز آیه ای وجود دارد؛ اسلام با فساد و فحشای اخلاقی و اجتماعی در اصل و اساس میانه ای ندارد و به هیچ عنوان چه در محیط مردانه و چه هم زنانه اجازه ارتکاب فساد و فحشای اداری و اخلاقی را به هیچ مسلمانی نمی دهد.
اسلام می گوید اول محیط بیرون را برای زنان از هر لحاظ و منظری امن و باثبات بسازید؛ به گونه ای که از هر جهتی؛ مالی، جانی و صد البته ناموسی در امنیت کامل قرار بگیرند و احدی از مردان هرزه و ناپاک نتوانند مزاحم آنان شوند، آنگاه اجازه دارید تا زنان مسلمان را که در واقع نوامیس هر یک از شما مسلمانان شمرده می شوند، وارد اجتماع و کارهای اجتماعی کنید.
یعنی به این معنی که اول محیط را صد در صد اسلامی بسازید؛ چنانکه زن و مرد در آن احساس امنیت همه جانبه کنند و آنگاه هر کدام از دو نحله زن و مرد در حریم مخصوص به خود شان، مصروف کار و فعالیت برای رشد مردم و کشور خود شان شوند.
اما سوال این است که آیا جامعه ما یک چنان جامعه ای مناسب و ایده آلی برای حضور زنان در اجتماع می باشد و از همه مهمتر، آیا ارگانها و نهادهای اردو و پولیس ما در آن حدی از رشد فرهنگ اسلامی و انسانی و اخلاقی رسیده اند که زنان متدین و عفیف با خاطری جمع و خیالی راحت بروند و در این نهادها ثبت نام کنند و خانواده های آنها نیز با آرامش خاطر و فکر و ذهن، دختران و مادران شان را اجازه ورود به صفوف پولیس و اردو را بدهند؟!
تا جاییکه تحقیق نشان می دهد با تاسف پسران ما به خصوص آنانی که از قیافه و تیپ خوب و زیبایی برخوردارند، در صفوف اردو و پولیس، چندان امنیت ناموسی و اخلاقی ندارند و بیشتری از صاحب منصبان و فرماندهان فاسد مزاحم آنان می شوند؛ چه برسد به دختران و زنانی که در هر حال زیبایی و فریبایی آنان از مردان به مراتب بیشتر و بهتر است!.
پس بهتر است نخست به پاک سازی و اسلامیزه کردن نهادهای امنیتی و پولیس همت بگماریم و پس از آن خواهران و مادران خویش را به پیوستن به صفوف آنها تشویق و ترغیب کنیم؛ چرا که در غیر آن صورت، با دستان خویش آن معصومان را به ورطه های مخوف و تاریک فساد و فحشا سوق می دهیم.