چهارمین و آخرین نشست پروسه ابوظبی توسط انستتیوت شرق غرب امریکایی (EastWest Institute ) با همکاری وزارت امور خارجه آلمان در برلین دایر شد.
به گزارش خبرگزاری آوا، این نشست در راستای جستجوی راه های صلح پایدار در افغانستان از طریق بررسی فرصت های اقتصادی در منطقه در تاریخ ۹ و ۱۰ اپریل در برلین برگزار شد.
در این نشست، مسئولین دولت، کارشناسان، فعالان جامعه مدنی، ژورنالیستان، پژوهشگران عرصه اقتصاد سیاسی، نویسندگان و استادان دانشگاه از کشورهای منطقه و جهان از جمله افغانستان، پاکستان، ترکمنستان، هند، ایران، قرغزستان، چین، تاجکستان، روسیه، قزاقستان، جرمنی، امارات متحده عربی، ایالات متحده امریکا و انگلستان اشتراک داشتند.
در افتتاح این نشست گردانندگان انستتیوت خطاب به حاضرین این مراسم، اظهار داشتند: "امروز اوکراین، سوریه و تعاملات هستوی در محراق توجه جهان قرار گرفته اند. افغانستان نیز از جمله مسایلی است که نباید فراموش گردد.
خانم بیاتی میدرمتکاف، گرداننده این پروسه خاطر نشان کرد: سال ۲۰۱۴ نه تنها برای افغانستان مهم می باشد بلکه برای کشورهای هم پیمان ناتو نیز سالی باارزش و با اهمیت تلقی می شود.
مایکل کوخ،‌ نماینده خاص آلمان برای افغانستان، در این نشست با اشاره به اهمیت مسیر های دوم و ۱.۵ (Track)  برای ایجاد طرح های بکر ، گفت: این گام در روند تجانس و همآهنگی امور منطقوی مؤثر می باشد.
این نشست در چهار بخش به مدت دو روز در رابطه به فرصت ها و چالش های تجارت، ترانزیت، انرژی و سرمایه گذاری بحث نمود و گزینه های بدیل را برای توسعه روابط منطقوی به خصوص میان افغانستان، پاکستان و هندوستان مورد بررسی قرار داد.
وحیدالله ویسی،‌ رئیس همکاری های اقتصادی وزارت امور خارجه در جمع هیأت افغانستانی که به نمایندگی از وزارت های تجارت و صنایع و ترانسپورت و اتاق های تجارت و صنایع افغانستان شرکت کرده بود، در رابطه با چگونگی روابط اقتصادی میان افغانستان و کشورهای منطقه، به خصوص پاکستان و هند و استفاده از فرصت های موجود سخن گفت.
طرح های عمده ای که در نتیجه‏ی بحث های متذکره در این نشست حاصل گردید، به شرح ذیل می باشد:
توسعه توافقنامه ترانزیت تجارت بین افغانستان و پاکستان به کشورهای هندوستان و تاجکستان تا از چالش های فرا راه توافقنامه موجود کاسته شوند.
ایجاد پوسته های عبور مرزی بین افغانستان و همسایه ها، تا معضلات تجارتی و ترانزیتی را با سرعت حل و فصل نموده و از مشکلاتی که دامنگیر تجار افغانستان است و بالای امنیت مرزها نیز تأثیر گذاشته، را مرفوع نماید.
ایجاد شبکه توزیع برق منطقوی تا انرژی برق آسیای مرکزی به جنوب آسیا وصل شود.
مؤلفه های اقتصادی منطقوی مانند انرژی، ترانسپورت و تجارت به صورت یک بسته از هم ناگسسته معرفی شوند تا همآهنگی های لازم، مدیریت تطبیق و نظارت از پیشرفت پروژه های متذکره قابل لمس باشند.
تقویت و حمایت از سکتور خصوصی و ایجاد سهولت برای ارتباط آنها در منطقه توسط دولتها و مقامات ذیربط، ایجاد شوراهای تجارتی و اتاقهای تجارت مشترک میان همسایگان.
شناسایی راهکارهای مناسب برای رفع بیکاری در میان مردم کشورهای افغانستان و آسیای مرکزی و جنوبی و تقویت اقتصاد بازار برای ایجاد تجانس لازم میان کشورهای منطقه.
گفتنی است، چهار نشست قبلی این پروسه در شهرهای استانبول، اسلام آباد، دهلی نو و برلین طی یک سال گذشته دایر شده  بود.
آخرین نشست مسیر ۱.۵ با اشتراک کارشناسان دولتی و غیردولتی در شورای روابط خارجی آلمان در برلین دایر گردید.
در این نشست، اشتراک کنندگان بالای توسعه همکاری های اقتصادی در منطقه منحیث یکی از گزینه های اساسی برای تداوم صلح پایدار در افغانستان تأکید کرده و پیشنهادات و طرح های خود را نیز ارایه نمودند.
افغانستان طی یک دهه‎ی اخیر، طرح ها و برنامه های مشخصی را برای همسایگان و منطقه ارائه نموده است که خارج از سازمانهای متداول منطقوی می باشند.
اعلامیه حسن همجواری در سال ۲۰۰۲، روند کنفرانس همکاری های منطقوی اقتصادی برای افغانستان که تا کنون برای پنج بار دایر شده است، و اخیراً هم پروسه استانبول با محور امنیت در حوزه قلب آسیا، در هر سه مورد با وجودی که ابتکار عمل در دست افغانستان بوده است، طرح ها و پروژه های منطقوی و فرا منطقوی را نیز در برداشته است.
پروژه های اقتصادی طویل المدت مانند کاسا یکهزار، انتقال گاز از ترکمنستان به جنوب آسیا (تاپی)، خطوط وصل آهن به آسیای مرکزی با دهلیزهای کریک، ترانزیت و ترانسپورت عبور مرزی و امثال آن، از جمله طرح های منطقوی افغانستان محور به شمار می روند.