تاکنون رسانه ها، دها فیلم، عکس و گزارش از این مکان گرفته اند؛ اما هیچ یک از مسئولین حکومت، به این خواست ها، رسیدگی نکرده اند.

زمستان سرد همانند انتحاری، بلای جان خانواده های فقیر و بیچاره مردم افغانستان است.
همزمان با فرارسیدن فصل سرما، شهروندان کابل از بیکاری، گرانی سوخت، شکایت دارند. خانواده¬های جوار ناحیه پنجم امنیتی پولیس، در یک ساحه خرابه شهر کابل سکونت دارند و از عدم توجه دولت، شکایت دارند و می-گویند: در این روزها زندگی برای آنان دشوارتر از حملات انتحاری و انفجاری در این شهر است و مردم از نبود سرپناه، بیکاری و افزایش قیمت مواد سوختی، در رنجند.
آنان تاکید می¬کنند که دولت، هیچ کار مفیدی برای سهولت در زندگی مردم، انجام نداده¬اند و بی¬کفایتی دولت به شدت آنان را زجر می¬دهد و نمی¬دانند برای ادامه حیات از که یاری بخواهند.
یکی از این خرابه¬نشینان، به نام رضا کجرانی، به خبرنگار صدای افغان(آوا) گفت: تاکنون رسانه¬ها، دها فیلم، عکس و گزارش از این مکان گرفته¬اند؛ اما هیچ یک از مسئولین حکومت، به این خواست¬ها، رسیدگی نکرده¬اند.
به گفته این خرابه¬نشینان، از سال 1382 تاکنون، به دلیل بی¬جایی در این خرابه زندگی می¬کنند و به دولت دل¬خوش کرده¬اند که آنان را یاری کند؛ اما دولت، گوش شنوا ندارد و صدای مظلومیت آن¬ها را نمی¬شنود.
در این خرابه، در غرب شهر کابل، زنان و کودکان معصوم زندگی می¬کنند، از چهره ناخوشایند آنان فقر و مظلومیت می¬بارد؛ در کنار این خرابه¬ها، بلندمنزل¬های بسیاری ساخته شده است.
بیشتر مردم افغانستان از فقر اقتصادی و نبود سرپناه در شهرها، رنج می¬برند؛ اما در شهر کابل، با وجود بازسازی و نوسازی ساختمان¬ها در مدت ده سال گذشته، هنوز مشکل خرابه¬نشینی، حل نشده، بلکه به شمار آن¬ها افزوده شده است. کودکان در این مکان، در فصل زمستان، دچار بیماری¬های زکام و سینه¬بغل می¬شوند.
امسال همانند سال¬های گذشته، متاسفانه قیمت چوب، مواد خوراکی و سایر مواد اولیۀ زندگی، افزایش یافته است. هیچ یک از این خرابه¬نشینان، توان خرید چوپ سوخت را ندارند.
اتاق¬های آنان، در و پنجره ندارد و تنها با پلاستیک، جلوی سرما را می¬گیرند و با جمع¬آوری و سوزاندن هیزم، پلاستیک و کارتن با سرمای شدید و شب¬های تاریک مبارزه می¬کنند.