خبرنگار آوا از ولایت بلخ در شمال کشور گزارش داده است که 250 خانواده ای که از ولسوالی خواجه سبزپوش فاریاب در قسمت شمال شهرمزارشریف مهاجر شده اند در وضعیت بدی بسر میبرند.
به گزارش خبرگزاری آوا، این مهاجرین در فضای باز زیر خیمه های تکه ای بدون داشتن خوراک، پوشاک و حتی آب آشامیدنی به سر می برند و شمار زیاد از این مهاجرین بیمارشده و توانایی رفتن پیش داکتر را هم ندارند.
شهاب، قریه دار پروژه فارابی، در گفتگو با خبرنگاگفته است که 250 فامیل از 8 ولسوالی ولایت فاریاب بر اثر جنگ های اخیر به شهر مزارشریف مهاجر شده و با وضعیت بدی زندگی به سر می برند.
وی می افزاید که این بی‌جا شدگان جای برای بود و باش ندارند و در هوایی آزاد زیر خیمه های تکه ای زندگی می کنند، بارندگی‌ها مشکلات زیادی را برای آنان به بار آورده است.
قریه دار پروژه فارابی کودکان این بی‌جا شدگان را بی سرنوشت خواند و افزود که اطفال در فاریاب به مکتب می رفتند اما اکنون در این دشت مکتب وجود ندارد.
موصوف می گوید که این ناحیه از شهر خیلی دور است و اگر کسی بیمار گردد، نمی توانیم به شفاخانه انتقال دهیم و توان پرداخت کرایه گزاف به موتر را نداریم.
شهاب از تلف شدن سه تن از این بی‌جا شدگان در جریان بارندگی اخیر خبرداد و افزود که سه تن از این مهاجرین جان دادند و شمار زیادی از کودکان و زنان مریض هستند.
خانم روزخوان، یکی از بی‌جا شده در مصاحبه با خبرنگار آوا، می گوید که جنگ در قریه شیخی سبب شد تا آنان خانه های شان را ترک کرده و مزار شریف مهاجر شوند.
وی افزود که یک فرزندش در اثر جنگ در فاریاب کشته شده و او متباقی فرزندانش را گرفته و فرار کرده است و تا حال چیزی برای خوردن و پوشیدن ندارند و از سوی هم جای بود و باش شان خیلی نامناسب است.
عبدالرحمان؛ بی جاشده فاریاب نیز می گوید که او و خانواده و اقاربش از سبب نا امنیها از ولسوالی خواجه سبز پوش، به مزارشریف آمده است.
وی گفت که تنها از خانواده و اقارب او 30 تن کشته شدند و آنان مجبور به ترک خانه های شان شده اند.
عبدالرحمان ابراز داشت: در این میان کودکان بیشتر متضرر هستند، و اطفال گرسنه هستند، و برای زنده ماندن آنان یک نان را بین تمام شان توزیع می کند.
خانم آشورماه، بی جا شده فاریاب در مصاحبه با خبرگزاری صدای افغان، می گوید: برای زنده ماندن از فاریاب فرار کردیم و فعلا سخت مریض هستم، و توانایی رفتن به داکتر را نداریم، و از دولت می خواهیم به ما توجه کنند.
امان الله، مهاجر فاریاب در مصاحبه با خبرنگار آوا، مشکلات اصلی این بی جا شدگان را نداشتن سر پناه و خیمه، آب صحی و خوارکه عنوان کرد، و افزود که مردم سخت ترسیده اند و دیگر به فاریاب بر نمی گردند.
غلام سخی، از بی جاشدگان فاریاب در مصاحبه با خبرگزاری صدای افغان می گوید که سه ماه است که این بی جا شدگان از فاریاب آمده که سه روز قبل با تماس های مکرر، برای بررسی اینجا آمده است.
وی می گوید که آنان آب ندارند و از آب باران که در یک جا چقری جمع شده استفاده می کنند، و تا حال تعداد زیاد اطفال از سبب آب آلوده اسهال گردیده است.
حیات الله، هشت ساله، در مصاحبه با خبرنگار آوا می گوید که او مرمی هاوان در صنف درسی به وی اصابت کرده، و دستش معیوب شده است.
