در این شب و روزها یکی از اقشار به شدت آسیب‌پذیر در ایران مهاجرین افغانستانی هستند که در حال دست و پنجه نرم کردن با ویروس کرونا و بیماری کووید19 و همچنین تحمل تبعات اقتصادی و اجتماعی آن می‌باشند. در این میان تعدادی از مهاجرین که در رشته‌های علوم پزشکی تحصیل کرده‌اند یا مشغول به تحصیل در این رشته هستند، با عمل به وظایف انسانی خود به یاری کادر درمان تیم‌های پزشکی ایران در جبهۀ مبارزه علیه کرونا شتافته‌اند و دوشادوش دیگر هم‌سنگران ایرانی خود همانند سال‌های دفاع مقدس به مبارزه و جهاد می‌پردازند.

خبرگزاری صدای افغان (آوا) -قم: کرونا، ویروس مهلک و کشنده با سرعت فزاینده در جهان. ویروسی که نخستین بار در دسامبر ۲۰۱۹ در شهر ووهان ولایت هوبئی کشور چین شناسایی شد و پس از آن یک به یک کشورهای جهان را درگیر خود کرد. ایران نیز یکی از کشورهای درگیر با این ویروس مرگبار است. در این بین علاوه بر بیماران، کادر درمان نیز جزو درگیرترین بخش‌های مبارزه با بیماری کوئید ۱۹ هستند.

یکی از اقشار آسیب‌پذیر در ایران مهاجرین افغانستانی هستند که در این ایام، در حال دست و پنجه نرم کردن با ویروس کرونا و بیماری کووید19 و همچنین تحمل تبعات اقتصادی و اجتماعی آن می‌باشند. در این میان تعدادی از مهاجرین که در رشته‌های علوم پزشکی تحصیل کرده‌اند یا مشغول به تحصیل در این رشته هستند، با عمل به وظایف انسانی خود به یاری کادر درمان تیم‌های پزشکی ایران در جبهۀ مبارزه علیه کرونا شتافته‌اند و دوشادوش دیگر هم‌سنگران ایرانی خود همانند سال‌های دفاع مقدس به مبارزه و جهاد می‌پردازند.

یکی از این جهادگران عرصۀ پزشکی مهاجر، فاطمه حسنی نام دارد. دختری که در رشته پرستاری مشغول به تحصیل است و هم‌اکنون در بیمارستان شهید بهشتی ولایت قم خدمت‌رسانی می‌کند. فاطمه متولد سال ۱۳۷۵ است و همانند بسیاری از جوانان مهاجر متولد ایران می‌باشد.

در ادامه با این دختر مهاجر افغانستانی که به صورت کاملا داوطلبانه تصمیم به حضور در بیمارستان و پرستاری از بیماران بخش کرونایی را به عنوان کار عملی واحد درسی خود انتخاب کرده است، گفتگو خواهیم کرد.



در این مصاحبه از خانواده فاطمه پرسیدیم و از سرگذشت مهاجرتشان به ایران. او چنین پاسخ داد: "خانواده‌ام حدود سه دهه است که به ایران مهاجرت کرده‌اند و اصالتاً دره صوفی هستیم". فاطمه از انگیزه‌اش برای تحصیل در رشته پرستاری چنین گفت: "از پرستاری و کمک به دیگران خشنود می‌شوم و علی‌رغم اصرار مادرم به تحصیل در رشته‌ی مامایی، توانستم بعد از گذراندن دوبار آزمون کانکور در رشته پرستاری مشغول به تحصیل شوم".

نکته‌ای که در این دوره از زندگیِ فاطمه حائز اهمیت است، حضور داوطلبانه او در بخش بیماران کرونایی و مراقبت از این بیماران است. از انگیزه‌ی او در این مورد پرسیدیم. فاطمه در پاسخ گفت: "حس تعهد به انجام وظیفه و علاوه بر آن نقش انسانی ما در مقابله‌ی با این بیماری در وجود من بیدار بود، لذا هنگامی که در ماه حوت/اسفند سال گذشته دانشگاه علوم پزشکی طی یک فراخوان برای تکمیل و تقویت کادر درمانی اقدام به جذب نیرو در این زمینه نمود و از آنجا که انسان همواره باید در شرایط بحرانی با توجه به تخصص و حس مسئولیت‌پذیری خود در میدان مبارزه حضور داشته باشد، من نیز به وظیفه‌ی اجتماعی خود عمل کردم و داوطلب شدم".

البته حقیقت این است که این بیماریِ خطرناک و به شدت واگیر به کمتر خانواده‌ای این اجازه را می‌دهد که بگذارند فرزندشان در خط مقدم این بیماری به انجام وظیفه بپردازد، والدین فاطمه هم از این قضیه مستثنی نبودند و پذیرش این مسأله برایشان سخت بوده است. اما فاطمه با عزم راسخ خود توانسته بود رضایت آنها را به انجام این کار جلب کند.

از فاطمه راجع به شروع کارش در این حیطه و چگونگی مقابله با ترس از بیماری کرونا پرسیدیم، وی عنوان کرد: کار در بیمارستان را از ماه حوت/ اسفند آغاز کرده و با وجود ترس از این بیماری، بر آن غلبه کرده است.

این پرستار مهاجر تاکید می‌کند که کادر درمانی همیشه با مردم هم‌قدم هستند و عقب نخواهند نشست.

فاطمه در اوایلِ شروع به کار خود به دلیل کمبود نیروهای درمانی و سیر صعودی ابتلا به این بیماری، هر روز هفته را شیفت کاری داشته ولی اکنون که وضعیت کمی متعادل‌تر شده، دو شیفت در هفته مشغول به خدمت‌رسانی است.

این دختر مهاجر در رابطه با شیوع ویروس کرونا در افغانستان نیز بیان داشت که اگر امکانات و شرایط اجازه دهد و بستر این کمک‌رسانی در افغانستان مهیا شود، مشتاق است تا در وطن خویش نیز انجام وظیفه کند.

خانم حسنی در توصیه‌ای به مردم نیز می‌گوید: در این شرایط مردم نیز وظایفی بر عهده دارند که رعایت اصول بهداشتی و پیش‌گیری از این بیماری و جدی گرفتن قرنطینه خانگی از قبیل این وظایف است.

وی همچنین از رفتار عوامل بیمارستان با کادر درمانی افغانستانی و بیماران مهاجر نیز قدردانی کرده و خاطرنشان می‌کند که برخوردها با بیماران مهاجر نیز مناسب بوده و این رفتار انسانی است که در همه‌جا حاکم است.

شایان ذکر است که هرچند تاکنون آمار رسمی از تعداد مبتلایان و فوتی‌های مهاجرین افغانستانی در جمهوری اسلامی ایران اعلام نشده است، اما آمارهای منابع مردمی و غیررسمی از ابتلای تخمینی 150 تن و درگذشت 50 نفر از مهاجرین تا تاریخ 9 حمل/فروردین در این کشور حکایت دارد.