متن پیش رو سخنان حجت الاسلام والمسلمین سیدعیسی حسینی مزاری است که در سومین روز درگذشت مرحوم مغفور حاج نجیب الله یوسفی قندهاری ایراد گردید.
با توجه به طرح نکات بسیار مهم و به روز، شما را نیز به مطالعه دقیق و انتشار گسترده آن دعوت می کنیم:


بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله رب العالمین والصلوه والسلام علی سیدنا محمد و آله الاطیبین.
اما بعد؛ قال الله تبارک و تعالی فی کتابه الکریم: انا لله و انا الیه راجعون.

در سومین روز درگذشت مرحوم مغفور حاج نجیب الله یوسفی قرار داریم، این مصیبت را به خاندان این مرحوم به خصوص فرزندان ایشان آقایان مصطفی، مرتضی، مجتبی و حبیب یوسفی و همچنان برادر بزرگوار و مجاهدشان الحاج عزیزالله یوسفی و برادرزاده ایشان جناب آقای فدایوسفی و همه بستگان و فامیل مربوطه تسلیت می گویم.انشاءالله که خداوند متعال غفران خود را شامل ایشان بگرداند و جنت برین را ارزانی ایشان کند و عمر بابرکت به برادر مجاهد و همکار جناب حاج عزیزالله یوسفی و فرزندان این عزیز عنایت کند.
 قطعاً در رابطه با شخصیت جناب آقای یوسفی صحبت کردن شاید وقت زیادی را بگیرد و اگرچه برادر بزرگوارم مداح خوش الحانِ حضرت امام حسین(ع)و چهره برجسته مداحی در میان هموطنان مان در مشهد جناب حمیدالله کریمی در لابلای صحبت های خود در رابطه با شخصیت یوسفی مطالبی را عنوان کرد، اما ذکر این نکته در رابطه با ایشان لازم است که علاوه بر اینکه ایشان  عنصر الهی بود، علاوه بر اینکه شخصیت دینی و مذهبی و مکتبی داشت، شخصیت اجتماعی بود و در بسیاری از ابعاد زندگی برجستگی هایی داشت که اورا فرد متمایز ساخته بود.

مرحوم یوسفی در بخش تقویت جهاد و مجاهدین فعال بود
مرحوم حاج یوسفی، بخشی از عمر خود را در راه جهاد و خدمت به مجاهدین گذراند، به خصوص زمانی که منزل ایشان در زاهدان بود، تقریباً مرکزی بود جهت پذیرایی برای افراد و اشخاص و مجاهدینی که از افغانستان و پاکستان می آمدند به سمت جمهوری اسلامی ایران و یا ازین کشور عازم پاکستان و افغانستان و بخصوص قندهار می شدند و آن مرحوم در این حوزه هم وقت می گذاشت و هم امکانات مصرف می‌ کرد و این خودش برای امر جهاد کار خیلی بزرگ و اثرگذاری بود، چرا که مجاهدین ما در آن زمان به شخصیت‌های متنفذ و  خیر به شدت احتیاج داشتند.ایشان یک چنین سِمتی در آن زمان داشت و بعد از آن هم همچنان در مسیر مبارزات دینی بود، با شخصیت ها و جریان‌های دینیِ مبارز همکار و همرزم و همسفر بود و سعی داشت که این شخصیت ها و مراکز تقویت شوند و تشویق شوند، معمولاً ما هم در خدمت این عزیز بزرگوار بودیم.بعد از اینکه خبر فوت ایشان از طریق حاج عزیزالله یوسفی به بنده رسید خیلی متاثر و محزون شدم و از روزی که در تشییع و تدفین ایشان شرکت کردم تا حالا دلم به خنده های ملیح و پیشانی باز و اخلاق خوش ایشان تنگ شده است.از خداوند متعال می خواهم که ثواب این مجلس، ثواب قرآن هایی که خوانده شد و صلوات هایی که فرستاده شد و روضه هایی که ذکر گردید و صحبت هایی که در آن می‌ شود، به روح پرفتوح این شخصیت مومن و متدین نثار بگرداند.

