دبی واسرمن شولتز؛ عضو مجلس نمایندگان امریکا و رئیس کمیته ملی حزب دموکرات و کالین پاول؛ وزیر خارجه امریکا در دوره بوش از توافق ایران و قدرت ها بر سر برنامه اتمی ایران حمایت کرده اند.
این در حالی است که دموکرات ها اکنون مطمئن هستند که حتی در صورت رد توافق در کنگره از سوی جمهوریخواهان، باراک اوباما امکان وتوی آن را خواهد داشت.
آقای پاول توافق ایران را "معامله ای خیلی خوب" توصیف کرد که خطر دستیابی ایران به سلاح اتمی را کاهش می دهد.
خانم واسرمن شولتز که خود یهودی است هم از این توافق حمایت کرده است.
او در مقاله ای نوشت که هرچند نگرانی هایی درباره توافق دارد؛ اما این بهترین فرصت را برای اطمینان از امنیت امریکا و متحدانش از جمله اسرائیل فراهم می کند.
او گفت:"براساس این توافق ایران قادر به تولید بمب اتمی برای حداقل ۱۰ تا ۱۵ سال نخواهد بود" و همزمان امریکا و متحدانش "خواهند توانست بر جلوگیری از فعالیت تروریستی ایران تمرکز کنند."
با اعلام حمایت این چهره های تازه از توافق اتمی میان ایران و قدرت های جهانی، کارشناسان می گویند که شمارش معکوس برای جشن گرفتن پیروزی بزرگ دموکرات ها بر جمهوری خواهان آغاز شده است.
این پیروزی از آن جهت اهمیت دارد و بزرگ است که امریکا در چند ماه گذشته به ویژه نزدیک به دو ماه اخیر، شاهد موج سنگین و شدیدی از تنش میان دو جناح قدرتمند دموکرات و جمهوریخواه بر سر برنامه اتمی ایران بوده و این نبرد اکنون نیز به گونه ای ادامه دارد؛ اما دیگر تقریبا مشخص است که جمهوری خواهان و لابی اسراییل بازنده اصلی این نبرد بزرگ هستند.
در این میان، نباید از یاد برد که برد یا باخت جریان موافق توافقنامه اتمی تهران و قدرت های خارجی به معنای تغییر رویکرد و رویه امریکا در قبال ایران نیست. دلیل این امر کاملا روشن است؛ زیرا ایران و امریکا بی هیچ پنهانکاری و پرده پوشی در یک خصومت آشکار متقابل به سر می برند و توافق اتمی، صرفا توافقی مشترک بر سر برنامه اتمی ایران است.
یکی از عمده ترین شواهدی که نشان می دهد دیدگاه امریکا در قبال ایران تغییری نکرده و سیاست های خصمانه این کشور، کماکان ادامه دارد این است که حتی وقتی دموکرات های طرفدار توافق نیز در خصوص انگیزه حمایت شان از این توافق، استدلال می کنند، نمی خواهند نسبت به خصومت دیرینه امریکا و ایران، پنهانکاری کنند.
به عنوان نمونه، در همین دو مورد آخر هم کالین پاول؛ وزیر خارجه دوران بوش و هم دبی واسرمن شولتز؛ عضو مجلس نمایندگان امریکا و رئیس کمیته ملی حزب دموکرات دلیل دفاع شان از توافق اتمی با ایران را با استدلال های خصمانه بیان کرده اند.
پاول گفته است که این توافق معامله ای خوب است که خطر دستیابی ایران به سلاح اتمی را کاهش می دهد. این یعنی اینکه از نظر امریکایی ها، ایران واقعا به دنبال ساخت سلاح اتمی بوده و هست و در این میان، این توافق توانسته این خطر را «کاهش» دهد.
این اظهار نظر اگرچه در راستای منافع جمهوری اسلامی مبنی بر تصویب توافق اتمی از سوی کنگره امریکاست و موضع مدافعان این توافق در امریکا را تقویت می کند؛ اما این به معنای غیر خصمانه بودن این موضع گیری نیست.
استدلال خانم شولتز اما بسیار بیشتر از استدلال آقای پاول، خصمانه و زننده است؛ زیرا او هم ایران را تهدیدی برای امنیت امریکا و متحدانش به ویژه اسراییل می داند و بر اتهام تلاش ایرانی ها برای دستیابی به سلاح های اتمی مهر تایید می زند و هم ایران را به حمایت از تروریزم و اقدامات تروریستی متهم می کند!
به هر حال، خانم شولتز از یکطرف خود یک یهودی است و از سوی دیگر، یک دموکرات است؛ بنابراین، او از این نظر که یک یهودی است ناگزیر است ایران را متهم به تهدید امنیت امریکا و اسراییل و حمایت از تروریزم نماید و از این جهت که یک دموکرات است، مجبور است در حمایت از تصمیم سردمداران دموکرات کاخ سفید، از توافق به دست آمده با ایران، حمایت کند؛ حمایتی سخت محتاطانه و بسیار با اکراه.
به جز این دو مورد، حتی جدی ترین حامیان توافق اتمی با ایران مانند جان کری و باراک اوباما نیز پس از امضای این توافق با ایران، دست از مواضع خصمانه ضد ایرانی خود برنداشته اند و این نشان می دهد که توافق اتمی با منافع داخلی و خارجی امریکا گره خورده است؛ اما لزوما نمی تواند رفتار این کشور در برابر کشورهای مستقل در خاور میانه را از بنیاد تغییر دهد.
