از صدومین سالروز تولد عبدالرحمن پژواک، دیپلومات سابقه دار کشور امروز (شنبه) در وزارت امور خارجه بزرگداشت به عمل آمد.
به گزارش خبرگزاری آوا، عبدالرحمن پژواک یکی از دیپلوماتان نامدار و سابقه دار کشور در زمان پادشاهی محمد ظاهرشاه بود. از آقای پژواک به عنوان تنها دیپلومات کشور نام برده می‌شود که در آن زمان، ریاست مجمع عمومی سازمان ملل را برعهده داشت.
آقای پژواک علاوه بر دیپلومات، شاعر، نویسنده و خبرنگار نیز بود و از وی آثاری در دو زبان پشتو و فارسی دری به جا مانده‌است. این دیپلومات سابقه‌دار کشور در سال ۱۳۷۴ چشم از جهان گشوده‌است.
در این محفل بزرگداشت، وزیر امور خارجه، مقام‌های دولتی، دوستان آقای پژواک و شماری از شخصیت های فرهنگی و سیاسی حضور داشتند.
رییس جمهور کزری در پیامی از پژواک به عنوان شخص « زیرک، وطن دوست و ایماندار» یاد کرده است و گفته که او در جامعه فرهنگی و سیاسی افغانستان جایگاه خاص دارد.
داکتر زلمی رسول، وزیر امور خارجه یکی از سخنرانان این محفل بود که در مورد جایگاه و شخصیت پژواک صحبت کرد.
آقای رسول نقش پژواک در توسعه روابط افغانستان با جهان را در آن زمان موثر عنوان کرد و گفت که خدمات و کارکرد های این دیپلومات کشور منبع الهام برای دیپلوماتان جوان است.
وزیر امور خارجه افزود:" پژواک تنها دیپلومات افغانستان بود که افتخار کار در ریاست مجمع عموی سازمان ملل را داشت."
در همین‌حال، عبدالقهار عابد، رئیس روابط فرهنگی وزارت خارجه می‌گوید که استاد پژواک در سال ۱۹۴۶ میلادی پا به عرصه دیپلوماسی گذاشت و نماینده دایم افغانستان در سازمان ملل بود.
آقای عابد افزود:" استاد پژواک در آن زمان ریاست های سازمان‌های حقوق بشر، یونسکو و یونیسف را در سازمان ملل برعهده داشته است."
زندگی‌نامه عبدالرحمن پژواک
عبدالرحمن پژواک در سال ۱۹۱۹ میلادی در خانوادهء مرحوم قاضی عبدالله در دامان بالاحصار تاریخی شهر غزنه چشم به جهان گشود.
آقای پژوک به روز پنجشنبه ۱۸ جوزای سال ۱۳۷۴ در شهر پشاور وفات کرد و در قریه باغبانی ولسوالی سرخرود ولایت ننگرهار دفن شد.
استاد عبدالرحمن پژواک زندگی کاری اش را از انجمن تاریخ آغاز کرد، بعد در ریاست مستقل مطبوعات کار کرد. مدتی مدیر مسوول روزنامه اصلاح و پسان ها آژانس اطلاعاتی باختر را رهبری کرد و ریاست پشتو تولنه را نیز پیش می‌برد.
استاد پژواک در ایام تصدیش در ادارات مختلف مطبوعاتی و فرهنگی، خدماتی را در زمینه آزادی بیان انجام داده‌است.
گفته می‌شود که آقای پژواک در پیوستن افغانستان به اعلامیه حقوق بشر و تحرک عدم انسلاک در عرصه بین المللی نقش برازنده داشت.
استاد پژواک، مبتکر و مؤلف حق تعیین سرنوشت ملت‌ها است که به آن «حق خود ارادیت» گفته می‌شود که در اثر تلاش‌های پژواک به حیث حق مسلم ملت ها در منشور سازمان ملل قید شده‌است.
از استاد عبدالرحمن پژواک کتاب ها و ترجمه های زیاد به نشر رسیده است که بانوی بلخ، حماسه ی ناهید نامه، گل های اندیشه، افسانه های مردم، مردان پاراپامیزاد، یک زن، آواره، گلهای کوهی، ترجمه ی پیامبر جبران خلیل جبران، اشعار تاگور، الماس ناشکن و ده ها اثر دیگر در این شمار اند.
