همانطور که امریکا و همپیمانانش می توانند در افغانستان تأثیرگذار باشند کشورهای منطقه همچون ایران، پاکستان، روسیه و ... نیز می توانند در روند صلح افغانستان به مراتب تأثیرگذارتر باشند

نشست سه جانبه افغانستان، پاکستان و انگلیس در حالی در لندن به پایان رسید که به باور بسیاری از کارشناسان، نمی توان به اجرایی شدن تصمیمات اتخاذ شده در آن امیدوار بود؛ چون از یکطرف نگاه به کنش سیاسی پاکستان در قبال افغانستان در طول حداقل ۱۰ سال اخیر، نوعی تناقض در گفتار و عمل را نشان می دهد و از طرف دیگر با توجه به نزدیک بودن انتخابات ریاست جمهوری و خروج نیروهای ناتو از کشور، دولت ناخواسته تمرکز بر روی پروسه صلح را از دست می دهد. 

همایون جریر؛ کارشناس مسایل سیاسی در مصاحبه با خبرگزاری صدای افغان(آوا) در این باره گفت که نشست سه جانبه لندن که با حضور دولت های تاثیرگذار در وضعیت افغانستان برگزار شد اگرچه به نوبه خود می تواند به حل مشکلات افغانستان کمک کند؛ اما تنها راه حل ایجاد صلح و امنیت در کشور، منوط به برگزاری نشست های صلح بین خود افغان ها و تصمیمات آنهاست.
وی در ادامه تصریح کرد که برای برپایی صلحی دوامدار در افغانستان، کشورهای مختلف منطقه و جامعه جهانی نیز باید پشتیبان تصمیمات و فیصله هایی باشند که در نشست های بین الافغانی در مورد حل مشکلات کشورشان اتخاذ می شود.
جریر به دو دلیل، اجرایی شدن فیصله های نشست سه جانبه لندن را ناممکن دانست: دلیل اول اطمینان نداشتن به پاکستان برای عمل به تعهداتش و دلیل دوم عدم توانایی دولت افغانستان برای اجرای وعده هایی که می سپارد.
وی با اشاره به مصوبه این نشست مبنی بر پیگیری مذاکرات صلح از طریق دولت کابل، خاطرنشان کرد:"هر کشور خارجی یا هر جناح داخلی که بر اجرای پروسه صلح از مجرای دولت کابل که دولتی وابسته به امریکا و ناتو می باشد، تاکید کند، نشان می دهد که این کشور یا جناح به امر صلح و تامین امنیت در افغانستان اعتقادی ندارد".
رییس اجلاس بین الافغانی صلح مالدیو در ادامه افزود که به نظر می رسد طرح های بین کشورهای امریکا، انگلستان و پاکستان در حال مقدمه چینی است و این نشست صرفا یک نمایش سیاسی بود؛ تا بستر اجرای این طرح مهیا شود.
همایون جریر اضافه کرد همانطور که امریکا و کشورهای عضو ناتو می توانند در افغانستان تاثیرگذار باشند کشورهای مهم منطقه همچون ایران، پاکستان، هند و روسیه نیز می توانند در روند صلح افغانستان به مراتب تاثیرگذارتر باشند و تحقق صلح و امنیت در افغانستان، حضور قوی و صمیمانه این کشورها را می طلبد.
وی دولت افغانستان را دولتی نزدیک و وابسته به امریکا و ناتو خواند و بیان داشت:"طالبان و مخالفین، تحت هیچ شرایطی، حاضر به مشارکت در روند صلحی که توسط این دولت مدیریت شود نخواهند بود و می توان گفت که عملا نه تنها مصوبات این اجلاس روند صلح افغانستان را تسریع نمی کند؛ بلکه این روند را به بن بست خواهد کشاند".
جریر، مصوبه نشست لندن مبنی بر اینکه مخالفان و طالبان در عرض شش ماه باید به پروسه صلح داخل شوند را امری نادرست دانست و گفت:"تا زمانی که امریکا و کشورهای عضو ناتو، شیوه و شرایط خود را در مورد حل مشکلات افغانستان تغییر ندهند و شرایط مخالفین را نپذیرند به هیچ عنوان صلحی در افغانستان تحقق پیدا نمی کند".