روز پنجشنبه ۱۱/۰۴/۱۳۹۴ ساعت ۹ صبح، به همت دفتر مرکزی فعالیت های فرهنگی اجتماعی تبیان در کابل، گفتمان تخصصی(رمضان؛ فرصتی برای تجدید حیات اسلامی) با حضور سه تن از شخصیت های برجسته علمی در جمع ائمه مساجد، اساتید و طلاب حوزه علمیه، محصلان و دانشجویان برگزار گردید.
موضوعات گفتمان عبارت بود از:
فضای رمضانی و اهمیت ترویج فرهنگ قرآنی، راهکارها و پیامدها
امامت در قرآن، نقش و جایگاه آن در رهبری جامعه
تقابل اسلام و صهیونیزم و جایگاه تظاهرات روز جهانی قدس در فرهنگ قرآنی
در محفل مذکور هر یک از اندیشمندان پیرامون موضوعات محوله به ایراد سخن پرداختند و در پایان این گفتمان، جلسه پرسش و پاسخ با حضور دو تن از آگاهان برگزار شد که مورد توجه و علاقه شرکت کنندگان به خصوص قشر جوان و دانشجو قرار گرفت.
برگزاری یک چنین گفتمانی در ماه مبارک رمضان، بدون شک ابتکاری بدیع و سودمندی است که از سوی دفتر مرکزی مرکز فعالیتهای فرهنگی- اجتماعی تبیان در کابل روی دست گرفته می شود؛ ابتکار جالب و موثری که تا کنون و به خصوص در ماه مبارک رمضان از سوی کمتر نهاد دینی- مذهبی مورد عنایت قرار گرفته است.
واقعیت آن است که یک چنین ابتکارات و آنهم در عرصه فعالیتهای دینی- مذهبی و فرهنگی، بی نهایت ارزشمند و بالنده است و ایجاب می کند تا تمامی نهاد و ارگانهای درگیر در مسایل دینی و فرهنگی، همگام با مرکز فعالیتهای فرهنگی اجتماعی تبیان در کشور و در کنار این نهاد خدوم و دلسوز، دست به برگزاری یک چنین همایشها و گفتمانهای ارزشی بزنند.
در باره ضرورت، اهمیت، ایجاب و چگونگی یک چنین همایشها و گفتمانهای ارزشی، نکاتی در خور توجه می نماید که در زیر بدان اشاره می شود:
۱- شایسته است تا یک چنین محافلی به صورت دوامدار و پیوسته برگزار شود تا اقشار مختلف جامعه نوپای افغانستان و به خصوص قشر جوان و تحصیل کرده با مسایل و مفاهیم پویا و ارزشمند قرآن و اسلام آشنا شوند.
امروزه حاکمیت فقر مفاهیم دینی و فرهنگی در کشور بیداد می کند و رو آوردن مردم به سمت و سوی خرافات و مسایل منافی با دین و مذهب، امان جامعه افغانستانی را بریده است.
ناهنجاری هایی چون انتحار، مرد سالاری، خشونت علیه زن و مرد و کودکان، بها دادن به رسومات غلط و قرون وسطائی و دهها مشکل و معضل اجتماعی موجود در جامعه ما، همه و همه ریشه دارند در برداشت غلط و نادرست از فرهنگ و داده های قرآنی و دینی که اگر اولیای جامعه که همانا علمای دینی و آگاهان روشن اندیش می باشند، با درک مسئولیت و با برنامه ریزی های دقیق و مناسب، به همایشها و گفتمانهای دوامدار و پیوسته ارزشی در حوزه دین و مذهب و فرآورده های انسانی- اخلاقی آن توجه خاص و تامی داشته باشند، چه بسا بر بسیاری از ناهنجاری ها و در بسیاری از حیطه ها فائق آئیم.
۲- کیفیت موضوعات و عناوین منتخب در درجه بالایی از اهمیت قرار دارد. لازم است تا موضوعات گنجانیده شده در برنامه، به روز و مبتلابه باشد تا بتوان توجه و علاقه کتله عظیمی از اقشار مختلف اجتماع را به آن جلب کرد.
بسیار مهم است که موضوعات از مسائلی نباشند که معمولاً جای آنها در حاشیه زندگی است و سعی شود تا به موضوعاتی پرداخته شود جزء لاینفک زندگی انسان مسلمان و به خصوص مسلمان افغان می باشد؛ تا بدین وسیله بتوان برای حل برخی از معضلاتی که در آن گرفتاریم، راه حل پیدا کنیم.
