در احادیث دینی وارد شده که به تاخیر افکندن کار، نشانه تنبلی است و تنبلی به دین و دنیای انسان زیان می‌رساند.
به گزارش خبرگزاری آوا، تنبلی به معنای تن پروری، بیکارگی، کاهلی و اهمال و سستی می باشد و این رفتارها هرگز در اسلام مورد قبول نیست، تنبلی دو حالت دارد: تنبلی فردی و اجتماعی که این دو خصلت می‌تواند به زندگی انسان آسیب زیادی برساند و برعکس این خصلت نکوهیده مسئولیّت پذیری و عزم راسخ داشتن در دین اسلام از چنان اهمیّتی برخوردار است که در بسیاری از تفاسیر، منظور از امانت الهی، همان تعهّد و قبول مسئولیّت نامیده شده است.
پیامبر اسلام (ص) ویژگی‏‌های انسان تنبل را چنین برمی‏‌شمارد: نشانه‏‌های تنبل، چهار چیز است: به اندازه‏‌ای (در کار) سستی می‏‌ورزد که به کندی و تفریط می‏‌گراید، و چنان کندی می‏‌کند که (اصل کار را) فرو می‏‌گذارد، و چندان فروگذاری می‌‏کند که گنه‏کار می‌شود و دل مرده است.
امام علی(ع) فرمودند: تصمیم راسخ با سورچرانی (تن‌پروری) جمع نمی‌شوند. چه بسیار تصمیم‌های روز را که خوابِ شب می‌شکند، و چه بسیار تاریکی‌ها که یاد همّت‌های بلند را از خاطر محو می‌کند.
امام علی(ع) فرمودند: همّت خود را صرف چیزهایی کن که به آن نیاز داری و آنچه را به کار ت نمی‌آید پیگیری مکن.
منابع:
میزان الحکمه
نهج البلاغة: الخطبة ۲۴۱ / حکمت نامه جوان: ص۸
منبع: ایسنا