"منابع رسانه ای نزدیک به گروه طالبان از تصرف مرکز ولسوالی موسی قلعه ، قومندانی امنیه و پوسته های امنیتی این ولسوالی توسط اعضای این گروه خبر دادند.
به گزارش رسانه ها، مرکز ولسوالی موسی قلعه از مدت ها به این سو در محاصره طالبان قرار داشت و نیروهای این گروه شب چهارشنبه با یک حمله گسترده مرکز ولسوالی را به تصرف خود در آوردند.
اگر چه تاکنون مقامات دولتی در این خصوص اظهار نظری نکرده اند، اما برخی از مقامات محلی موسی قلعه سقوط این ولسوالی را تائید و به رسانه ها گفته اند، طالبان مسلح که شب چهارشنبه بر این ولسوالی حمله کرده اند توانسته اند که ساختمان ولسوالی، قوماندانی امنیه و کلینیک صحی این ولسوالی را تحت کنترول در آورند.
نیروهای امنیتی از ولسوالی موسی قلعه عقب نشینی کرده اند".
اخباری از این گونه را بارها و بارها شاهد بوده ایم و قدر مسلم در آینده نیز شاهد خواهیم بود. خبرهای تکراری ای که هم مردم را خسته کرده و دیگر علاقه ای به شنیدن آن ندارند و هم روز تا روز بر دلسردی و بی انگیزگی نیروهای مسلح کشور افزوده است.
با آنکه همه می دانیم که فرزندان دلیر و رشید این مرز و بوم در ارگانهای مختلف امنیتی اعم از اردو، پولیس و امنیت ملی، تا کنون در برابر هر دشمنی استوار و جانانه ایستاده و از ارزشهای این مردم و کشور به شایستگی دفاع کرده اند؛ اما عملکرد مبهم و پرسش برانگیز حکومت در برابر دشمنان قسم خورده افغانستان و ملت آن، عزم این نیروها را سست و ذهن آنان را خسته و افسرده ساخته است.
ناگفته پیداست که یک چنین ضربه سهمگین و هولناکی را هیچ دشمنی نمی تواند به دشمن خودش وارد کند که در حال حاضر و برخی از حلقات معلوم الحال در درون حکومت به نیروهای مظلوم امنیتی خود مان وارد کرده و در آینده نیز وارد خواهند کرد.
بیشتر زمانها و اوقات دیده شده که نیروهای امنیتی ما با همه ی انرژی و انگیزه و توان، و نیز با هدف نابودی دشمن وارد معرکه نبرد شده اند و توانسته اند موفقیت و افتخارات زیادی را به دلیل پیروزی بر دشمن، برای دولت، ملت و کشور خویش کمایی کنند؛ اما از آن سوی نیز و با تاسف دیده شده که به دلیل حضور همان حلقات خاص در بدنه حکومت، همین پیروزی های درخشان و منحصر به فرد نیروهای امنیتی افغان، به سود دشمن غدار مصادره شده است.
مصادره به سود دشمن که گفته می شود، کدام گزینه پیچیده و غیر قابل فهم و هضمی نیست؛ بلکه همینکه در کشوری، سران و حاکمان و رهبرانی وجود داشته باشند که زیر نفوذ افکار و اندیشه های قوم گرایانه و نژاد پرستانه، به پی ریزی سیاست های خرد و کلان کشور، همت بگمارند و نیز زیر فشار اهرمهای تبعیض و تعصبات کور و جاهلانه طبقاتی و فرقه ای با سایر ساکنان کشور برخورد داشته باشند، مطمئناً هر تصمیم و فیصله آنها به سود دشمن مصادره خواهد شد.
یکی از موارد مصادره همه ی تلاشهای نیروهای امنیتی و سیاسی کشور به سود دشمن، با تاسف باید گفت همین گزینه قوم و قبیله گرایی است. طالبان و باقی مخالفان مسلح به دلیل آنکه منتسب به قومی خاص در افغانستان می باشند و حکومت و قدرت در این کشور نیز در عرض و طول قرنها در دست این قوم بوده است؛ لذا حتی در زمان حاضر که به عنوان مخالف مسلح در برابر دولت و ملت افغانستان ایستاده و با اشاره بیگانگان، هر آن و هر لحظه از مردم و نیروهای امنیتی ما قربانی می گیرند؛ با این حال و فقط به دلیل انتساب به قوم و نژادی خاص، مورد حمایت و پشتیبانی حلقاتی در درون حکومت قرار دارند!.
