مقامات امنیتی بدخشان در شمال شرق کشور سقوط ولسوالی یمگان این ولایت به دست طالبان را تایید کردند.
بامداد روز چهارشنبه، طالبان حملات گسترده ای را به مرکز ولسوالی یمگان آغاز کردند و پس از چند ساعت درگیری این ولسوالی را به کنترل خود درآوردند.
مقامات محلی روز پنجشنبه تایید کردند که ولسوالی یمگان ظهر روز گذشته به کنترل طالبان درآمده است.
سخیداد حيدرى؛ آمر امنيت فرماندهی پولیس بدخشان می گوید که نيروهاى امنيتى از مرکز ولسوا لى عقب نشينى کرده و در قريه هاى اوشنگان، سپوش مى و حضرت سعيد مستقر شده و اعزام قطعات نظامى کمکى که قرار بود از شهر فيض آباد؛ مرکز بدخشان به يمگان فرستاده شود، به دلیل خرابى هوا مختل شده است.
گفته می شود که در جریان درگیری روز گذشته ١٠ طالب مسلح و چهار نيروى امنيتى به شمول غلام على فرامرز؛ مدير امنيت ولسوالى يمگان کشته شده اند.
این دومین بار طی ۹ ماه اخیر است که مرکز ولسوالی یمگان بدخشان به دست نیروهای تروریستی، سقوط می کند.
این ولسوالی، یکبار دیگر در ماه جوزای سال جاری سقوط کرده بود و سقوط مجدد آن، نگرانی های پیشین ناظران در مورد امنیت بدخشان، نقشه های تروریزم برای آن و اهمیت راهبردی این منطقه مهم برای تروریست ها و دولت را تشدید کرده است.
بدخشان در شمال شرق کشور واقع است و با کشورهایی مانند چین و تاجیکستان، مرز مشترک دارد؛ بنابراین، سقوط مجدد یمگان از دید کارشناسان، بیش از هر زمان دیگری این نگرانی را تقویت کرده است که تروریست ها با توسعه نفوذ و افزایش قدرت خود در این ولایت، به سرعت راه خود را به آنسوی کوهستان های منتهی به آسیای میانه باز کنند و از این طرف نیز با استحکام پیوند خود با گروه های جدایی طلب اویغور در شرق چین، زمینه توسعه تروریزم به چین را تسهیل بخشند.
جمهوری های آسیای میانه و روسیه بارها از توسعه ناامنی به شمال و شمال شرق افغانستان، ابراز نگرانی شدید کرده و تمهیدات پیشگیرانه ای را برای مبارزه با خطرات احتمالی روی دست گرفته اند و احتمال می رود با سقوط دوباره ولسوالی یمگان به دست طالبان، با توجه به تحرکات مشابهی که طالبان در ولایت شمالی قندوز انجام می دهند، این تمهیدات، تشدید و تقویت شوند.
نکته مهم دیگر، غیبت محسوس دولت مرکزی در ناامنی های جاری در بدخشان است.
یکی از مصادیق این غیبت محسوس و آشکارا قابل درک، اجتماع فرماندهان و جنگجویان سابق جهادی برای مقابله با خطر رو به گسترش تروریزم و ناامنی های دامن گستر بدخشان است.
شماری از فرماندهان و اعضای گروه های مجاهدین در بدخشان، بارها گردهم آمده اند و خواستار تشکیل یک نیروی خودمختار برای مقابله با خطر تروریزم در این ولایت شده اند.
این همایش ها، از دید تحلیلگران، نمایانگر غیبت ملموس دولت در رویدادهای امنیتی بدخشان محسوب می شود؛ غیبتی که می تواند خطرناک باشد.
با توجه به حضور ضعیف دولت مرکزی در مدیریت ناامنی های جاری در بدخشان، این خطر وجود دارد که مردم این ولایت، سرانجام ناگزیر شوند به منظور مبارزه با افراط گرایی و تروریزم، دست به دامن فرماندهان محلی و شبه نظامیان مسلح وابسته به آنان شوند.
این امر، اگر از یکسو می تواند به مثابه پادزهری کاری و مؤثر بر علیه تروریزم، عمل کند و جلو پیشرفت های خیره کننده و خطرآفرین آن را بگیرد، از جانب دیگر، می تواند گزینه ای خطرناک برای خلأ دولت مرکزی در این ولایت دورافتاده و استراتژیک محسوب شود.
البته ولایت هایی مانند بدخشان، پیش از این نیز مرکزی برای فعالیت گروه های مسلح غیر مسؤول و بقایای گروه های سابق جهادی بوده است؛ اما اگر این گروه ها حول یک محور مشترک و مشخص گرد هم آیند و این امر بهانه ای برای تجدید سازمان آنها قرار گیرد، این بدون تردید، مانعی برای بازگشت بعدی دولت به این ولایت به شمار خواهد آمد و زمینه های ظهور نوعی حکومت محلی غیر پاسخگو به اداره مرکزی را فراهم خواهد کرد.
کارشناسان می گویند که دولت اگر بنا به هر دلیلی نمی خواهد یا نمی تواند در مدیریت رویدادهای امنیتی جاری در بدخشان، نقشی را بر عهده بگیرد، دست کم می تواند با اعلام حمایت و اعمال نظارت بر گروه های جهادی ضد طالبان، از شکل گیری نوعی خودمختاری مجزا و مستقل از دایره اداره قدرت مرکزی، پیشگیری کند.
از جانب دیگر به باور منتقدان، سیر سقوط و بازپسگیری و بازهم سقوط ولسوالی های حساسی مانند یمگان، نشان از نبود یک استراتژي امنیتی و مبارزه با تروریزم از سوی دولت دارد و این، نقطه ضعفی جدی است که مخالفان را به پیشبرد اهداف نظامی خود در این مناطق، تشویق و تشجیع می کند.
