مقامات محلی در ولایت فاریاب می گویند که نیروهای امنیتی از مرکز ولسوالی غورماچ عقب نشینی کرده اند و این ولسوالی اکنون در اشغال طالبان است.
بریالی پروانی؛ آمر امنیت فرماندهی پولیس ولایت فاریاب اما گفت که سقوط کامل ولسوالی به دست طالبان حقیقت ندارد.
گروه طالبان با نشر اعلامیه ای مدعی شده که افراد این گروه مرکز ولسوالی غورماچ را صبح روز یکشنبه تصرف کردند.
در اعلامیه این گروه آمده که این ولسوالی از شش روز پیش در محاصره طالبان قرار داشت و در نتیجه حمله افراد این گروه، سقوط کرد.
طالبان مدعی شده اند که بازار، ساختمان های ولسوالی، فرماندهی پولیس، شهرداری، امنیت ملی و پسته های مرکز ولسوالی را در کنترل خود دارند.
از دید ناظران مسایل امنیتی، به دنبال پایان نبرد ضد تروریزم جنرال دوستم در ولایت های شمالی کشور، این بزرگترین دستاورد تروریست ها محسوب می شود و نشان می دهد که تروریزم هنوز در شمال کشور، نفس می کشد و چالشی جدی در برابر امنیت مناطق سابقا امن شمال محسوب می شود.
از دید کارشناسان، این پیروزی طالبان، اهمیتی نمادین دارد و نشان می دهد که برای مبارزه با تروریزم در شمال به ویژه ولایت های آسیب پذیری مانند فاریاب، جوزجان، سرپل و قندوز، نیاز به اعمال یک استراتژی جامع و فراگیر امنیتی است؛ استراتژی‌ای که در نهایت به ایجاد یک سپر حفاظتی و بازدارنده امنیتی به رهبری نیروهای مسلح کشور و با مشارکت و نقش آفرینی فرماندهان و شبه نظامیان سابق جهادی، در شمال منجر شود.
به عقیده کارشناسان، کاستی نبرد جنرال دوستم با طالبان و تروریزم در شمال این بود که برای مدیریت مناطق آزادشده در مرحله بعد از نبرد، راهکاری درازمدت و کارآمد، تدبیر نکرد و در نتیجه، با واگذاری دوباره مناطق پاک سازی شده به نیروهای اندک، آسیب پذیر و فاقد امکانات امنیتی، تروریست ها دوباره تجدید سازمان دادند و مناطق یادشده را به آشوب کشاندند.
برخی رسانه ها از قول اعضای شورای ولایتی فاریاب خبر دادند که ولسوالی غورماچ به طور کامل به تصرف طالبان درآمده است.
آنها گفتند که مرکز این ولسوالی پس از اینکه مهمات و جنگ افزار در اختیار نیروهای امنیتی قرار نگرفت، سقوط کرد و اگر نیروی کمکی به محل اعزام نشود، احتمال دارد تمامی بخش های این ولسوالی سقوط کند.
هنوز از رقم تلفات نیروهای امنیتی و طالبان در غورماچ خبری در دست نیست.
بریالی پروانی گفته که در بیشتر مناطق غورماچ پسته های پولیس و اردوی ملی جابجاست و او می گوید که طالبان شب گذشته نقاط کمی را تصرف کردند.
با این حال، به عقیده کارشناسان مسایل امنیتی، تفاوتی نمی کند که طالبان چه مقدار از بخش های این ولسوالی را اشغال کرده اند، سقوط مرکز ولسوالی به معنای آن است که خطر، جدی است و تروریست ها به پیروزی هایی دست یافته اند.
نکته ای که همچنان عامل اصلی پیروزی تروریست ها و شکست نیروهای امنیتی، محسوب می شود، کمبود امکانات و نیرو و عدم پشتیبانی فوری از نیروهای امنیتی است.
طالبان مدعی شده اند که این ولسوالی از شش روز پیش، در محاصره آنها قرار داشته است. آیا در این فرصت شش روزه، دولت مرکزی نمی توانسته این ولسوالی را از خطر سقوط نجات دهد؟
شاید اراده ای وجود دارد که اجازه نمی دهد، تروریست ها ناکام بمانند و شمال امن شود.