به عنوان مثال، عناوین منتخب در گفتمانِ "رمضان؛ فرصتی برای تجدید حیات اسلامی" عناوین نسبتاً بروز و مناسبی هستند که می شود با تحقیق و تفحص لازم در هر یک از آنها، به نکات خوب و حیاتی ای برای رشد و بالندگی هر چه بیشتر جامعه دینی و فرهنگی، دست یازید.
اما باید دانست که کل خوبی و شایستگی این نیست و با تفکر و برنامه ریزی بهتر قطعا می توان به انتخاب موضوعات و عناوین منتخب بروز تر و مفید تر نیز دست پیدا کرد.
۳- انتخاب افراد به عنوان سخنران و سخن دان و میز گردان نیز بسیار مهم و حیاتی می نماید. در کنار دو گزینه بالا، این گزینه نیز اهمیت فوق العاده ای را به خود اختصاص می دهد. معروف است که گفته اند" کار را باید بدست کاردان سپرد".
در جلساتی از این دست، میهمان مدعو برای صحبت و میزگردانی، لزوماً و قطعاً از متخصصان و کارشناسانی باشند که در هر دو حیطه معلومات و بیان از توانایی های خوب و لازمی برخوردار باشند؛ تا بتوانند انتظار و توقع برگزارکنندگان و نیز شرکت کنندگان از راههای دور و نزدیک را بر آورده سازند و نیز ارزش وقت و عمر همه را بتوانند پاس بدارند؛ چیزی که در گفتمان مذکور تا حدی رعایت شده بود و بدیهی است با دقت بیشتر و برنامه ریزی دقیق تر، می توان به افقهای تازه تری در زمینه امیدوار تر بود.
در هر حال، نفس برگزاری یک چنین گفتمانها و همایشهای ارزشی و آنهم در ماه ارزشها که ماه مبارک رمضان باشد، یک ابتکار بی نهایت پسندیده و یک اقدام شایسته و ستودنی است که جا دارد از برگزار کنندگان آن تقدیر و تشکر شود و از سایر مراکز و نهادهای همسو و ارزشی نیز دعوت گردد تا با روی دست گرفتن یک چنین برنامه های خلاق و سودمند، به فرهنگ پویا و انسان ساز اسلام و قرآن و نیز جامعه اسلامی، خدمت کنند.
موضوعات گفتمان عبارت بود از:
فضای رمضانی و اهمیت ترویج فرهنگ قرآنی، راهکارها و پیامدها
امامت در قرآن، نقش و جایگاه آن در رهبری جامعه
تقابل اسلام و صهیونیزم و جایگاه تظاهرات روز جهانی قدس در فرهنگ قرآنی
در محفل مذکور هر یک از اندیشمندان پیرامون موضوعات محوله به ایراد سخن پرداختند و در پایان این گفتمان، جلسه پرسش و پاسخ با حضور دو تن از آگاهان برگزار شد که مورد توجه و علاقه شرکت کنندگان به خصوص قشر جوان و دانشجو قرار گرفت.
برگزاری یک چنین گفتمانی در ماه مبارک رمضان، بدون شک ابتکاری بدیع و سودمندی است که از سوی دفتر مرکزی مرکز فعالیتهای فرهنگی- اجتماعی تبیان در کابل روی دست گرفته می شود؛ ابتکار جالب و موثری که تا کنون و به خصوص در ماه مبارک رمضان از سوی کمتر نهاد دینی- مذهبی مورد عنایت قرار گرفته است.
واقعیت آن است که یک چنین ابتکارات و آنهم در عرصه فعالیتهای دینی- مذهبی و فرهنگی، بی نهایت ارزشمند و بالنده است و ایجاب می کند تا تمامی نهاد و ارگانهای درگیر در مسایل دینی و فرهنگی، همگام با مرکز فعالیتهای فرهنگی اجتماعی تبیان در کشور و در کنار این نهاد خدوم و دلسوز، دست به برگزاری یک چنین همایشها و گفتمانهای ارزشی بزنند.