این در حالی است که دموکرات ها اکنون مطمئن هستند که حتی در صورت رد توافق در کنگره از سوی جمهوریخواهان، باراک اوباما امکان وتوی آن را خواهد داشت.
آقای پاول توافق ایران را "معامله ای خیلی خوب" توصیف کرد که خطر دستیابی ایران به سلاح اتمی را کاهش می دهد.
خانم واسرمن شولتز که خود یهودی است هم از این توافق حمایت کرده است.
او در مقاله ای نوشت که هرچند نگرانی هایی درباره توافق دارد؛ اما این بهترین فرصت را برای اطمینان از امنیت امریکا و متحدانش از جمله اسرائیل فراهم می کند.
او گفت:"براساس این توافق ایران قادر به تولید بمب اتمی برای حداقل ۱۰ تا ۱۵ سال نخواهد بود" و همزمان امریکا و متحدانش "خواهند توانست بر جلوگیری از فعالیت تروریستی ایران تمرکز کنند."
با اعلام حمایت این چهره های تازه از توافق اتمی میان ایران و قدرت های جهانی، کارشناسان می گویند که شمارش معکوس برای جشن گرفتن پیروزی بزرگ دموکرات ها بر جمهوری خواهان آغاز شده است.
این پیروزی از آن جهت اهمیت دارد و بزرگ است که امریکا در چند ماه گذشته به ویژه نزدیک به دو ماه اخیر، شاهد موج سنگین و شدیدی از تنش میان دو جناح قدرتمند دموکرات و جمهوریخواه بر سر برنامه اتمی ایران بوده و این نبرد اکنون نیز به گونه ای ادامه دارد؛ اما دیگر تقریبا مشخص است که جمهوری خواهان و لابی اسراییل بازنده اصلی این نبرد بزرگ هستند.
در این میان، نباید از یاد برد که برد یا باخت جریان موافق توافقنامه اتمی تهران و قدرت های خارجی به معنای تغییر رویکرد و رویه امریکا در قبال ایران نیست. دلیل این امر کاملا روشن است؛ زیرا ایران و امریکا بی هیچ پنهانکاری و پرده پوشی در یک خصومت آشکار متقابل به سر می برند و توافق اتمی، صرفا توافقی مشترک بر سر برنامه اتمی ایران است.
یکی از عمده ترین شواهدی که نشان می دهد دیدگاه امریکا در قبال ایران تغییری نکرده و سیاست های خصمانه این کشور، کماکان ادامه دارد این است که حتی وقتی دموکرات های طرفدار توافق نیز در خصوص انگیزه حمایت شان از این توافق، استدلال می کنند، نمی خواهند نسبت به خصومت دیرینه امریکا و ایران، پنهانکاری کنند.
به عنوان نمونه، در همین دو مورد آخر هم کالین پاول؛ وزیر خارجه دوران بوش و هم دبی واسرمن شولتز؛ عضو مجلس نمایندگان امریکا و رئیس کمیته ملی حزب دموکرات دلیل دفاع شان از توافق اتمی با ایران را با استدلال های خصمانه بیان کرده اند.
پاول گفته است که این توافق معامله ای خوب است که خطر دستیابی ایران به سلاح اتمی را کاهش می دهد. این یعنی اینکه از نظر امریکایی ها، ایران واقعا به دنبال ساخت سلاح اتمی بوده و هست و در این میان، این توافق توانسته این خطر را «کاهش» دهد.
این اظهار نظر اگرچه در راستای منافع جمهوری اسلامی مبنی بر تصویب توافق اتمی از سوی کنگره امریکاست و موضع مدافعان این توافق در امریکا را تقویت می کند؛ اما این به معنای غیر خصمانه بودن این موضع گیری نیست.
استدلال خانم شولتز اما بسیار بیشتر از استدلال آقای پاول، خصمانه و زننده است؛ زیرا او هم ایران را تهدیدی برای امنیت امریکا و متحدانش به ویژه اسراییل می داند و بر اتهام تلاش ایرانی ها برای دستیابی به سلاح های اتمی مهر تایید می زند و هم ایران را به حمایت از تروریزم و اقدامات تروریستی متهم می کند!
به هر حال، خانم شولتز از یکطرف خود یک یهودی است و از سوی دیگر، یک دموکرات است؛ بنابراین، او از این نظر که یک یهودی است ناگزیر است ایران را متهم به تهدید امنیت امریکا و اسراییل و حمایت از تروریزم نماید و از این جهت که یک دموکرات است، مجبور است در حمایت از تصمیم سردمداران دموکرات کاخ سفید، از توافق به دست آمده با ایران، حمایت کند؛ حمایتی سخت محتاطانه و بسیار با اکراه.
به جز این دو مورد، حتی جدی ترین حامیان توافق اتمی با ایران مانند جان کری و باراک اوباما نیز پس از امضای این توافق با ایران، دست از مواضع خصمانه ضد ایرانی خود برنداشته اند و این نشان می دهد که توافق اتمی با منافع داخلی و خارجی امریکا گره خورده است؛ اما لزوما نمی تواند رفتار این کشور در برابر کشورهای مستقل در خاور میانه را از بنیاد تغییر دهد.
