خبرگزاری صدای افغان(آوا) ـ کابل: متن کامل یادداشت حجت‌الاسلام والمسلمین سید عیسی حسینی مزاری، رییس عمومی مرکز فعالیت‌های فرهنگی اجتماعی تبیان و رییس خبرگزاری صدای افغان(آوا) به مناسبت فرا رسیدن سالروز فاجعه 17 اسد به شرح زیر است:

بسم الله الرحمن الرحیم
 ۱۷اسد/ مرداد سال ۱۳۷۷ شمسی در تاریخ افغانستان به عنوان یک روز سیاه مطرح است، چه اینکه در این روز، ولایت بلخ و حومه آن سقوط می کند و طالبان برگستره وسیعی از شمال کشور مسلط گردیده، تا جان داشتند از کشته های مردم پشته ساختند و سینه های هزاران زن و مرد و کودک و نوجوان را با گلوله های کین و نفرت خود شکافتند و زیر ساختهای ملی و دولتی را تخریب کردند و اموال مردم و حاکمیت را به تاراج بردند و ۹ نفر دیپلمات کنسولگری جمهوری اسلامی ایران به شمول یک خبرنگار را که از یکسو مصونیت دیپلماتیک داشتند و از سوی دیگر مهمان مردم افغانستان بودند، بی رحمانه به شهادت رساندند.
 
در مورد این روز، حادثه اتفاق افتاده در آن و عوامل و پیامدهای این وحشت و دهشت نکاتی قابل یادآوری می نماید:
۱-  یکی از علل سقوط ولایت بلخ و ولایات حومه، ضعف حاکمیت، اختلاف در میان جریان ها، بی بندباری نیروها و رواج نا امنی عمومی به ویژه اخلاقی بود که منجر به دلسرد شدن مردم از حکومت محلی و بلکه تنفر از آن شد و این احساس در مردم پدید آمد که هر فرد و جریانِ دیگر، حتی طالبان حاکم شود بهتر است از جریان های جهادی و به این ذهنیت، دشمن هم  دامن زد، دقیقا همان شرایط در فضای کنونی افغانستان حاکم است و از یکسو عدم توجه حکومت برای رفع نارسایی های اداری و از سوی دیگر تلاش آمریکایی ها برای ترویج نوعی یاس از حکومت و جا انداختن این ذهنیت که اگر صلح کذایی محقق نشود خطرات جدی فرا راه مردم افغانستان قرار خواهد داشت، زمینه را فراهم می کند تا بار دیگر فاجعه ۱۷ اسد تکرار گردد.
 
۲-  هر حادثه تاریخی بایستی درسها و اندرزهای زیادی داشته و مورد توجه دست اندرکاران قرار بگیرد و فاجعه ۱۷ اسد پر است از درس ها و اندرزها و مسئولان کنونی، چه حکومتی و یا مردمی می بایست از  حوادث اتفاق افتاده، علل حوادث و نیز پیامدهای آن درس بگیرند. اما آنگونه که پیداست؛ نه تنها درسی گرفته نشده، بلکه به بوته فراموشی سپرده شده، نه تنها خونهای ریخته شده و انتقام از جانیان مد نظر حضرات نیست، بلکه مسابقه گذاشته اند تا چگونه در روند صلح آمریکایی به بازی گرفته شوند.
 
۳-  مطابق شواهد مستند، به وجود آورنده اصلی و حامی همیشگی طالبان آمریکایی ها بوده اند و پس فاجعه ۱۷ اسد بی ارتباط با سران کاخ سفید نیست، اما جای سئوال جدی این است که؛ زمامداران حکومت و حداقل سران جریان های جهادی و اخصا احزاب و سازمانهایی که در جریان ۱۷ اسد متضرر شدند، چطور عبرت نگرفته اند و اکنون بار دیگر  به صلح آمریکایی اعتماد کرده، هرکدام باد به غبغب انداخته، با شوق زایدالوصفی از بحث صلح با طالبان  و اعتماد به آمریکایی ها، این قاتلین ملت افغانستان، صحبت می کنند و با ولع پیگیر روند صلح آمریکایی هستند.

حضرات مطمئن باشند که اگر دیروز در ۱۷ اسد، بقیه مردم آماج گلوله های آتشین طالبان قرار گرفتند،  فردا آنها در مسلخ قتل عام قرار داده شده، یکی پس از دیگری دمار از روزگار شان درآورده خواهد شد.
 
پس، در حالی که در سالگرد فاجعه تاریخی ۱۷ اسد در ولایت بلخ و حومه قرار داریم، لازم به نظر می رسد نگاه عمیقی به آن حادثه، علل و پیامدهای آن داشته باشیم تا از یکسو نقطه ضعفهای داخلی را رفع کنیم و از سوی دیگر در روند صلح از موضع برتر حضور داشته، اما بدون اعتماد به آمریکایی ها و هر قدرت بیرونی، عمل کنیم. چه اینکه خارجی ها مطابق منافع ملی خود عمل کرده، برای رسیدن به آن، به وجود آمدن هرحادثه حتی به مراتب دلخراش‌تر از فاجعه ۱۷ اسد برای شان اهمیتی نخواهد داشت.
 
در پایان، یاد و خاطره شهدای ۱۷ اسد را پاس می داریم و سلام و صلوات میفرستیم به روح پرفتوح آنها و گرامی می داریم روز خبرنگار را که ۱۷ اسد به خاطر شهادت محمود صارمی خبرنگار خبرگزاری ایرنا، روز خبرنگار مسمی گردیده است.