این واقعا جای درنگ و تأمل دارد که چرا همه مناطق، ولسوالی ها و برخی شهرها مانند قندوز، با وجود آنکه دولت می داند خطر جدی است و طالبان برای حمله ای گسترده آماده می شوند، پس از چندروز به دلیل نرسیدن نیرو و تجهیزات، سقوط می کند؟
غورماچ از ولسوالی های ناآرام ولایت بادغیس بود که چند سال پیش به دلیل فاصله زیاد از شهر قلعه نو؛ مرکز این ولایت و عدم رسیدگی به نیروهای امنیتی، مسؤولیت اداری آن به ولایت فاریاب سپرده شد؛ با این حساب، با سقوط غورماچ امنیت هردو ولایت بادغیس و فاریاب به خطر افتاده و این امر، تهدید ناشی از سقوط غورماچ را چندین برابر افزایش می دهد.
در همین حال، عبدالله عبدالله؛ رییس اجرایی حکومت وحدت ملی، در دیدار با جنرال جان کمبل؛ فرمانده نیروهای امریکایی در افغانستان گفته است که برای مبارزه با تروریزم، جامعه جهانی باید نظامیان افغان را تجهیز و تامین مالی کند.
آقای عبدالله می گوید که افغانستان یک دوست با اعتماد جامعه جهانی است و کشورهای دنیا باید روی این اعتماد در مبارزه با تروریزم، نیروهای افغان را کمک کند.
این در حالی است که باراک اوباما؛ رییس جمهوری امریکا به تازگی اعلام کرده که افغانستان یک شریک جدی امریکاست و اطمینان داده که امنیت این کشور برای امریکا مهم است.
آقای اوباما همچنین گفته است که پس از سال ۲۰۱۶ نیروهای امریکایی در افغانستان باقی خواهند ماند.
عبدالله نیز در دیدار با جنرال کمبل در کابل حضور نیروهای امریکایی پس از سال ۲۰۱۶ در افغانستان را با اهمیت خواند.
او همزمان گفته که نیروهای امنیتی افغان به تنهایی در برابر تروریزم مبارزه می کنند و کامیابی این نیروها در این مبارزه نیازمند کمک های جامعه جهانی است.
با این حال، کارشناسان با تایید اظهارات داکتر عبدالله در زمینه مسؤولیت جهان در تامین و تجهیز نیروهای امنیتی افغانستان می گویند که تمدید حضور نیروهای امریکایی، هرگز به معنای تضمین امنیت و پیروزی در مبارزه با تروریزم نیست؛ زیرا این امر، پیش از آنکه به مبارزه و سرکوب تروریزم و تامین امنیت کمک کند، بهانه ای تازه در اختیار تروریزم و حامیان آن قرار می دهد، تا با شدت بیشتری اقدام به خشونت آُفرینی و جنگ افروزی کنند؛ در حالی که بر همگان روشن است که نه نیروهای امریکایی با تروریزم مبارزه می کنند و نه تروریست ها، در نبردهای شان، به این نیروها کاری دارند. در این میان، این مردم و نیروهای امنیتی افغانستان هستند که قربانی می شوند.
قندوز سقوط کرد تا اوباما بهانه ای برای تمدید مأموریت نظامی اش پیدا کند. اکنون که غورماچ سقوط کرده، باید دیده شود که تمدید مأموریت نظامی امریکا، چه تاثیری بر امنیت کشور به ویژه شمال خواهد گذاشت!
به عقیده ناظران، امریکا اگر به امنیت و ثبات و مبارزه با تروریزم در افغانستان اهمیت می دهد، باید به جای تمدید حضور نظامی اش، نیروهای امنیتی افغانستان را تجهیز و تقویت کند. این بدیهی ترین چیزی است که هم دولت افغانستان می داند و هم مقام های امریکایی.
در رویدادی دیگر، دفتر حامد کرزی؛ رئیس جمهوری سابق در خبرنامه‌ای در واکنش به ادامه حضور سربازان امریکایی بعد از ۲۰۱۶ در افغانستان گفت که مردم افغانستان ۱۴ سال قبل حضور نیروهای خارجی را به این امید پذیرفتند که نتیجۀ آن امحای تروریزم و بازگشت صلح کامل به کشور شان باشد؛ اما اینطور نشد.
