حادثه 11 سپتمبر كه نشان دهنده‎ی شكست امنيتي، سياسي و اقتصادي امريكا، در تامين امنيت شهروندانش بود، همچنان پس از گذشت 11 سال تا هنوز یکی از ابهام آميزترين پرونده‌هاي تاريخي و سياسي جهان به شمار می رود. 

پس از حمله به برج های دوقلوی نیویورک، نیروهای ناتو با استفاده از نمایشنامه ای که توسط امریکا نوشته شده بود با اهدافی از جمله مبارزه با شبکه های تروریستی القاعده، نابودی طالبان، از بین بردن تولید مواد مخدر و تامین امنیت که در سایه آن بتواند توسعه و ثبات را برای افغانستان به ارمغان آورد، وارد کشور شدند، اما همچنان پس از گذشت 11 سال از این حادثه و حضور امریکا و ناتو در افغانستان، نه تنها امنیت و آرامش مطلوب در کشور برقرار نشد، بلکه بر شدت مشکلات مذکور افزوده گردید. 

میرزا حسین احسانی، کارشناس مسائل سیاسی در این رابطه می گوید: تامین صلح و ثبات در افغانستان از الویت‎های حاشیه ای و درجه چندم دولتمردان امریکایی به شمار می رود و آنها بیش از هر چیز دیگر در افغانستان به دنبال منافع خویش و برقراری امنیت در امریکا و شهروندانشان بوده و هستند. 

وی در رابطه با هجوم و لشکر کشی نیروهای ناتو و امریکایی به افغانستان اذعان نمود: از آنجایی که این کشور به لانه‎ی امن گروه های تروریستی و القاعده تبدیل شده بود و عملیات های خرابکاری و تروریستی از آنجا برنامه‎ریزی و هدایت می گردید، با انفجار راز آلود برجهای دوقلوی نیویورک، نظامیان امریکایی مصمم شدند تا برای تأمین امنیت شهروندان خویش در افغانستان حضور یابند. 

این آگاه امور سیاسی در ادامه‎ی گفتگو با خبرگزاری آوا، با بیان این که مبارزه با تروریزم در افغانستان از اهداف کوتاه مدت امریکا به شمار می رفت، خاطر نشان کرد: این کشور برای امریکا از اهمیت استراتژیکی خاصی برخوردار است، چرا که از طریق آن می تواند به اهداف بلند مدت خویش که همان حضور در منطقه و زیر نظر داشتن کشورهای آسیای میانه، روسیه، چین و ایران است، برسد. 

این صاحبنظر کشورمان با بیان اینکه امریکا در صدد است تا حضور خویش را در افغانستان تداوم بخشد، گفت: پیمان استراتیژیک میان دولت کابل و واشنگتن، گویای آنست که تا هنوز افغانستان برای ایالات متحده امریکا اهمیت 11 سال گذشته را دارد، چنانکه می خواهد در قالب این پیمان ها حضور خویش را در کشور حفظ کند.
بسیاری از کارشناسان معتقدند که افغانستان در طی 11 سال گذشته در حاشیه‌ی برنامه های اجرایی امریکا و غرب قرار داشته است. 

به باور وی، امریکا و ناتو بدون داشتن برنامه‎ی دقیق و دراز مدت برای دوران بعد از سرنگونی دولت نام نهاد طالبان وارد افغانستان شدند.، از این رو آنها بعد از سرنگونی حکومت طالبان و روی کار آمدن دولت های موقت و انتقالی و برگزاری انتخابات ریاست جمهوری به دلیل نداشتن استراتیژی مشخص و مدون، دچار تردید و سردرگمی شدند. 

احسانی در تکمیل مطلب فوق با بیان اینکه در حقیقت امریکا در برقراری ثبات و امنیت پایدار در افغانستان عاجز بوده است، اذعان نمود: برای دولت واشنگتن دولت سازی، برقراری دموکراسی و مبارزه با کشت و قاچاق مواد مخدر در کشوری که سالها جنگ و خون ریزی را تجربه نموده، کاری بسیار دشوار است و برنامه ریزی دقیق و حساب شده و طولانی مدتی را می طلبد و این چیزی است که امریکا و متحدانش در آن ناموفق عمل کرده اند.