در تجارتي ساختن شفاخانه های شخصی دولت نیزمقصر است زیرا برای هر شخص بی تجربه وبدون اسناد جوازرسمی فعالیت صادرمی کند اما برعملکرد آنان نظارت جدی ندارد.

در کنار سایر مشکلات ها یکی از مشکلات بزرگ که هم اکنون دامنگیر مردم غریب و ناتوان اقتصادی ملت افغانستان شده وجود شفاخانه ها و معاینه خانه های خصوصی در این کشور می باشد.

هیچ شهروند افغانستان مخالف فراهم شدن سهولت های طبی و وجود شفاخانه ها و معاینه های خصوصی در کشورشان نمی باشند اما به شرط آنکه این نهاد ها براساس شرایط زمان و خواستهای مردمش به فعالیت های خویش ادامه دهند.

در شرایط کنونی افغانستان که بیشتر از 70 درصد از مردمش در فقر اقتصادی زندگی دارند از وجود بیشتراز شفاخانه ها، معاینه خانه و دارو خانه های خصوصی به شدت شکایت دارند و می گویند: این نهاد های خصوصی به دلیل گرفتن فیس بالا و فروش دواهای (دارو) بی کیفیت با قیمت هنگفت، تبدل به تجارتخانه های بزرگ شده است.

هادی حسن که در این هوایی سرد زمستان از دور ترین نقطه ولسوالی جاغوری ولایت غزنی، مادرش را برای تداوی به کابل آورده می گوید: مجبورم مادر را برای تداوی ماه یک یا دو بار نزد یکی از داکتران جهازهاضمه که درحصه دوم خیرخانه موقعیت دارد، بیارم که متاسفانه فیس این داکتر توسط چند عسکر که درنزدیکی این معاینه خانه هستند به قیمت 500 افغانی به مردم فروخته می شود.

نامبرده به خبرگزاری صدای افغان (آوا) گفت: این داکتر برای هرمریض دواهایی دوماهه وحتی سه ماه تجویزمی کند و هر نسخه دوای که من از نزد این داکتر گرفتم از 6600 افغانی کمتر نبوده و دواهای که مورد استفاده قرار می گیرد از کیفیت خوب برخوردار نبوده بلکه بیشتر آن مسکین درد است.

انجنیرواحد یکی دیگرازمراجعین علاوه برشکایت بلند بودن فیس داکتران از قیمت هنگفت دواها واخلاق تند آنان در شفاخانه های خصوصی شکایت داشته و می گوید: شیوه معاینه این داکتربرخلاف معاینه سایرداکتران است بدین معنی که این داکتربا مریضان درمورد مشکل شان سوال وجواب می کند اما خدانکند که مریض مکث کند و یا حرف نزند که در این صورت جناب داکتربا بد اخلاقی تمام برخورد می کند.

وی می گوید بیشتراز معاینه خانه ها دواخانه شخصی دارند و دوای تجویزشده برای مریضان جز به دواخانه خودش به سایر دوا خانه ها یافت نمی شود و یا هم نسخه آنها برای دیگران قابل فهم نیست.

به گفته این شهروند، بیشتر مریضان ازنقاط دوردست هزارجات به این شفاخانه ها و معاینه خانه های شخصی در کابل مراجعه می کنند که با انواع ازمشکلات مواجه اند.

احمدالله باشنده دشت برچی شهرکابل می گوید: وقتی که مریض خود رابه شفاخانه های خصوصی می بریم، داکتران ازمراجعین پول زیادی می خواهند که ما توان پرداخت آنرا نداریم.

به گفته وی: در تجارتي ساختن شفاخانه های شخصی دولت نیزمقصر است زیرا برای هر شخص بی تجربه وبدون اسناد جوازرسمی فعالیت صادرمی کند اما برعملکرد آنان نظارت جدی ندارد.

وی افزود: داکتران شفاخانه های خصوصی نسخه خودرا برای دواخانه خود رمزی نوشته می کنند، که غیر ازدواخانه مورد نظرخودشان به سایر ادویه فروشان خوانده و یافت نمی شود.

محمد اقبال، يكي ديگر ازشهروندان كابل مي گويد : شفاخانه هاي شخصي فقط براي تجارت ساخته شده است نه براي خدمت به مردم، ماشاهدهستيم كه زمان که يك مريض عادي به شفاخانه شخصي مراجعه كند ساعت ها زير معاينات تجسسی فریبینده داکتران قرار می گیرند تا به بهانه هاي مختلف ازمريض پول بگيرند و در آخر معاینات يك پاكت دوكيلويي را پر از دواهاي بي كيفيت كرده و به مريض ميدهند.

سید باقر واعظی یکی دیگر از مراجعین شفاخانه کیشا واقع چهار راهی سرسبزی شهر کابل می گوید: شفاخانه های خصوصی برای تداوی مریضان نه، بلکه برای پرکردن جیپ داکتران ساخته شده است.

وی اضافه کرد: ما اعلانات تبلیغاتی شفاخانه کیشا را از طریق تلویزیون ها مشاهده کردیم و مریض خود را برای تداوی به این شفاخانه خصوصی آوردیم و قبل از آغاز معانیات داکتر 9 هزار افغانی در بخش پذریش تحویل دادم.

آقای واعظی خاطرنشان ساخت: با وجود اینکه مشکل مریض قبلا مرض سرطان درجای دیگر تشخیص شده بود اما مسئولین شفاخانه کیشا ادعا کردند که سرطان نیست و یک مرض دیگر و قابل تداوی می باشد.

وی گفت: قیمت هرنسخه دوای شفاخانه کیشا از پنج هزارافغانی کمتر نبود در صورت که همان نسخه را بعدا از دواخانه های بیرون دربدل 1200 افغانی بدست آوردم.

این شهروند کابل افزود، مریض چهارده شب در این شفاخانه بستری بود شبانه فقط از یک بستر خواب مریض چهار هزار افغانی می گرفت که در مجموع 170 هزار افغانی مصرف تداوی مرض کردیم اما حال این مریض هیج گونه بهبود نیافت و هم اکنون مریض را برای تداوی به پشاور کشور پاکستان انتقال داده ایم.