در ادامه این خبرنامه آمده است که حضور نیروهای خارجی تحت نام جنگ علیه تروریزم نه تنها تروریزم را ریشه کن نساخت؛ برعکس تروریزم در این مدت قوت بیشتری یافت. متأسفانه امضای قرارداد دوجانبۀ امنیتی و دفاعی با امریکا نیز برخلاف انتظار مردم افغانستان، باعث کاهش ناامنی نگردید؛ بلکه دامنۀ جنگ را وسیع‌تر ساخت.
کرزی گفته که بدتر از همه اینکه رئیس جمهور امریکا، حین اعلام تداوم حضور نظامی کشورش در افغانستان، اصطلاح غیر متداول "فصل های جنگ" را به زبان آورد.
این بدین معناست که مردم افغانستان باید به صورت دوامدار درگیر جنگ بوده، منتظر فصل‌های آیندۀ جنگ نیز باشند. در عین حال اکنون کاملاً واضح است که جنگ افروزی طالبان در دهات و شهرهای ما زمینه ساز حضور نیروهای خارجی در کشور می‌شود.
حامد کرزی در این خبرنامه می‌گوید که مردم افغانستان زمانی موجودیت سربازان خارجی را در سرزمین خود خواهند پذیرفت که این حضور برای شان صلح و امنیت را به ارمغان آورده و به حاکمیت و وحدت ملی شان صدمه نرساند و منافعی که امریکا از حضور خود در افغانستان در نظر دارد باعث پایمال شدن منافع ملی افغان‌ها نگردد.
آگاهان نیز می گویند که بدون توجه به کارنامه و عملکرد آقای کرزی در ۱۴ سال ریاست جمهوری اش، آنچه او در باره تمدید حضور نظامی امریکا و پیامدهای آن برای افغانستان گفته است، واقعیت های غیر قابل انکاری است که همه می دانند.
با این حساب، وجود و حضور نیروهای خارجی با عنوان مبارزه با تروریزم و وجود و حضور تروریست ها با عنوان تروریزم، لازم و ملزوم یکدیگر اند و آنکه در این میان، باید آماده قربانی های بیشتر در «فصل‌های جنگ» باشد، مردم افغانستان است.
بریالی پروانی؛ آمر امنیت فرماندهی پولیس ولایت فاریاب اما گفت که سقوط کامل ولسوالی به دست طالبان حقیقت ندارد.
گروه طالبان با نشر اعلامیه ای مدعی شده که افراد این گروه مرکز ولسوالی غورماچ را صبح روز یکشنبه تصرف کردند.
در اعلامیه این گروه آمده که این ولسوالی از شش روز پیش در محاصره طالبان قرار داشت و در نتیجه حمله افراد این گروه، سقوط کرد.
طالبان مدعی شده اند که بازار، ساختمان های ولسوالی، فرماندهی پولیس، شهرداری، امنیت ملی و پسته های مرکز ولسوالی را در کنترل خود دارند.
از دید ناظران مسایل امنیتی، به دنبال پایان نبرد ضد تروریزم جنرال دوستم در ولایت های شمالی کشور، این بزرگترین دستاورد تروریست ها محسوب می شود و نشان می دهد که تروریزم هنوز در شمال کشور، نفس می کشد و چالشی جدی در برابر امنیت مناطق سابقا امن شمال محسوب می شود.
از دید کارشناسان، این پیروزی طالبان، اهمیتی نمادین دارد و نشان می دهد که برای مبارزه با تروریزم در شمال به ویژه ولایت های آسیب پذیری مانند فاریاب، جوزجان، سرپل و قندوز، نیاز به اعمال یک استراتژی جامع و فراگیر امنیتی است؛ استراتژی‌ای که در نهایت به ایجاد یک سپر حفاظتی و بازدارنده امنیتی به رهبری نیروهای مسلح کشور و با مشارکت و نقش آفرینی فرماندهان و شبه نظامیان سابق جهادی، در شمال منجر شود.
