عبدالله عبدالله؛ رییس اجرایی به شهروندان کشور اطمینان داده که در گفتگوهای صلح هیچ گونه معامله پنهانی نخواهد شد.
رئیس اجرایی گفت:"می خواهم به مردم اطمینان بدهم که در روند صلح هیچگونه معامله پنهانی نخواهد شد و آزادی های مردم و دستاوردها حفظ خواهند شد."
عبدالله در مراسم گرامیداشت از بیست و یکمین سالگرد شهادت عبدالعلی مزاری؛ رهبر حزب وحدت اسلامی به دست طالبان، از قهرمانی نیروهای امنیتی در کار دفاع از کشور ستایش کرد و گفت که تلاش های حکومت سبب تأمین صلح در افغانستان خواهد شد.
او گفت:"ما از قهرمانی های نیروهای امنیتی ستایش می کنیم. فردا در صورتی که در کشور صلح تأمین شود و امنیت برقرار شود، آنان قهرمانان صلح خواهند بود."
این در حالی بود که محمد محقق؛ معاون دوم رئیس اجرائی بر انجام گفتگوهای صلح تأکید کرد؛ اما هشدار داد که در صورت ناکامی این گفتگوها، مردم برای دفاع از کشور آماده هستند.
این اظهارات آقای عبدالله در حالی بیان می شود که خود او در زمانی که رهبری جریان اپوزیسیون حکومت کرزی را بازی می کرد، بارها از نبود شفافیت و وجود ابهام و پنهانکاری در روند صلح انتقاد کرده بود.
این انتقادها اما با پیوستن آقای عبدالله به حکومت، فروکش کرد؛ اما کسان دیگری غیر از او، همچنان آن را ادامه دادند.
به عنوان نمونه، عبدرب الرسول سیاف؛ از رهبران جهادی سال گذشته در یک گرد همایی گفته بود:"تغییر استراتژیک در روابط با همسایه ها و کشورها بدون مشورت با ملت، بدون آگاهی ملت، نارواست، حرام است و تصرف دیکتاتورانه است."
پیش از او، اسماعیل خان؛ از رهبران بانفوذ جهادی نیز گفته بود که مجاهدین در جریان رویدادهای مربوط به روند صلح قرار ندارند.
این انتقادها به نظر می رسد موافقان زیادی در میان رهبران سیاسی و جهادی داخل و خارج از نظام دارد و این یکی از عمده ترین دلایل نگاه همراه با سوء ظن و تردید رهبران جهادی نسبت به روند صلح است.
با این وصف، اشرف غنی هم مانند عبدالله، در گذشته گفته است که گفتگوهای صلح با مخالفان مسلح، در "خفا و دور از انظار مردم" انجام نخواهد شد.
ناظران اما می گویند که به نظر می رسد هنوز برای اطمینان کردن به این گونه اظهار نظرها و وعده ها، زود است؛ زیرا دولت وحدت ملی، هنوز نتوانسته راه تازه ای برای ارتباط با مردم پیدا کند. روابط دولت با شورای ملی که به نوعی از مردم نمایندگی می کند نیز در سطح رسمیات و عرفیات باقی مانده و از آن فراتر نرفته است.
آقای سیاف در همان سخنرانی سال گذشته، گفته بود که هرگونه تصمیم به تغییر استراتژیک در روابط افغانستان با همسایه ها و همچنین روند صلح، می بایست ابتدا از فیلتر شورای ملی بگذرد تا به تعبیر وی، اقدامات «دیکتاتورانه» پایان پیدا کند؛ اما اشرف غنی به دنبال این حمله ها و انتقادها، تنها به دیدارهایی جداگانه با رهبران جهادی، فعالان سیاسی و حامد کرزی؛ رییس جمهوری پیشین، بسنده کرد؛ چیزی که به عقیده کارشناسان، تلاش او برای جلب رضایت و حمایت مجاهدین سابق را نشان می داد و این لزوما به معنای شفافیت در روند صلح و ابهام زدایی از سفرهای پی در پی مقام های ارشد پاکستانی به کابل و بالعکس نبود و نیست.
مثلا مردم هنوز نمی دانند راحیل شریف؛ رییس ستاد مشترک ارتش پاکستان، در سفرهای مکررش به کابل و دیدار با اشرف غنی، حامل چه پیامی بوده است؛ پیامی که ریاست جمهوری آن را مثبت ارزیابی می کند؛ اما ناظران و مردم همچنان به آن به دیده شک و تردید نگاه می کنند؛ چون نمی دانند آن پیام مثبت، دقیقا چه بوده است!
با این حساب، به باور آگاهان، در این شکی نیست که روند صلح، نیاز به ابهام زدایی دارد؛ اما این ابهام زدایی، پیش از آنکه با سخنانی مانند اظهار نظر اخیر آقای عبدالله به دست آید، با حرکت ها و اقدامات عملی آقای غنی در تعامل با شورای ملی، نمایندگان مردم، رسانه ها و نهادهای اجتماعی و سیاسی فراهم خواهد شد؛ چیزی که تاکنون صورت نگرفته است و این بدون شک، حمایت و همراهی مردم با تصمیم های بزرگ در روند صلح را در آینده با خطر مواجه کرده و در نتیجه، امکان عملیاتی شدن تصمیم هایی برخلاف میل و منافع احزاب و گروه های سیاسی و جهادی را با تهدید رو به رو خواهد کرد.
