خبرگزاری صدای افغان(آوا) ـ مزارشریف: حجت الاسلام والمسلمین سید گل حسین موسوی، آگاه مسایل دینی در رابطه به مراسم سنتی «دهان جوال» به خبرنگار آوا گفت: اسم این رسم از کیسه یا بوری پشم بافی گرفته شده که مردمان قدیم در «جوال»، آرد و سایر غله‌جات خود را نگهداری می کردند و مفهوم فرهنگ یا رسم دهان جوال، اهدای انواع غذاها و نان های سنتی از طرف خانواده عروس در خانه پدری داماد برای مردم می باشد.
 
وی تصریح نمود خانواده عروس بعد از اینکه حرف های نهایی را برای پیوند دو جوان زدند و از طرف خانواده داماد گل، شیرینی و لوازم مخصوص عروس مانند انگشتر طلا، لباس و سایر موارد را دریافت کردند، با آماده سازی برخی شیرینی ها و نان های محلی مثل فطیر، قلمه، غجور، سمبوسه و...، آن را به خانه پدری داماد می آورند و در آنجا با توزیع این نان ها و شیرینی سنتی، میوه خشک و غذاها بین مردم، وصلت و پیوند فرزندان خود را اعلام می کنند.


 حجت الاسلام موسوی افزود: «رسم دهان جوال فکر می کنم بیشتر در میان ساکنان ولایت سرپل رواج دارد و بیشتر تلاش می شود که این رسم و اعلان پیوند ازدواج دو جوان در مناسبت های شاد اسلامی و اعیاد معصومین علیه السلام برگزار گردد».
 
وی گفت، بساط دهان جوال اغلب برای صبحانه پهن و گستردانده می شود و در این رسم حجم زیادی از نان های سنتی، غذاها و میوه خشک برای هر فرد تعلق می گیرد، از همین رو برای هر فرد کیسه ای می دهند تا مابقی نان ها، شیرینی ها، میوه خشک و غذاهای خود را با خود ببرد و خانواده اش را از این خبر باخبر نماید.
 
این عالم دین در ادامه افزود که طعام یا غذا دادن در دین اسلام نیز سفارش شده، چون آثار مثبت دنیوی و اخروی دارد. ماه رجب یکی از بهترین ماه خداوند بوده و چنین اعمالی در این ماه بسیار ثواب دارد.