خب طبعاً در یک چنین جلسه ای، مناسب است که در رابطه با مقام پدر صحبت شود، ولی با توجه به اینکه شخصیت‌ های فرهیخته ای در مجلس ما هستند و قطعاً مقام پدر و حقوق پدر و مسائلی که در رابطه با یک چنین شخصیت‌هایی هست را می دانند، بنابراین من چند تا نکته دیگر که مرتبط با این مناسبت هست خدمت شما عرض می کنم:
 

• قبل از مردن، ضرورت انجام وظایف اسلامی
  نکته اول این است که باید متوجه بود که عمر یک روزی پایان می‌ یابد، چه دیر یا زود مثل حاج نجیب الله یوسفی این دنیا را ترک می کنیم و به سوی معبود خود می شتابیم، پس چه بهتر که تا زنده هستیم و توان داریم به وظایف خود یعنی وظایفی که به عهده ی یک فرد مسلمان است عمل کنیم.خب ما اگر بخواهیم به وظایف خود عمل نمائیم ابتدا به درک چند مطلب نیاز داریم:

• کار جمعی؛ ضرورت انجام درست وظایف
  در رابطه با چگونگی انجام وظایف نیز باید گفت که؛ بایستی کار جمعی انجام بدهیم، وظایف الهی و حرکت در مسیر تحقق خواست خدا با کار انفرادی انجام شدنی نیست.مشکل جامعه اسلامی ما این است.مشکل افغانستان امروز این است که هنوز مردم درک نکرده اند که حرکت اجتماعی یک حرکت دینی و خدایی و یک ضرورت معنوی است.حرکت های تشکیلاتی در قالب حرکت یک چوکات مشخص، بحثی دینی و خدایی است.اینگونه نیست که تا بحث تشکیلات مطرح شد بگویید رها کن بابا این  تشکلات فلان کرد و بهمان کرد.نه آقا!امروز دنیا، دنیای سازمان یافتگی است.امروز هر فرد و جریان و قدرتی در دنیا چه کار مثبتِ اثرگذار و چه حرکت های منفی انجام دهد، به وسیله یک حرکت سازمانی است.کسانی که حرکت سازمان یافته ندارند و کارهای جمعی را ترجیح نمی دهند، عمله ها و مزدوران کسانی هستند که کارهای سازمانی انجام می دهند.
  
  این افراد شاید خوش هستند که ما به بند فلانی نیستیم و یا خوش هستند که ما وابسته به فلان سازمان نیستیم؛ آقاجان خوش نباش!شما مزدوری، شما عمله ای، شما بارکشی! کسی که کار انفرادی می کند و به فکر خود و خانواده خود و به فکر شکم و زیر شکم خودش است، عمله ای بیش نیست.چنین افرادی ضرورت کار جمعی که یک ضرورت دینی بوده و براساس آیات قرآن و  سنت پیامبر اسلام و ائمه معصومین می‌باشد را درک نکرده‌ اند.
  
  لزوم موفقیت در امور، کار سازمانی است
  اصولا پیامبران خدا آمدند تا انسان ها را متوجه این نکته کنند که اگر می خواهید به جایی برسید کار جمعی بکنید، اگر می خواهید قدرتمند شوید کار جمعی کنید، اگر می خواهید به دنیا برسید کار جمعی نمایید و اگر می خواهید به خدا برسید کار جمعی بکنید.در این زمیه آیات و روایات متعددی وجود دارد که اگر بخواهم اقدام به قرائت بکنم وقت زیادی خواهد گرفت. باز اگر فرصتی پیش آمد با آیات قران و روایات ائمه معصومین علیهم السلام ثابت می کنم که اگر حرکت سازمان یافته وجود نمی داشت پیامبراسلام(ص) موفق نمی شد و اسلامی باقی نمی ماند.