رئیس اجرایی گفت:"می خواهم به مردم اطمینان بدهم که در روند صلح هیچگونه معامله پنهانی نخواهد شد و آزادی های مردم و دستاوردها حفظ خواهند شد."
عبدالله در مراسم گرامیداشت از بیست و یکمین سالگرد شهادت عبدالعلی مزاری؛ رهبر حزب وحدت اسلامی به دست طالبان، از قهرمانی نیروهای امنیتی در کار دفاع از کشور ستایش کرد و گفت که تلاش های حکومت سبب تأمین صلح در افغانستان خواهد شد.
او گفت:"ما از قهرمانی های نیروهای امنیتی ستایش می کنیم. فردا در صورتی که در کشور صلح تأمین شود و امنیت برقرار شود، آنان قهرمانان صلح خواهند بود."
این در حالی بود که محمد محقق؛ معاون دوم رئیس اجرائی بر انجام گفتگوهای صلح تأکید کرد؛ اما هشدار داد که در صورت ناکامی این گفتگوها، مردم برای دفاع از کشور آماده هستند.
این اظهارات آقای عبدالله در حالی بیان می شود که خود او در زمانی که رهبری جریان اپوزیسیون حکومت کرزی را بازی می کرد، بارها از نبود شفافیت و وجود ابهام و پنهانکاری در روند صلح انتقاد کرده بود.
این انتقادها اما با پیوستن آقای عبدالله به حکومت، فروکش کرد؛ اما کسان دیگری غیر از او، همچنان آن را ادامه دادند.
به عنوان نمونه، عبدرب الرسول سیاف؛ از رهبران جهادی سال گذشته در یک گرد همایی گفته بود:"تغییر استراتژیک در روابط با همسایه ها و کشورها بدون مشورت با ملت، بدون آگاهی ملت، نارواست، حرام است و تصرف دیکتاتورانه است."
پیش از او، اسماعیل خان؛ از رهبران بانفوذ جهادی نیز گفته بود که مجاهدین در جریان رویدادهای مربوط به روند صلح قرار ندارند.
این انتقادها به نظر می رسد موافقان زیادی در میان رهبران سیاسی و جهادی داخل و خارج از نظام دارد و این یکی از عمده ترین دلایل نگاه همراه با سوء ظن و تردید رهبران جهادی نسبت به روند صلح است.
با این وصف، اشرف غنی هم مانند عبدالله، در گذشته گفته است که گفتگوهای صلح با مخالفان مسلح، در "خفا و دور از انظار مردم" انجام نخواهد شد.
ناظران اما می گویند که به نظر می رسد هنوز برای اطمینان کردن به این گونه اظهار نظرها و وعده ها، زود است؛ زیرا دولت وحدت ملی، هنوز نتوانسته راه تازه ای برای ارتباط با مردم پیدا کند. روابط دولت با شورای ملی که به نوعی از مردم نمایندگی می کند نیز در سطح رسمیات و عرفیات باقی مانده و از آن فراتر نرفته است.
آقای سیاف در همان سخنرانی سال گذشته، گفته بود که هرگونه تصمیم به تغییر استراتژیک در روابط افغانستان با همسایه ها و همچنین روند صلح، می بایست ابتدا از فیلتر شورای ملی بگذرد تا به تعبیر وی، اقدامات «دیکتاتورانه» پایان پیدا کند؛ اما اشرف غنی به دنبال این حمله ها و انتقادها، تنها به دیدارهایی جداگانه با رهبران جهادی، فعالان سیاسی و حامد کرزی؛ رییس جمهوری پیشین، بسنده کرد؛ چیزی که به عقیده کارشناسان، تلاش او برای جلب رضایت و حمایت مجاهدین سابق را نشان می داد و این لزوما به معنای شفافیت در روند صلح و ابهام زدایی از سفرهای پی در پی مقام های ارشد پاکستانی به کابل و بالعکس نبود و نیست.
مثلا مردم هنوز نمی دانند راحیل شریف؛ رییس ستاد مشترک ارتش پاکستان، در سفرهای مکررش به کابل و دیدار با اشرف غنی، حامل چه پیامی بوده است؛ پیامی که ریاست جمهوری آن را مثبت ارزیابی می کند؛ اما ناظران و مردم همچنان به آن به دیده شک و تردید نگاه می کنند؛ چون نمی دانند آن پیام مثبت، دقیقا چه بوده است!
با این حساب، به باور آگاهان، در این شکی نیست که روند صلح، نیاز به ابهام زدایی دارد؛ اما این ابهام زدایی، پیش از آنکه با سخنانی مانند اظهار نظر اخیر آقای عبدالله به دست آید، با حرکت ها و اقدامات عملی آقای غنی در تعامل با شورای ملی، نمایندگان مردم، رسانه ها و نهادهای اجتماعی و سیاسی فراهم خواهد شد؛ چیزی که تاکنون صورت نگرفته است و این بدون شک، حمایت و همراهی مردم با تصمیم های بزرگ در روند صلح را در آینده با خطر مواجه کرده و در نتیجه، امکان عملیاتی شدن تصمیم هایی برخلاف میل و منافع احزاب و گروه های سیاسی و جهادی را با تهدید رو به رو خواهد کرد.
