مدح کردن اشخاص بی لیاقت و نکوهش خوبان یکی از محرمات است که انسان مسلمان باید از آن پرهیز نماید و دلیل آن علاوه بر پستی نفس، کتمان حق، دروغ، تقویت ستمکار و توهین بر مظلوم، روایتی از پیامبر است که بر حرمت این صفت وارد شده است.
در کتاب وسایل الشیعه- باب ۴۳ کتاب تجارة چنین نقل شده است" احثو فی وجوه المداحین التراب" یعنی بر صورت مداحین دروغگو خاک بپاشید.
حجت الاسلام والمسلمین سردار علی محسنی، یک تن از مسوولان دفتر حضرت آیت الله العظمی محقق کابلی در گفت و گو با آوا در این زمینه گفت: هر کسی را باید به اندازه شخصیت او مدح کرد؛ نه بیشتر از آن و نه کمتر.
آقای محسنی افزود: کسی که صاحب دنیا را برای دنیای خود وصف کند، خداوند بر او غضب می کند و او در درجه قارون قرار می گیرد.
به گفته او، یکی از مواردی که امروز متاسفانه کمتر به آن توجه می شود و اکثراً از حرمت و پیامد ناگوار آن بی خبر است، بزرگ شمردن و توصیف افراد ناشایسته است.
وی در زمینه به حدیثی از امام علی(ع) اشاره کرد و گفت: حتی افراط و تفریط در توصیف شخص از نگاه اسلام جواز ندارد، چه رسد که به دروغ او را مدح کند، امیر المومنین می فرماید که توصیف بیش از حد تملق و کتمان صفت های خوب افراد حسادت است.
از پیامبر بزرگوار اسلام در کتاب وسایل الشیعه باب ۴۳ روایت شده است، هرکی پادشاه ظالم را تعریف کند یا در پیش او خود را سبک کند، در آتش رفیق او خواهد بود.
به گفته محسنی، افرادی که از طرف مردم مدح می شوند، نباید خوشحال و همچنین در صورت مذمت شدن غمگین شود، زیرا در این صورت با مدح چیز بر او افزوده نمی شود، همانگونه که با مذمت چیز، از او کم نمی شود.
از اما صادق(ع) در سفینة البحار جلد ۲ نیز روایت شده که هیج کس بنده خالص نمی شود، تا اینکه تعریف و نکوهش در نزد او یکسان باشد؛ زیرا کسی که نزد خدا برگزیده است با گفتن مردم مذموم نخواهد شد و کسی که نزد خداوند مذموم است با تعریف کسی خوب نخواهد شد.
انسان باید از آنچه را خداوند در تقدیر او قرار داده است، راضی باشد؛ زیرا از تعریف و یا مذمت مردم برای او چیز افزوده نمی شود.
در کتاب وسایل الشیعه- باب ۴۳ کتاب تجارة چنین نقل شده است" احثو فی وجوه المداحین التراب" یعنی بر صورت مداحین دروغگو خاک بپاشید.
حجت الاسلام والمسلمین سردار علی محسنی، یک تن از مسوولان دفتر حضرت آیت الله العظمی محقق کابلی در گفت و گو با آوا در این زمینه گفت: هر کسی را باید به اندازه شخصیت او مدح کرد؛ نه بیشتر از آن و نه کمتر.
آقای محسنی افزود: کسی که صاحب دنیا را برای دنیای خود وصف کند، خداوند بر او غضب می کند و او در درجه قارون قرار می گیرد.
به گفته او، یکی از مواردی که امروز متاسفانه کمتر به آن توجه می شود و اکثراً از حرمت و پیامد ناگوار آن بی خبر است، بزرگ شمردن و توصیف افراد ناشایسته است.
وی در زمینه به حدیثی از امام علی(ع) اشاره کرد و گفت: حتی افراط و تفریط در توصیف شخص از نگاه اسلام جواز ندارد، چه رسد که به دروغ او را مدح کند، امیر المومنین می فرماید که توصیف بیش از حد تملق و کتمان صفت های خوب افراد حسادت است.
از پیامبر بزرگوار اسلام در کتاب وسایل الشیعه باب ۴۳ روایت شده است، هرکی پادشاه ظالم را تعریف کند یا در پیش او خود را سبک کند، در آتش رفیق او خواهد بود.
به گفته محسنی، افرادی که از طرف مردم مدح می شوند، نباید خوشحال و همچنین در صورت مذمت شدن غمگین شود، زیرا در این صورت با مدح چیز بر او افزوده نمی شود، همانگونه که با مذمت چیز، از او کم نمی شود.
از اما صادق(ع) در سفینة البحار جلد ۲ نیز روایت شده که هیج کس بنده خالص نمی شود، تا اینکه تعریف و نکوهش در نزد او یکسان باشد؛ زیرا کسی که نزد خدا برگزیده است با گفتن مردم مذموم نخواهد شد و کسی که نزد خداوند مذموم است با تعریف کسی خوب نخواهد شد.
انسان باید از آنچه را خداوند در تقدیر او قرار داده است، راضی باشد؛ زیرا از تعریف و یا مذمت مردم برای او چیز افزوده نمی شود.
