یو هیات د افغانستان څخه د عطا‌‌ الرحمان سلیم؛ سولې عالی شورا معاون په رهبری د پاکستان دینی علماوو سره خبرو اترو په مقصد اسلام آباد ته تتلی دی.
هیله شته چی افغانستان او پاکستان دینی علماوو په دی خبرو اترو کې د مشترکو موضع ګیریو په اړه په افغانستان کې جنګ لپاره په اسلام آباد کې خبری وکړی.
د افغانستان او پاکستان دینی علماوو لیدنه د افغانستان جنګ په اړه موضع ګیری العان لپاره، د افغانستان او پاکستان سولې برنامه یو مشترک برخه ده.
د یادولو وړده چی د دواړو هیوادونو عالمانو لیدنې باندی توافق د پاکستان خارجه چارو وزیر اخیر سفر کې کابل ته صورت ونیول.
د پاکستان دا هیات سفر، د کارپوهانو په باور شکاره کوی چی افغانستان دولت او سولې عالی شورا، تر اوسه هم هیله مند دی چی د علمایی تګلارو څخه په ګټه اخیستنې سره، د طالبانو سره سولې خبرو اترو بندون مات کړی او یا هم په افغانستان کې د طالبانو جهاد مشروعیت کم کړی؛ خو د ډیرو پوهانو په باور، دا حربه زنګ وهلی دی، نور نه شی کولای ددی مقصد لاسته راوړلو لپاره وکاورل شی.
ددی هڅو اوج هغه وخت وو چی سعودی عربستان، نږدی ۳ زره دینی عالمان د اسلام نړۍ څخه په جده او مکه کې راټول کړی وو ترڅو افغانستان دولت سره د طالبانو سره خبری اترو، د انتحاری بریدونو مشروعیت زدایی، اسلام په وړاندی اسلام جنګ او تروریستی فعالیتونو څخه مشروعیت زدایی وکړی. هغه ناستې ترسره شو او د یو اعلامیه په خپرولو سره چی مکه اعلامیه باندی معروف شو، خپل کار پای ته ورساوه؛ که څه هم د هغه ناستې څخه د افغانستان دولت اصلی او محوری غوښتنې ترسره نه شو؛ خو په نهایت کې، د ګډون کوونکو شمیر په هغه ناسته کې ډیر او هغوی اذعان وکړ چی انتحاری بریدونه او طالبانو جنګ د افغانستان دولت پّ وړاندی، دینی او شرعی مشروعیت نه لری او حرام دی؛ خو نه طالبان ورته اعتنا وکړ او نه هم هغه ناسته افغانستان ته کومه ګټه وکړه.
په دی توګه، د علمایی سولې پروژه، عملآ ماته خوړلی دی. طالبان تراوسه هم په ټول پاکستان کې په زرهاوو فعال مذهبی مدرسی او افغانستان ځینی سیمې، تغذیه او تامینوی او ترڅو چی د تروریزم تولید دا څرخه ونه درول شی، نور نه شی کولای چی د افغانستان سولې او جنګ په برخه کې مهم او جدی بدلون رامنځته شی.
له بل لوری، د منتقدانو په باور، د افغانستان سوله قوی او ژور ریشه په بین المللی او سیمه ایز لوی استراتژیک قدرتونو لوبو کې لری ترڅو چی د قدرتونو ګټو معادلات او هژمونی اوناامنی بیاتولید او تروریزم د اساس څخه مدیریت نه شی، څو دینی عالمان نه شی کولای چی سولې رامنخته کولو او جنګ پای ته رسولو سره مرسته وکړی.
په پاکستان کې هم دینی علما، د هغه دولت او جاسوسی سازمان یو وسیله ده.
له بل لوری، د دولت او سولی عالی شورا اصرار او علماوو سولې پروژه ادامه، مخکې له دی چی ګټه ولری، په دی برخه کې راهبردی او بی برنامه ګی شکاره کوونکې دی.
دولت او سولې عالی شورا، د درانده لګښتونو سربیره، د ډیرو کلونو وروسته تراوسه پوری هیڅ ډول عملی اقدام د سولې او جنګ مدیریت په برخه کې نه دی درلودلی