به دلیل وجود همین حلقات که در واقع حکم ستون پنجم برای کشور همسایه جنوبی و عوامل طالب آنها را دارد، جنگ با طالبان و سایر مخالفان مسلح ابداً بجایی از پیروزی و پایانی نخواهد رسید و تا این عوامل خائن و دشمن شاد در بدنه دولت و حکومت وجود داشته باشند، این بازی های تکراری و ملال آور و در حین زمان خطر آفرین- موش و پشک- برای فرزندان این کشور در ارگانهای مختلف امنیتی، همچنان ادامه خواهد داشت و مردم نیز ناچارند تا بر رغم میل باطنی شان، چشم و گوش بر دیدن و شنیدن این سریال جنایی و خون چکان بدوزند و همچنان رنج ببرند.
این اخبار بواقع دیگر برای مردم افغانستان طاقت فرسا و زجر دهنده شده که صبح هر روز تعدادی از عناصر مسلح به تعدادی از پایگاهها و پاسگاههای اردو و پولیس، حمله کند و تعدادی از فرزندان مظلوم ما را بخاک و خون بکشند و بسان گوسفندان زبان بسته سر از بدنهای شان جدا کنند و باز شب همان روز و یا فردای آن، و باز با دادن تعدادی شهید و مجروح و معلول، آن مراکز دوباره در دست دولت قرار گیرد و باز هم همین واقعه ها و حادثه های تلخ و خونین، برای روزها و هفته ها وماههای بعدی نیز همچنان تکرار شود و از فرزندان ما قربانی بگیرد.
داستان موسی قلعه و دهها قلعه و ولسوالی های دیگر نیز از همین مقوله است و با وجود ستون پنجم دشمن در قلب ارگ ریاست جمهوری و نیز در سایر نهادهای دولتی و حکومتی، اوضاع کنونی روال خودش را حفظ خواهد کرد و ابداً و هرگز نیروهای رزمی و نظامی کشور ما با وجود توان غلبه بر دشمن، هیچگاهی بدین مهم دست نخواهد یازید؛ چرا که اگر چه این انگیزه و هدف در نیروهای شجاع و جان برکف ما به گونه کافی و لازم وجود دارد؛ اما فشارهای مداوم و سنگین حلقات خاص بر سران حکومت، یک چنین انگیزه و هدفی را در آنان میرانده و دفن کرده است.
به گزارش رسانه ها، مرکز ولسوالی موسی قلعه از مدت ها به این سو در محاصره طالبان قرار داشت و نیروهای این گروه شب چهارشنبه با یک حمله گسترده مرکز ولسوالی را به تصرف خود در آوردند.
اگر چه تاکنون مقامات دولتی در این خصوص اظهار نظری نکرده اند، اما برخی از مقامات محلی موسی قلعه سقوط این ولسوالی را تائید و به رسانه ها گفته اند، طالبان مسلح که شب چهارشنبه بر این ولسوالی حمله کرده اند توانسته اند که ساختمان ولسوالی، قوماندانی امنیه و کلینیک صحی این ولسوالی را تحت کنترول در آورند.
نیروهای امنیتی از ولسوالی موسی قلعه عقب نشینی کرده اند".
اخباری از این گونه را بارها و بارها شاهد بوده ایم و قدر مسلم در آینده نیز شاهد خواهیم بود. خبرهای تکراری ای که هم مردم را خسته کرده و دیگر علاقه ای به شنیدن آن ندارند و هم روز تا روز بر دلسردی و بی انگیزگی نیروهای مسلح کشور افزوده است.
با آنکه همه می دانیم که فرزندان دلیر و رشید این مرز و بوم در ارگانهای مختلف امنیتی اعم از اردو، پولیس و امنیت ملی، تا کنون در برابر هر دشمنی استوار و جانانه ایستاده و از ارزشهای این مردم و کشور به شایستگی دفاع کرده اند؛ اما عملکرد مبهم و پرسش برانگیز حکومت در برابر دشمنان قسم خورده افغانستان و ملت آن، عزم این نیروها را سست و ذهن آنان را خسته و افسرده ساخته است.
ناگفته پیداست که یک چنین ضربه سهمگین و هولناکی را هیچ دشمنی نمی تواند به دشمن خودش وارد کند که در حال حاضر و برخی از حلقات معلوم الحال در درون حکومت به نیروهای مظلوم امنیتی خود مان وارد کرده و در آینده نیز وارد خواهند کرد.