به گزارش خبرگزاری آوا، عبدالرحمن پژواک یکی از دیپلوماتان نامدار و سابقه دار کشور در زمان پادشاهی محمد ظاهرشاه بود. از آقای پژواک به عنوان تنها دیپلومات کشور نام برده می‌شود که در آن زمان، ریاست مجمع عمومی سازمان ملل را برعهده داشت.
آقای پژواک علاوه بر دیپلومات، شاعر، نویسنده و خبرنگار نیز بود و از وی آثاری در دو زبان پشتو و فارسی دری به جا مانده‌است. این دیپلومات سابقه‌دار کشور در سال ۱۳۷۴ چشم از جهان گشوده‌است.
در این محفل بزرگداشت، وزیر امور خارجه، مقام‌های دولتی، دوستان آقای پژواک و شماری از شخصیت های فرهنگی و سیاسی حضور داشتند.
رییس جمهور کزری در پیامی از پژواک به عنوان شخص « زیرک، وطن دوست و ایماندار» یاد کرده است و گفته که او در جامعه فرهنگی و سیاسی افغانستان جایگاه خاص دارد.
داکتر زلمی رسول، وزیر امور خارجه یکی از سخنرانان این محفل بود که در مورد جایگاه و شخصیت پژواک صحبت کرد.
آقای رسول نقش پژواک در توسعه روابط افغانستان با جهان را در آن زمان موثر عنوان کرد و گفت که خدمات و کارکرد های این دیپلومات کشور منبع الهام برای دیپلوماتان جوان است.
وزیر امور خارجه افزود:" پژواک تنها دیپلومات افغانستان بود که افتخار کار در ریاست مجمع عموی سازمان ملل را داشت."
در همین‌حال، عبدالقهار عابد، رئیس روابط فرهنگی وزارت خارجه می‌گوید که استاد پژواک در سال ۱۹۴۶ میلادی پا به عرصه دیپلوماسی گذاشت و نماینده دایم افغانستان در سازمان ملل بود.
آقای عابد افزود:" استاد پژواک در آن زمان ریاست های سازمان‌های حقوق بشر، یونسکو و یونیسف را در سازمان ملل برعهده داشته است."
زندگی‌نامه عبدالرحمن پژواک
عبدالرحمن پژواک در سال ۱۹۱۹ میلادی در خانوادهء مرحوم قاضی عبدالله در دامان بالاحصار تاریخی شهر غزنه چشم به جهان گشود.
آقای پژوک به روز پنجشنبه ۱۸ جوزای سال ۱۳۷۴ در شهر پشاور وفات کرد و در قریه باغبانی ولسوالی سرخرود ولایت ننگرهار دفن شد.
استاد عبدالرحمن پژواک زندگی کاری اش را از انجمن تاریخ آغاز کرد، بعد در ریاست مستقل مطبوعات کار کرد. مدتی مدیر مسوول روزنامه اصلاح و پسان ها آژانس اطلاعاتی باختر را رهبری کرد و ریاست پشتو تولنه را نیز پیش می‌برد.
استاد پژواک در ایام تصدیش در ادارات مختلف مطبوعاتی و فرهنگی، خدماتی را در زمینه آزادی بیان انجام داده‌است.
گفته می‌شود که آقای پژواک در پیوستن افغانستان به اعلامیه حقوق بشر و تحرک عدم انسلاک در عرصه بین المللی نقش برازنده داشت.
استاد پژواک، مبتکر و مؤلف حق تعیین سرنوشت ملت‌ها است که به آن «حق خود ارادیت» گفته می‌شود که در اثر تلاش‌های پژواک به حیث حق مسلم ملت ها در منشور سازمان ملل قید شده‌است.
از استاد عبدالرحمن پژواک کتاب ها و ترجمه های زیاد به نشر رسیده است که بانوی بلخ، حماسه ی ناهید نامه، گل های اندیشه، افسانه های مردم، مردان پاراپامیزاد، یک زن، آواره، گلهای کوهی، ترجمه ی پیامبر جبران خلیل جبران، اشعار تاگور، الماس ناشکن و ده ها اثر دیگر در این شمار اند.
