ولایت غزنی براساس سهمی که در قانون برای آن در نظر گرفته شده‌، ۱۱ نماینده در مجلس نمایندگان دارد که از این مجموعه سه تن از آنان زن هستند؛ نمایندگانی که به بهانه وجود ناامنی و بی ثباتی در این ولایت، به ندرت به منظور گزارش دهی در مورد کارکردهای خود در پارلمان و شنیدن خواست ها، نیازها و توقعات موکلان خود به این ولایت سفر می کنند.
جشنواره مقدماتی ۲۰۱۳ اما فرصتی شد؛ تا برخی از این وکلا در سایه دیگر مقامات بلندپایه دولتی داخلی و خارجی، به غزنی سفر کنند و کمپاین هایی را نیز راه اندازی نمایند.
در این میان، معاون والی غزنی می گوید که اداره محلی غزنی تاکنون شاهد کاری در راستای ایجاد یک تغییر مثبت برای غزنی از سوی ۱۱ نماینده این ولایت در مجلس نبوده است.
او البته این موضوع را مشکل اساسی کلیت پارلمان افغانستان می خواند و می گوید که از پارلمان هیچکس نمی تواند توقع داشته باشد؛ تا برای مردم کاری انجام دهد؛ زیرا به گفته وی، این نهاد در جریان استیضاح ۱۱ وزیر نشان داد که تا چه حد برای منافع مردم افغانستان ارزش قایل است!
به گفته معاون والی غزنی، پارلمان چندی پیش، کمیته ای را برای مبارزه با غصب زمین تشکیل داد که در رأس آن، نمایندگانی قرار داشتند که خود در غصب زمین به صورت گسترده دست دارند!
با این وصف او می افزاید:"گرچند نمایندگان مردم غزنی در پارلمان را زیاد در رشوه وغیره دخیل نمی دانیم و آدم های صالح به نظر می رسند؛ اما اینکه آنها برای غزنی کار مثبتی انجام داده باشند ما بی خبریم".
وی تاکید می کند که آنها برای غزنی هیچ کاری انجام نداده اند و حتی در مورد جلب منابع مالی برای پیشبرد پروژه های مربوط به سال ۲۰۱۳ نیز این نمایندگان، هیچ نقشی ایفا نکرده اند.
به باور معاون والی غزنی، وقتی بحث های مربوط به تخصیص بودجه برای آماده سازی غزنی در پارلمان مطرح می شود، تمامی ۱۱ نماینده این ولایت، همواره سکوت پیشه کرده اند.
او در این زمینه به کسری بودجه ۵ میلیون دالری در راستای تکمیل پروژه ساخت مرکز ثقافت اسلامی اشاره می کند و می گوید که وکلای غزنی، حتی یکبار هم این موضوع را در پارلمان مطرح نکرده اند.
احمدی در مقابل، از مشرانو جرگه شورای ملی اظهار سپاس می کند و می گوید که این مجلس چندین بار وزرای مربوطه را خواسته و برای تامین بودجه بازسازی غزنی نیز اقدام کرده است و حتی هیاتی را به منظور بررسی مشکلات غزنی به این ولایت فرستاد.
در همین حال، حمیده گلستانی؛ عضو شورای ولایتی غزنی هم می گوید که نمایندگان، با رای مردم به پارلمان رفتند؛ ولی با استفاده از اعتبار رای مردم، معامله می کنند.
به باور وی، در حالی که مردم غزنی با مشکلات گوناگونی دست به گریبان هستند، نمایندگان آنها در شورای ملی سرگرم معامله گری هستند.
محمد رضا؛ یکی از شهروندان غزنی نیز می گوید که نمایندگان غزنی در پارلمان، سالی یکبار هم به این ولایت سفر نمی کنند؛ اما هر ماه، یک یا دو سفر خارجی دارند.
به گفته وی، شماری از این نمایندگان‌، به دلیل ناامنی و سطح پایین زندگی در افغانستان، حتی خانواده های خود را از خارج از کشور نه تنها به غزنی بلکه به کابل هم منتقل نکرده اند و این نشان می دهد که آنها هیچگونه پایبندی به منافع افغانستان و وضعیت مردم خویش ندارند.
او می گوید اگر غزنی ناامن ترین ولایت کشور است، این دلیل نمی شود که نمایندگان به این ولایت نیایند؛ زیرا وقتی موکلان آنها در فضای ناامنی زندگی می کنند، وکیلان هم باید مانند موکلان خود باشند و برای این وضعیت، راه حلی جستجو کنند.
عبدالله؛ یکی دیگر از شهروندان غزنی هم می گوید که نمایندگان غزنی سرگرم تجارت و سرمایه اندوزی و تاسیس دانشگاه و شرکت و فروشگاه هستند؛ آنها خود را از جنس مردم فقیر غزنی نمی دانند.
در این زمینه سعی کردیم نظر برخی وکلای غزنی را نیز بگیریم؛ اما موفق نشدیم.