در باره ضرورت، اهمیت، ایجاب و چگونگی یک چنین همایشها و گفتمانهای ارزشی، نکاتی در خور توجه می نماید که در زیر بدان اشاره می شود:
۱- شایسته است تا یک چنین محافلی به صورت دوامدار و پیوسته برگزار شود تا اقشار مختلف جامعه نوپای افغانستان و به خصوص قشر جوان و تحصیل کرده با مسایل و مفاهیم پویا و ارزشمند قرآن و اسلام آشنا شوند.
امروزه حاکمیت فقر مفاهیم دینی و فرهنگی در کشور بیداد می کند و رو آوردن مردم به سمت و سوی خرافات و مسایل منافی با دین و مذهب، امان جامعه افغانستانی را بریده است.
ناهنجاری هایی چون انتحار، مرد سالاری، خشونت علیه زن و مرد و کودکان، بها دادن به رسومات غلط و قرون وسطائی و دهها مشکل و معضل اجتماعی موجود در جامعه ما، همه و همه ریشه دارند در برداشت غلط و نادرست از فرهنگ و داده های قرآنی و دینی که اگر اولیای جامعه که همانا علمای دینی و آگاهان روشن اندیش می باشند، با درک مسئولیت و با برنامه ریزی های دقیق و مناسب، به همایشها و گفتمانهای دوامدار و پیوسته ارزشی در حوزه دین و مذهب و فرآورده های انسانی- اخلاقی آن توجه خاص و تامی داشته باشند، چه بسا بر بسیاری از ناهنجاری ها و در بسیاری از حیطه ها فائق آئیم.
۲- کیفیت موضوعات و عناوین منتخب در درجه بالایی از اهمیت قرار دارد. لازم است تا موضوعات گنجانیده شده در برنامه، به روز و مبتلابه باشد تا بتوان توجه و علاقه کتله عظیمی از اقشار مختلف اجتماع را به آن جلب کرد.
بسیار مهم است که موضوعات از مسائلی نباشند که معمولاً جای آنها در حاشیه زندگی است و سعی شود تا به موضوعاتی پرداخته شود جزء لاینفک زندگی انسان مسلمان و به خصوص مسلمان افغان می باشد؛ تا بدین وسیله بتوان برای حل برخی از معضلاتی که در آن گرفتاریم، راه حل پیدا کنیم.
به عنوان مثال، عناوین منتخب در گفتمانِ "رمضان؛ فرصتی برای تجدید حیات اسلامی" عناوین نسبتاً بروز و مناسبی هستند که می شود با تحقیق و تفحص لازم در هر یک از آنها، به نکات خوب و حیاتی ای برای رشد و بالندگی هر چه بیشتر جامعه دینی و فرهنگی، دست یازید.
اما باید دانست که کل خوبی و شایستگی این نیست و با تفکر و برنامه ریزی بهتر قطعا می توان به انتخاب موضوعات و عناوین منتخب بروز تر و مفید تر نیز دست پیدا کرد.
۳- انتخاب افراد به عنوان سخنران و سخن دان و میز گردان نیز بسیار مهم و حیاتی می نماید. در کنار دو گزینه بالا، این گزینه نیز اهمیت فوق العاده ای را به خود اختصاص می دهد. معروف است که گفته اند" کار را باید بدست کاردان سپرد".
در جلساتی از این دست، میهمان مدعو برای صحبت و میزگردانی، لزوماً و قطعاً از متخصصان و کارشناسانی باشند که در هر دو حیطه معلومات و بیان از توانایی های خوب و لازمی برخوردار باشند؛ تا بتوانند انتظار و توقع برگزارکنندگان و نیز شرکت کنندگان از راههای دور و نزدیک را بر آورده سازند و نیز ارزش وقت و عمر همه را بتوانند پاس بدارند؛ چیزی که در گفتمان مذکور تا حدی رعایت شده بود و بدیهی است با دقت بیشتر و برنامه ریزی دقیق تر، می توان به افقهای تازه تری در زمینه امیدوار تر بود.
در هر حال، نفس برگزاری یک چنین گفتمانها و همایشهای ارزشی و آنهم در ماه ارزشها که ماه مبارک رمضان باشد، یک ابتکار بی نهایت پسندیده و یک اقدام شایسته و ستودنی است که جا دارد از برگزار کنندگان آن تقدیر و تشکر شود و از سایر مراکز و نهادهای همسو و ارزشی نیز دعوت گردد تا با روی دست گرفتن یک چنین برنامه های خلاق و سودمند، به فرهنگ پویا و انسان ساز اسلام و قرآن و نیز جامعه اسلامی، خدمت کنند.
