تلسکوپ هابل خوشه ای از ستارگان عظیم را در فاصله ۱۷۰ هزار سال نوری در لبه کهکشان ما، راه شیری، رصد و تحلیل کرده است.
به گزارش خبرگزاری آوا، تاکنون حدود ۲۴ستاره عظیم الجثه که جرم آنها صد برابر خورشید یا بیشتر است شناسایی شده اند.
۴ تای آنها قبلا شناخته شده بودند از جمله ستاره R۱۳۶a۱ که ۲۵۰ برابر خورشید است.
اما بررسی تازه به کشف شمار خیلی بیشتری از این ابرستارگان در توده نسبتا کوچکی از "ابر ماژلانی بزرگ" در حاشیه راه شیری منجر شد.
پروفسور پال کروتر از دانشگاه شفیلد بریتانیا توضیح داد: "در فقط تکه کوچکی از قمر کهکشان ما، شاهد شاید ۲۴ ستاره با جرم هایی بیش از ۱۰۰ برابر خورشید باشیم، که ۹ تای آنها در هسته کوچکی به قطر فقط چند سال نوری قرار دارند."
او به بی بی سی گفت: "اما احتمالا این ۲۴ تا شمارشان از کل ستاره های مشابه در داخل کهکشان راه شیری بیشتر است."
نتایج این مطالعه در نشریه انجمن نجوم رویال چاپ شده است.
این ادامه مطالعه ای است که در سال ۲۰۱۰ چاپ شده بود و برای اولین بار R۱۳۶a۱ را شناسایی می کرد؛ بزرگترین و نورانی ترین ستاره ای که تاکنون کشف شده.
آن مطالعه عمدتا با داده هایی که توسط تلسکوپی زمینی در شیلی جمع آوری شده بود انجام شد.
مطالعات بعدی با کمک تلسکوپ تیزبین هابل که در طیف فرابنفش هم خوب می بیند انجام شد.
در سال ۲۰۱۰ اخترشناسان ۴ ستاره عظیم را در قلب ابر ماژلانی بزرگ رصد کرده بودند. با کمک هابل پنج ستاره دیگر کشف شد.
نه فقط این ستارگان بسیار عظیم هستند، بلکه فوق العاده درخشانند. به گفته پروفسور کروتر این ۹ ستاره در مجموع ۳۰ میلیون برابر خورشید می درخشند.
سوال اینجاست که چرا این گوشه کوچک از فضا، واقع در سحابی رتیل در ابر ماژلانی بزرگ، حاوی این همه ستارگان عظیم است.
پروفسور کروتر معتقد است که علت این پدیده، فشردگی توده گاز و غبار موجود در ابر ماژلانی است که با گردش آن دور راه شیری فشرده شده. یک چیز مسلم است: هیچ کدام از این غول ها بیش از چند میلیون سال دیگر دوام نخواهد آورد.
ستارگان عظیم با درخشش زیاد زود می سوزند بنابراین عمرشان خیلی کمتر از ستارگانی مثل خورشید یا کوچکتر است.
"خیلی از این ستارگان سیستم دوتایی تشکیل خواهند داد (به اصطلاح دیگر جفت می شوند) و وقتی بمیرند تبدیل به سیاهچاله می شوند، که در آینده دور باعث ادغام آنها خواهد شد. و وقتی چنین کنند امواج گرانشی تولید خواهند کرد."
ردیابی امواج گرانشی به تازگی ممکن شد.
به گزارش خبرگزاری آوا، تاکنون حدود ۲۴ستاره عظیم الجثه که جرم آنها صد برابر خورشید یا بیشتر است شناسایی شده اند.
۴ تای آنها قبلا شناخته شده بودند از جمله ستاره R۱۳۶a۱ که ۲۵۰ برابر خورشید است.
اما بررسی تازه به کشف شمار خیلی بیشتری از این ابرستارگان در توده نسبتا کوچکی از "ابر ماژلانی بزرگ" در حاشیه راه شیری منجر شد.
پروفسور پال کروتر از دانشگاه شفیلد بریتانیا توضیح داد: "در فقط تکه کوچکی از قمر کهکشان ما، شاهد شاید ۲۴ ستاره با جرم هایی بیش از ۱۰۰ برابر خورشید باشیم، که ۹ تای آنها در هسته کوچکی به قطر فقط چند سال نوری قرار دارند."
او به بی بی سی گفت: "اما احتمالا این ۲۴ تا شمارشان از کل ستاره های مشابه در داخل کهکشان راه شیری بیشتر است."
نتایج این مطالعه در نشریه انجمن نجوم رویال چاپ شده است.
این ادامه مطالعه ای است که در سال ۲۰۱۰ چاپ شده بود و برای اولین بار R۱۳۶a۱ را شناسایی می کرد؛ بزرگترین و نورانی ترین ستاره ای که تاکنون کشف شده.
آن مطالعه عمدتا با داده هایی که توسط تلسکوپی زمینی در شیلی جمع آوری شده بود انجام شد.
مطالعات بعدی با کمک تلسکوپ تیزبین هابل که در طیف فرابنفش هم خوب می بیند انجام شد.
در سال ۲۰۱۰ اخترشناسان ۴ ستاره عظیم را در قلب ابر ماژلانی بزرگ رصد کرده بودند. با کمک هابل پنج ستاره دیگر کشف شد.
نه فقط این ستارگان بسیار عظیم هستند، بلکه فوق العاده درخشانند. به گفته پروفسور کروتر این ۹ ستاره در مجموع ۳۰ میلیون برابر خورشید می درخشند.
سوال اینجاست که چرا این گوشه کوچک از فضا، واقع در سحابی رتیل در ابر ماژلانی بزرگ، حاوی این همه ستارگان عظیم است.
پروفسور کروتر معتقد است که علت این پدیده، فشردگی توده گاز و غبار موجود در ابر ماژلانی است که با گردش آن دور راه شیری فشرده شده. یک چیز مسلم است: هیچ کدام از این غول ها بیش از چند میلیون سال دیگر دوام نخواهد آورد.
ستارگان عظیم با درخشش زیاد زود می سوزند بنابراین عمرشان خیلی کمتر از ستارگانی مثل خورشید یا کوچکتر است.
"خیلی از این ستارگان سیستم دوتایی تشکیل خواهند داد (به اصطلاح دیگر جفت می شوند) و وقتی بمیرند تبدیل به سیاهچاله می شوند، که در آینده دور باعث ادغام آنها خواهد شد. و وقتی چنین کنند امواج گرانشی تولید خواهند کرد."
ردیابی امواج گرانشی به تازگی ممکن شد.
