رنامه‌های آموزشی به ندرت به نشر می‌رسد که آن هم جنبه تجارتی دارد و در یک جمله، باید گفت که برنامه‌های رادیویی در افغانستان بیشتر مبتذل و باعث کشاندن جوانان به سوی موسیقی و رابطه‌ نامشروع میان دختران و پسران می‌شود.

از زمان ایجاد دولت جدید در افغانستان تاکنون یکی از برنامه‌های عمده و اساسی دولت، تبلیغات و شعار آزادی بیان و دیموکراسی بوده و در کنار انکشاف سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی، ایجاد شبکه‌های تلویزیونی و رادیویی یکی پس از دیگری، از جایگاه ویژه‌ای برخوردار بوده است.
ایجاد شبکه‌های تلویزیونی و رادیویی در ده سال گذشته از جمله دستاوردهای بزرگ نظام فعلی افغانستان محسوب می‌شود؛ اما نزدیک به 40 شبکه تلویزیونی و یک صد شبکه رادیویی، چندان نقشی در راستای فرهنگ‌سازی سالم دینی در این کشور نداشته است.
رادیوها با نشر برنامه‌های تفریحی و موسیقی، اکثر جوانان، این نیروی فعال و ستون فقرات جامعه را از طریق برنامه‌های زنده تحت عناوین مختلف مشغول ساخته‌اند.
بیشتر برنامه‌های رادیویی در شهر کابل، تماس شنوندگان به طور زنده به دستگاه رادیو است و از این طریق بیشتر دختران جوان و پسران درخواست پخش موسیقی، احوال‌پرسی از طریق رادیو با دوستان و هم‌چنان آوازخوانی می‌کنند، آن‌چه در افغانستان تازگی دارد این است که بیشتر شنوندگان رادیو، عضویت یک گروه و یا یک تیم از عاشقان، دل‌نوازان، فریب‌کاران، آشفتگان و... را دارند و از طریق رادیو دختران به پسران پیام می‌گذارند.
در این باره، سری زدیم به سطح شهر کابل تا از جوانان بپرسیم که آنان تا چه حد به برنامه‌های رادیویی علاقمند هستند.
احمد فرهاد، دانشجوی داشگاه پل تخنیک کابل، به خبرگزاری صدای افغان(آوا) درباره این برنامه‌‌های رادیویی، گفت: وقت شنیدن برنامه‌های رادیویی را ندارم؛ اما گاه در موتر، می‌شنوم، به جز چند برنامه تفریحی، چیز دیگری، از این رادیوها، نشر نمی‌شود.
وی می‌گوید: برنامه‌های آموزشی به ندرت به نشر می‌رسد که آن هم جنبه تجارتی دارد و در یک جمله، باید گفت که برنامه‌های رادیویی در افغانستان بیشتر مبتذل و باعث کشاندن جوانان به سوی موسیقی و رابطه‌ نامشروع میان دختران و پسران می‌شود.
به باور احمد فرهاد، جز چند شبکه تلویزیونی و رادیویی که واقعا براساس قوانین اسلامی این کشور نشرات دارند سایر شبکه‌ها خلاف فرهنگ و عنعنات مردم افغانستان است.
وی می‌گوید: ترجیح می‌دهم بیشتر خبرها را که زمان معین دارد از طریق رادیو دنبال کنم؛ چرا که دانشجو هستم و وقت کافی برای شنیدن برنامه‌های موسیقی و تفریحی ندارم.
به گفته وی، رادیوها و تلویزیون‌ها باید رسالت ایمانی و رسانه‌ای‌شان را در قبال جامعه بدانند.
در همین حال رامین، متعلم صنف دهم لیسه محمود هوتکی درباره برنامه‌هایی که از طریق امواج رادیوهای داخلی به نشر می‌رسد، گفت: شبکه‌های رادیویی افغانستان، باید درباره فرهنگ و عنعنات این کشور آگاهی بیابند و سپس به پخش برنامه‌ها، مطابق میل و خواست مردم بپردازند.
این رادیوها، برنامه فرمایشی موسیقی را پخش می‌کنند و جوانان بی‌کار را به دام آهنگ‌های هندی و خارجیِ خلاف فرهنگ افغان‌ها می‌افکنند. در حالی که باید به نشر و پخش برنامه‌های آموزشی بپردازند.
وی از وزارت اطلاعات و فرهنگ خواست که جلو پخش برنامه‌های مبتذل و خلاف فرهنگ افغانی را در این رادیو‌ها بگیرد و به جوانان تفهیم کند تا به جای زنگ‌زدن به این رادیوها، پول آن را به یک صندوق اعانه بریزند تا به مردم فقیر یاری شود.
جواد، یکی دیگر از جوانان، درباره برنامه‌ رادیوها، می‌گوید: قبلا در افغانستان به جز یکی یا دو موج رادیو بیشتر نبود که برنامه‌های آن با فرهنگ و عنعنات مردم افغانستان مطابق بود؛ اینک با وجود بیش از 30 شبکه رادیویی، فرهنگ و عنعنات ملی،‌ به فراموشی سپرده شده است.
وی خاطر نشان ساخت: من نمی‌دانم جوانان افغان، چرا به این گونه برنامه‌های ناسودمند گوش می‌دهند و عمر گران‌بهای خود را به هدر می‌دهند.
به گفته وی، در کشورهای دیگر، هر شبکه تلویزیونی و رادیویی یک دانشگاه است؛ اما بدبختانه در افغانستان کاملا برعکس است. جوانان به رادیوها زنگ می‌زنند و به جای درخواست‌های سازنده و مفید، برنامه‌های مبتذل را درخواست می‌کنند.
وی گفت: وزارت اطلاعات و فرهنگ مسئول این همه خودسری در شبکه‌های تلویزیونی و رادیویی است و باید این وزارت، جلو برنامه‌های خودسر رسانه‌ها را بگیرد و فرهنگ اصیل افغانی و اسلامی را زنده نگهدارد.