به عقیده کارشناسان، کاستی نبرد جنرال دوستم با طالبان و تروریزم در شمال این بود که برای مدیریت مناطق آزادشده در مرحله بعد از نبرد، راهکاری درازمدت و کارآمد، تدبیر نکرد و در نتیجه، با واگذاری دوباره مناطق پاک سازی شده به نیروهای اندک، آسیب پذیر و فاقد امکانات امنیتی، تروریست ها دوباره تجدید سازمان دادند و مناطق یادشده را به آشوب کشاندند.
برخی رسانه ها از قول اعضای شورای ولایتی فاریاب خبر دادند که ولسوالی غورماچ به طور کامل به تصرف طالبان درآمده است.
آنها گفتند که مرکز این ولسوالی پس از اینکه مهمات و جنگ افزار در اختیار نیروهای امنیتی قرار نگرفت، سقوط کرد و اگر نیروی کمکی به محل اعزام نشود، احتمال دارد تمامی بخش های این ولسوالی سقوط کند.
هنوز از رقم تلفات نیروهای امنیتی و طالبان در غورماچ خبری در دست نیست.
بریالی پروانی گفته که در بیشتر مناطق غورماچ پسته های پولیس و اردوی ملی جابجاست و او می گوید که طالبان شب گذشته نقاط کمی را تصرف کردند.
با این حال، به عقیده کارشناسان مسایل امنیتی، تفاوتی نمی کند که طالبان چه مقدار از بخش های این ولسوالی را اشغال کرده اند، سقوط مرکز ولسوالی به معنای آن است که خطر، جدی است و تروریست ها به پیروزی هایی دست یافته اند.
نکته ای که همچنان عامل اصلی پیروزی تروریست ها و شکست نیروهای امنیتی، محسوب می شود، کمبود امکانات و نیرو و عدم پشتیبانی فوری از نیروهای امنیتی است.
طالبان مدعی شده اند که این ولسوالی از شش روز پیش، در محاصره آنها قرار داشته است. آیا در این فرصت شش روزه، دولت مرکزی نمی توانسته این ولسوالی را از خطر سقوط نجات دهد؟
شاید اراده ای وجود دارد که اجازه نمی دهد، تروریست ها ناکام بمانند و شمال امن شود.
این واقعا جای درنگ و تأمل دارد که چرا همه مناطق، ولسوالی ها و برخی شهرها مانند قندوز، با وجود آنکه دولت می داند خطر جدی است و طالبان برای حمله ای گسترده آماده می شوند، پس از چندروز به دلیل نرسیدن نیرو و تجهیزات، سقوط می کند؟
غورماچ از ولسوالی های ناآرام ولایت بادغیس بود که چند سال پیش به دلیل فاصله زیاد از شهر قلعه نو؛ مرکز این ولایت و عدم رسیدگی به نیروهای امنیتی، مسؤولیت اداری آن به ولایت فاریاب سپرده شد؛ با این حساب، با سقوط غورماچ امنیت هردو ولایت بادغیس و فاریاب به خطر افتاده و این امر، تهدید ناشی از سقوط غورماچ را چندین برابر افزایش می دهد.
در همین حال، عبدالله عبدالله؛ رییس اجرایی حکومت وحدت ملی، در دیدار با جنرال جان کمبل؛ فرمانده نیروهای امریکایی در افغانستان گفته است که برای مبارزه با تروریزم، جامعه جهانی باید نظامیان افغان را تجهیز و تامین مالی کند.
آقای عبدالله می گوید که افغانستان یک دوست با اعتماد جامعه جهانی است و کشورهای دنیا باید روی این اعتماد در مبارزه با تروریزم، نیروهای افغان را کمک کند.
این در حالی است که باراک اوباما؛ رییس جمهوری امریکا به تازگی اعلام کرده که افغانستان یک شریک جدی امریکاست و اطمینان داده که امنیت این کشور برای امریکا مهم است.
آقای اوباما همچنین گفته است که پس از سال ۲۰۱۶ نیروهای امریکایی در افغانستان باقی خواهند ماند.
عبدالله نیز در دیدار با جنرال کمبل در کابل حضور نیروهای امریکایی پس از سال ۲۰۱۶ در افغانستان را با اهمیت خواند.
او همزمان گفته که نیروهای امنیتی افغان به تنهایی در برابر تروریزم مبارزه می کنند و کامیابی این نیروها در این مبارزه نیازمند کمک های جامعه جهانی است.