بامداد روز چهارشنبه، طالبان حملات گسترده ای را به مرکز ولسوالی یمگان آغاز کردند و پس از چند ساعت درگیری این ولسوالی را به کنترل خود درآوردند.
مقامات محلی روز پنجشنبه تایید کردند که ولسوالی یمگان ظهر روز گذشته به کنترل طالبان درآمده است.
سخیداد حيدرى؛ آمر امنيت فرماندهی پولیس بدخشان می گوید که نيروهاى امنيتى از مرکز ولسوا لى عقب نشينى کرده و در قريه هاى اوشنگان، سپوش مى و حضرت سعيد مستقر شده و اعزام قطعات نظامى کمکى که قرار بود از شهر فيض آباد؛ مرکز بدخشان به يمگان فرستاده شود، به دلیل خرابى هوا مختل شده است.
گفته می شود که در جریان درگیری روز گذشته ١٠ طالب مسلح و چهار نيروى امنيتى به شمول غلام على فرامرز؛ مدير امنيت ولسوالى يمگان کشته شده اند.
این دومین بار طی ۹ ماه اخیر است که مرکز ولسوالی یمگان بدخشان به دست نیروهای تروریستی، سقوط می کند.
این ولسوالی، یکبار دیگر در ماه جوزای سال جاری سقوط کرده بود و سقوط مجدد آن، نگرانی های پیشین ناظران در مورد امنیت بدخشان، نقشه های تروریزم برای آن و اهمیت راهبردی این منطقه مهم برای تروریست ها و دولت را تشدید کرده است.
بدخشان در شمال شرق کشور واقع است و با کشورهایی مانند چین و تاجیکستان، مرز مشترک دارد؛ بنابراین، سقوط مجدد یمگان از دید کارشناسان، بیش از هر زمان دیگری این نگرانی را تقویت کرده است که تروریست ها با توسعه نفوذ و افزایش قدرت خود در این ولایت، به سرعت راه خود را به آنسوی کوهستان های منتهی به آسیای میانه باز کنند و از این طرف نیز با استحکام پیوند خود با گروه های جدایی طلب اویغور در شرق چین، زمینه توسعه تروریزم به چین را تسهیل بخشند.
جمهوری های آسیای میانه و روسیه بارها از توسعه ناامنی به شمال و شمال شرق افغانستان، ابراز نگرانی شدید کرده و تمهیدات پیشگیرانه ای را برای مبارزه با خطرات احتمالی روی دست گرفته اند و احتمال می رود با سقوط دوباره ولسوالی یمگان به دست طالبان، با توجه به تحرکات مشابهی که طالبان در ولایت شمالی قندوز انجام می دهند، این تمهیدات، تشدید و تقویت شوند.
نکته مهم دیگر، غیبت محسوس دولت مرکزی در ناامنی های جاری در بدخشان است.
یکی از مصادیق این غیبت محسوس و آشکارا قابل درک، اجتماع فرماندهان و جنگجویان سابق جهادی برای مقابله با خطر رو به گسترش تروریزم و ناامنی های دامن گستر بدخشان است.
شماری از فرماندهان و اعضای گروه های مجاهدین در بدخشان، بارها گردهم آمده اند و خواستار تشکیل یک نیروی خودمختار برای مقابله با خطر تروریزم در این ولایت شده اند.
این همایش ها، از دید تحلیلگران، نمایانگر غیبت ملموس دولت در رویدادهای امنیتی بدخشان محسوب می شود؛ غیبتی که می تواند خطرناک باشد.
با توجه به حضور ضعیف دولت مرکزی در مدیریت ناامنی های جاری در بدخشان، این خطر وجود دارد که مردم این ولایت، سرانجام ناگزیر شوند به منظور مبارزه با افراط گرایی و تروریزم، دست به دامن فرماندهان محلی و شبه نظامیان مسلح وابسته به آنان شوند.
این امر، اگر از یکسو می تواند به مثابه پادزهری کاری و مؤثر بر علیه تروریزم، عمل کند و جلو پیشرفت های خیره کننده و خطرآفرین آن را بگیرد، از جانب دیگر، می تواند گزینه ای خطرناک برای خلأ دولت مرکزی در این ولایت دورافتاده و استراتژیک محسوب شود.
البته ولایت هایی مانند بدخشان، پیش از این نیز مرکزی برای فعالیت گروه های مسلح غیر مسؤول و بقایای گروه های سابق جهادی بوده است؛ اما اگر این گروه ها حول یک محور مشترک و مشخص گرد هم آیند و این امر بهانه ای برای تجدید سازمان آنها قرار گیرد، این بدون تردید، مانعی برای بازگشت بعدی دولت به این ولایت به شمار خواهد آمد و زمینه های ظهور نوعی حکومت محلی غیر پاسخگو به اداره مرکزی را فراهم خواهد کرد.
کارشناسان می گویند که دولت اگر بنا به هر دلیلی نمی خواهد یا نمی تواند در مدیریت رویدادهای امنیتی جاری در بدخشان، نقشی را بر عهده بگیرد، دست کم می تواند با اعلام حمایت و اعمال نظارت بر گروه های جهادی ضد طالبان، از شکل گیری نوعی خودمختاری مجزا و مستقل از دایره اداره قدرت مرکزی، پیشگیری کند.
از جانب دیگر به باور منتقدان، سیر سقوط و بازپسگیری و بازهم سقوط ولسوالی های حساسی مانند یمگان، نشان از نبود یک استراتژي امنیتی و مبارزه با تروریزم از سوی دولت دارد و این، نقطه ضعفی جدی است که مخالفان را به پیشبرد اهداف نظامی خود در این مناطق، تشویق و تشجیع می کند.
