در انفجار امروز سه شنبه در مرکز شهر جلال آباد دست کم یک غیرنظامی کشته و سه تن دیگر زخمی شده اند.
این سومین رویداد تروریستی در هفته جاری در شهر جلال آباد است.
روز یکشنبه (۱۳ اسد) نیز انفجاری در میدانی در شرق شهر جلال‌آباد عبدالقیوم؛ دادستان ولایت ننگرهار را هدف قرار داد که او و ۱۵ تن دیگر را زخمی کرد.
پیشتر از آن در روز شنبه (۱۲ اسد) بمبگذاری انتحاری در نزدیک کنسولگری هند در این شهر ۹ کشته و ۲۱ زخمی بجا گذاشت که بیشتر قربانیان کودکانی بودند که در مسجدی مشغول آموزش قرآن بودند.
گفته می شود که به دنبال این رویداد مردم جلال آباد با سنگباران و آتش زدن اجساد سه بمبگذار انتحاری عامل این رویداد، خشم خود را نسبت به این حمله نشان دادند.
جلال آباد پیش از این، شهر امنی محسوب می شد؛ به گونه ای که طی این سال ها مردم از آن براساس یک سنت قدیمی، به عنوان یک تفریحگاه زمستانی استفاده می کردند و اواخر زمستان هر سال این شهر به دلیل آب و هوای مطبوع و ملایم اش،‌ میزبان خیلی از مسافران نوروزی از کابل و سایر شهرهای افغانستان بود؛ اما به نظر می رسد انفجارهای اخیر، سکوت و آرامش مثال زدنی این شهر استثنایی را بهم زده و ترس و دلهره و نگرانی را نه تنها در میان مردمان ساکن این شهر، افزایش داده؛ بلکه به نگرانی هایی گسترده ای در سراسر کشور منجر شده است.
عده ای از فعالان مدنی در شهر کابل؛ پایتخت گرد هم آمده و خشونت های اخیر در ولایت ننگرهار را محکوم کرده اند.
آنها بر این باور اند که بخشی از عوامل این خشونت ها ریشه در "فساد اداری" در نهادهای محلی ننگرهار دارد.
البته این ملاحظه فعالان مدنی معترض به خشونت های اخیر جلال آباد نیز خالی از حقیقت نیست؛ زیرا این شهر پیش از این بارها شاهد برپایی تظاهرات مردمی بر ضد دولت محلی بوده است.
مردم دولت محلی را به فساد، بی توجهی به خواسته های مردم و بی مسئولیتی در قبال دولت مرکزی متهم می کنند؛ اما به نظر می رسد انفجارهای اخیر نه کار مردم معترض؛ بلکه کار گروه های تروریستی است که مورد استفاده قدرت های خارجی در نبردهای استخباراتی و رقابت های اطلاعاتی، سیاسی و اقتصادی هستند.
طالبان مسئولیت انفجار بزرگ روز شنبه در برابر کنسولگری هند را نپذیرفتند؛ شاید به این دلیل که این انفجار مستقیما به پاکستان نسبت داده می شد و روابط دو کشور دشمن را تیره تر می کرد و شاید هم به این لحاظ که همه قربانیان آن غیرنظامیان بودند و این جنایتی هولناک از سوی طالبان علیه مردم تلقی می شد.
انفجار امروز را نیز کسی به عهده نگرفته است.
اما مساله فقط این نیست؛ مساله اصلی این است که جلال آباد می رود؛ تا به شهری خطرناک برای مردم و ساکنانش تبدیل شود و جایگاه تفریحی و توریستی اش را در نزد شهروندان غیربومی از دست بدهد.
ناامنی های اخیر جلال آباد در آستانه ۲۰۱۴ و در آخرین مراحل روند انتقال مسئولیت های امنیتی از نیروهای خارجی به افغان، پیام ها و پیامدهای مهمی دارد.
افغانستان برای یک گذار مهم سیاسی و امنیتی آماده می شود، این در حالی است که نگرانی ها در زمینه تامین امنیت انتخابات آینده نیز به شدت رو به افزایش است؛ بر این اساس، ناامن شدن یک شهر همیشه امن، می تواند خبر از روزهای بدتری بدهد؛ روزهایی از بی ثباتی،‌ ناامنی و سرانجام سقوط کشور به دام و دامن بی ثباتی های محلی در ولایات امن و ناامن.
در این میان، مقام های امنیتی نیز به صورت پرسش برانگیزی سکوت پیشه کرده و به نظر می رسد هیچ طرح و تدبیر تازه ای برای مهار این موج رو به گسترش ناامنی و بحران در دست ندارند. شماری از ناظران می گویند که در صورت تعطیلی پارلمان، مرجعی که دست کم در برابر این انفجارهای مرگبار ابراز نگرانی کند نیز وجود ندارد. به رغم واکنش های وسیع مردم،‌ نهادهای مدنی و رسانه ها به انفجارهای جلال آباد، سکوت معنادار دولت، تیرگی و ابهام در چشم انداز امنیتی کشور را افزایش داده است.