با این حال، کارشناسان با تایید اظهارات داکتر عبدالله در زمینه مسؤولیت جهان در تامین و تجهیز نیروهای امنیتی افغانستان می گویند که تمدید حضور نیروهای امریکایی، هرگز به معنای تضمین امنیت و پیروزی در مبارزه با تروریزم نیست؛ زیرا این امر، پیش از آنکه به مبارزه و سرکوب تروریزم و تامین امنیت کمک کند، بهانه ای تازه در اختیار تروریزم و حامیان آن قرار می دهد، تا با شدت بیشتری اقدام به خشونت آُفرینی و جنگ افروزی کنند؛ در حالی که بر همگان روشن است که نه نیروهای امریکایی با تروریزم مبارزه می کنند و نه تروریست ها، در نبردهای شان، به این نیروها کاری دارند. در این میان، این مردم و نیروهای امنیتی افغانستان هستند که قربانی می شوند.
قندوز سقوط کرد تا اوباما بهانه ای برای تمدید مأموریت نظامی اش پیدا کند. اکنون که غورماچ سقوط کرده، باید دیده شود که تمدید مأموریت نظامی امریکا، چه تاثیری بر امنیت کشور به ویژه شمال خواهد گذاشت!
به عقیده ناظران، امریکا اگر به امنیت و ثبات و مبارزه با تروریزم در افغانستان اهمیت می دهد، باید به جای تمدید حضور نظامی اش، نیروهای امنیتی افغانستان را تجهیز و تقویت کند. این بدیهی ترین چیزی است که هم دولت افغانستان می داند و هم مقام های امریکایی.
در رویدادی دیگر، دفتر حامد کرزی؛ رئیس جمهوری سابق در خبرنامه‌ای در واکنش به ادامه حضور سربازان امریکایی بعد از ۲۰۱۶ در افغانستان گفت که مردم افغانستان ۱۴ سال قبل حضور نیروهای خارجی را به این امید پذیرفتند که نتیجۀ آن امحای تروریزم و بازگشت صلح کامل به کشور شان باشد؛ اما اینطور نشد.
در ادامه این خبرنامه آمده است که حضور نیروهای خارجی تحت نام جنگ علیه تروریزم نه تنها تروریزم را ریشه کن نساخت؛ برعکس تروریزم در این مدت قوت بیشتری یافت. متأسفانه امضای قرارداد دوجانبۀ امنیتی و دفاعی با امریکا نیز برخلاف انتظار مردم افغانستان، باعث کاهش ناامنی نگردید؛ بلکه دامنۀ جنگ را وسیع‌تر ساخت.
کرزی گفته که بدتر از همه اینکه رئیس جمهور امریکا، حین اعلام تداوم حضور نظامی کشورش در افغانستان، اصطلاح غیر متداول "فصل های جنگ" را به زبان آورد.
این بدین معناست که مردم افغانستان باید به صورت دوامدار درگیر جنگ بوده، منتظر فصل‌های آیندۀ جنگ نیز باشند. در عین حال اکنون کاملاً واضح است که جنگ افروزی طالبان در دهات و شهرهای ما زمینه ساز حضور نیروهای خارجی در کشور می‌شود.
حامد کرزی در این خبرنامه می‌گوید که مردم افغانستان زمانی موجودیت سربازان خارجی را در سرزمین خود خواهند پذیرفت که این حضور برای شان صلح و امنیت را به ارمغان آورده و به حاکمیت و وحدت ملی شان صدمه نرساند و منافعی که امریکا از حضور خود در افغانستان در نظر دارد باعث پایمال شدن منافع ملی افغان‌ها نگردد.
آگاهان نیز می گویند که بدون توجه به کارنامه و عملکرد آقای کرزی در ۱۴ سال ریاست جمهوری اش، آنچه او در باره تمدید حضور نظامی امریکا و پیامدهای آن برای افغانستان گفته است، واقعیت های غیر قابل انکاری است که همه می دانند.
با این حساب، وجود و حضور نیروهای خارجی با عنوان مبارزه با تروریزم و وجود و حضور تروریست ها با عنوان تروریزم، لازم و ملزوم یکدیگر اند و آنکه در این میان، باید آماده قربانی های بیشتر در «فصل‌های جنگ» باشد، مردم افغانستان است.