بیشتر زمانها و اوقات دیده شده که نیروهای امنیتی ما با همه ی انرژی و انگیزه و توان، و نیز با هدف نابودی دشمن وارد معرکه نبرد شده اند و توانسته اند موفقیت و افتخارات زیادی را به دلیل پیروزی بر دشمن، برای دولت، ملت و کشور خویش کمایی کنند؛ اما از آن سوی نیز و با تاسف دیده شده که به دلیل حضور همان حلقات خاص در بدنه حکومت، همین پیروزی های درخشان و منحصر به فرد نیروهای امنیتی افغان، به سود دشمن غدار مصادره شده است.
مصادره به سود دشمن که گفته می شود، کدام گزینه پیچیده و غیر قابل فهم و هضمی نیست؛ بلکه همینکه در کشوری، سران و حاکمان و رهبرانی وجود داشته باشند که زیر نفوذ افکار و اندیشه های قوم گرایانه و نژاد پرستانه، به پی ریزی سیاست های خرد و کلان کشور، همت بگمارند و نیز زیر فشار اهرمهای تبعیض و تعصبات کور و جاهلانه طبقاتی و فرقه ای با سایر ساکنان کشور برخورد داشته باشند، مطمئناً هر تصمیم و فیصله آنها به سود دشمن مصادره خواهد شد.
یکی از موارد مصادره همه ی تلاشهای نیروهای امنیتی و سیاسی کشور به سود دشمن، با تاسف باید گفت همین گزینه قوم و قبیله گرایی است. طالبان و باقی مخالفان مسلح به دلیل آنکه منتسب به قومی خاص در افغانستان می باشند و حکومت و قدرت در این کشور نیز در عرض و طول قرنها در دست این قوم بوده است؛ لذا حتی در زمان حاضر که به عنوان مخالف مسلح در برابر دولت و ملت افغانستان ایستاده و با اشاره بیگانگان، هر آن و هر لحظه از مردم و نیروهای امنیتی ما قربانی می گیرند؛ با این حال و فقط به دلیل انتساب به قوم و نژادی خاص، مورد حمایت و پشتیبانی حلقاتی در درون حکومت قرار دارند!.
به دلیل وجود همین حلقات که در واقع حکم ستون پنجم برای کشور همسایه جنوبی و عوامل طالب آنها را دارد، جنگ با طالبان و سایر مخالفان مسلح ابداً بجایی از پیروزی و پایانی نخواهد رسید و تا این عوامل خائن و دشمن شاد در بدنه دولت و حکومت وجود داشته باشند، این بازی های تکراری و ملال آور و در حین زمان خطر آفرین- موش و پشک- برای فرزندان این کشور در ارگانهای مختلف امنیتی، همچنان ادامه خواهد داشت و مردم نیز ناچارند تا بر رغم میل باطنی شان، چشم و گوش بر دیدن و شنیدن این سریال جنایی و خون چکان بدوزند و همچنان رنج ببرند.
این اخبار بواقع دیگر برای مردم افغانستان طاقت فرسا و زجر دهنده شده که صبح هر روز تعدادی از عناصر مسلح به تعدادی از پایگاهها و پاسگاههای اردو و پولیس، حمله کند و تعدادی از فرزندان مظلوم ما را بخاک و خون بکشند و بسان گوسفندان زبان بسته سر از بدنهای شان جدا کنند و باز شب همان روز و یا فردای آن، و باز با دادن تعدادی شهید و مجروح و معلول، آن مراکز دوباره در دست دولت قرار گیرد و باز هم همین واقعه ها و حادثه های تلخ و خونین، برای روزها و هفته ها وماههای بعدی نیز همچنان تکرار شود و از فرزندان ما قربانی بگیرد.
داستان موسی قلعه و دهها قلعه و ولسوالی های دیگر نیز از همین مقوله است و با وجود ستون پنجم دشمن در قلب ارگ ریاست جمهوری و نیز در سایر نهادهای دولتی و حکومتی، اوضاع کنونی روال خودش را حفظ خواهد کرد و ابداً و هرگز نیروهای رزمی و نظامی کشور ما با وجود توان غلبه بر دشمن، هیچگاهی بدین مهم دست نخواهد یازید؛ چرا که اگر چه این انگیزه و هدف در نیروهای شجاع و جان برکف ما به گونه کافی و لازم وجود دارد؛ اما فشارهای مداوم و سنگین حلقات خاص بر سران حکومت، یک چنین انگیزه و هدفی را در آنان میرانده و دفن کرده است.
