امام خمینی(ره) خپل انقلاب کې، لکه څنګه چی د عقیده ای، دینی، اسلامی او قرآنی بعد څخه خبری وکړ، سیاسیو راهبردی او آمریکا څخه شاه تبعیت او اسرائیل سره یی اړیکی او فلسطین په اړه موضع څخه هم خبری وکړ.
کولای شو دا انقلاب، اسلامی، ایمانی او قرآنی او ایرانی او ملی او ولسیز وبولو. دا انقلاب، د یو خاص ګوند یا خاص قشر انقلاب نه وو بلکه ټوله خلګ د ټولو اقشارو سره د هیواد په ټولو کلیو کې ددی لپاره چی کلتوری او ستم لیدلی خلګو انقلاب وو، ګډون وکړ.
ترټولو مهم امر په دی انقلاب کې، ثبات، صبر او بردباری وو چی نتیجه یی بریالیتوب دی. الهی وعده د مظلومانو او مستضعفانو لپاره- خو کوم مظلومان او مستضعفان؟ - هغه چی صبر وکړ او وزغمل او د استکبار په وړاندی ودرید، د هغوی لپاره محقق شو او هغوی بریالیتوب ترلاسه کړ.
د شاه رژیم سقوط چی په خاورمیانه کې ترټولو سخت دیکتاتوری وو که ونه وایم ترټولو بد په نړۍ کې. ایران څخه د امریکا او غلو او مفسدانو او هغوی شرکتونو ایستل. اسرائیل اخراج د ایران څخه او صهیونیستی رژیم سره اړیکو پری کولو او د هغوی سفارت بدلول د فلسطین په سفارت. حقیقی استقلال ته لاسرسی.
هغه څه ساتنه چی په ایران کې وو، یو د نورو لاسته راوړنو څخه دی. نه تیلو څاه تر تیلو تاسیساتو پوری خراب شو. نه کوم کلیسا خراب شو نه دولتی نهاد تاراج شو او نه هم داخلی نښتی رامنځته شو بلکه ټوله امکانات د خلګو ملک او دارایی په حیث وساته او تاراج ګواښ څخه یی وساتل.
ملی وحدت ساتنه د انقلاب وخت راهیسی هم یو لوی لاسته راوړنه ده. د آمریکا او انګلیس او نورو هڅو برخلاف د قومیتونو تحریک لکه کردان په کردستان کې یا عربان په خوزستان کې یا نور، چارواکې وتوانیدل چی دا وحدت وساتی.
د بیاجوړونې عملیات شروع چی تر ننه پوری ادامه لری. د نظام بنیه او سیمه ایز نقش تثبیت. په دی ټولو شرایطو او فشارونو لاندی ایران خپل مسئولیتونو څخه به سیمه کې لکه فلسطین یا سوریه او لبنان مسئله په شان یا د ټولو هیوادونو لکه افغانستان په وړاندی خپل مسؤولیت څخه تیښته نه دی کړی.