محفلی برای نکوداشت از جایگاه ادبی قنبرعلی تابش؛ شاعر و منتقد ادبی کشور به مناسبت بازگشت او از دیار مهاجرت با حضور جمعی از فرهیختگان و استادان دانشگاه روز دوشنبه در دانشگاه ابن سینا در کابل برگزار شد.
محمد جواد سلطانی؛ استاد دانشگاه و یکی از سخنرانان این محفل با یک نگاه رادیکالی به نحوه برگزاری این نوع برنامه ها، به انتقاد شدید از پیامدهای شعر مهاجرت پرداخت و آن را از چند منظر مورد بررسی قرار داد.
آقای سلطانی افزود:"این شعرها(شعر مهاجرت) بر جامعه‌ ما مفید و مؤثر نبوده است و اکثر شعرها براساس دغدغه های شخصی و بسیار منزوی و کم عمق بوده است".
او شعر مهاجرت را با ادبیات غرب مقایسه کرد و گفت:"شاعران ما با مکاتب فلسفی نو هیچ آشنایی ندارند و اگر هم انتقاد و نقدی به آن صورت می گیرد، یک نگاه سرسری و ناکارآست".
به گفته سلطانی، شعر مهاجرت تاثیری منفی بر ادبیات محلی گذاشته است و در سطح آگاهی ها با وجود تکثر این اشعار، هیچ تغییری نیامده است.
این استاد دانشگاه ادامه داد در صورتی که شعرها در دیگر نقاط جهان همیشه در جنبش های اجتماعی پیشگام و اغلب یک مانیفیست سیاسی بوده است؛ ولی شعر مهاجرت از همه این خصوصیات مبرا می باشد.
در همین حال، قنبرعلی تابش با نشانه گرفتن نوک پیکان انتقاد به سوی جواد سلطانی از شعر مهاجرت به شدت دفاع کرد.
آقای تابش گفت:"آنطوری که استاد سلطانی همه چیز را محکوم می کند، نیست؛ بلکه شعر مهاجرت بدون شک در حفظ و نگهداری زبان فارسی نقش بسزایی داشته است".
به گفته او، شعر مهاجرات توانسته است که از به کارگیری واژه های بیگانه که می‌خواهد در ادبیات ما جای گیرد، جلوگیری کند.
تابش به موارد دیگری از نقش شعر مهاجرت بر ادبیات و آگاهی مردم مثال زد و از آن دفاع کرد.
او شعر معاصر افغانستان را به سه دوره تقسیم کرد و گفت:"یکی از دوران شعری ما دوران کمونیستی است که بر پایه ایدئولوژی مارکس استوار بوده است در این دوره، ما در بین کشورهای فارسی زبان بهتر از همه بوده ایم".

غلبه بر الیناسیون
در ادامه این برنامه، علیرضا اخلاقی؛ استاد دانشگاه به هنر از دیدگاه فیلسوفان پرداخت و گفت:"هنر به روایت افلاطون در کتاب جمهوری اش تقلید از طبیعت است و یا به نوعی الهام از عالم بیرونی می باشد. افلاطون هنرمندان و شاعران را شیفته و دارای نوعی جنون فکری می دانست و آنان را در کنار پیامبران می نهاد.
وی افزود از نظر هایدگر ریشه‌ بحران در تفکر غرب متافیزیک در ساحه‌ تفکر بشر بوده است و راه غلبه بر بحران، هنر است و بیشتر توجه او به شعر بود که با شعر می توان بر از خودبیگانگی یا الیناسیون غلبه کرد.
داکتر اخلاقی به رساله هولدرلین و ذات شعر هایدگر اشاره کرد و گفت:"شعر است که می تواند انسان را از سحر، نزاع و کلکی که در زندگی تکنالوژیکی انسان حاکم شده است برهاند و به نظر هایدگر هنر می تواند طراح یک چیز نو در زندگی تکنالوژیکی باشد".
وی با اشاره به رساله هولدرلین و ذات شعر هایدگر گفت که در این کتاب، شعرهایی است که می شود تواضع و فروتنی انسان را در برابر خدا دانست و شاعر تفسیر آواز خلق است.
در لابلای این برنامه همچنین شاعران جوانی مانند محمود جعفری، یاسین نگاه و چند شاعر دیگر شعر خواندند و نامه سید ابوطالب مظفری در وصف دوستی و اخلاق قنبرعلی تابش نیز قرائت شد.
قنبرعلی تابش؛ شاعر معاصر و مطرح کشور، پس از دو دهه مهاجرت دوباره به کشور بازگشته و از چندی به این سو در کابل رشته‎ای از محافل شب شعر برای نکوداشت از کارهای او برگزار می‎شود.
قنبرعلی تابش در سال ۱۳۴۸ در غزنی متولد شد و بعد از اتمام دوران ابتداییه و متوسطه مکتب به ایران مهاجرت شد.
از وی تا کنون چندین اثر از جمله "یک شعله‌ نو بهاران"، "دورتر از خشم اقیانوس"، "آدمی پرنده نیست"، "چشم انداز امروز شعر افغانستان"، "مشرق گل های فروزان" و "دل خونین انار" به چاپ رسیده است.
او هم کنون دانشجوی مقطع داکتری در دانشگاه علامه طباطبایی تهران است.