حیات الله پدرش را نیز از اثر برخورد هاوان به خانه شان در فاریاب از دست داده و اکنون با وضعیت بدی با مادر و خواهرانش زندگی می کند.
این درحالی است که جنگ های دایمی در فاریاب سبب مهاجرت هزاران فامیل از این ولایت گردیده است.
به گزارش خبرگزاری آوا، این مهاجرین در فضای باز زیر خیمه های تکه ای بدون داشتن خوراک، پوشاک و حتی آب آشامیدنی به سر می برند و شمار زیاد از این مهاجرین بیمارشده و توانایی رفتن پیش داکتر را هم ندارند.
شهاب، قریه دار پروژه فارابی، در گفتگو با خبرنگاگفته است که 250 فامیل از 8 ولسوالی ولایت فاریاب بر اثر جنگ های اخیر به شهر مزارشریف مهاجر شده و با وضعیت بدی زندگی به سر می برند.
وی می افزاید که این بی‌جا شدگان جای برای بود و باش ندارند و در هوایی آزاد زیر خیمه های تکه ای زندگی می کنند، بارندگی‌ها مشکلات زیادی را برای آنان به بار آورده است.
قریه دار پروژه فارابی کودکان این بی‌جا شدگان را بی سرنوشت خواند و افزود که اطفال در فاریاب به مکتب می رفتند اما اکنون در این دشت مکتب وجود ندارد.
موصوف می گوید که این ناحیه از شهر خیلی دور است و اگر کسی بیمار گردد، نمی توانیم به شفاخانه انتقال دهیم و توان پرداخت کرایه گزاف به موتر را نداریم.
شهاب از تلف شدن سه تن از این بی‌جا شدگان در جریان بارندگی اخیر خبرداد و افزود که سه تن از این مهاجرین جان دادند و شمار زیادی از کودکان و زنان مریض هستند.
خانم روزخوان، یکی از بی‌جا شده در مصاحبه با خبرنگار آوا، می گوید که جنگ در قریه شیخی سبب شد تا آنان خانه های شان را ترک کرده و مزار شریف مهاجر شوند.
وی افزود که یک فرزندش در اثر جنگ در فاریاب کشته شده و او متباقی فرزندانش را گرفته و فرار کرده است و تا حال چیزی برای خوردن و پوشیدن ندارند و از سوی هم جای بود و باش شان خیلی نامناسب است.
عبدالرحمان؛ بی جاشده فاریاب نیز می گوید که او و خانواده و اقاربش از سبب نا امنیها از ولسوالی خواجه سبز پوش، به مزارشریف آمده است.
وی گفت که تنها از خانواده و اقارب او 30 تن کشته شدند و آنان مجبور به ترک خانه های شان شده اند.
عبدالرحمان ابراز داشت: در این میان کودکان بیشتر متضرر هستند، و اطفال گرسنه هستند، و برای زنده ماندن آنان یک نان را بین تمام شان توزیع می کند.
خانم آشورماه، بی جا شده فاریاب در مصاحبه با خبرگزاری صدای افغان، می گوید: برای زنده ماندن از فاریاب فرار کردیم و فعلا سخت مریض هستم، و توانایی رفتن به داکتر را نداریم، و از دولت می خواهیم به ما توجه کنند.
امان الله، مهاجر فاریاب در مصاحبه با خبرنگار آوا، مشکلات اصلی این بی جا شدگان را نداشتن سر پناه و خیمه، آب صحی و خوارکه عنوان کرد، و افزود که مردم سخت ترسیده اند و دیگر به فاریاب بر نمی گردند.
غلام سخی، از بی جاشدگان فاریاب در مصاحبه با خبرگزاری صدای افغان می گوید که سه ماه است که این بی جا شدگان از فاریاب آمده که سه روز قبل با تماس های مکرر، برای بررسی اینجا آمده است.
وی می گوید که آنان آب ندارند و از آب باران که در یک جا چقری جمع شده استفاده می کنند، و تا حال تعداد زیاد اطفال از سبب آب آلوده اسهال گردیده است.
حیات الله، هشت ساله، در مصاحبه با خبرنگار آوا می گوید که او مرمی هاوان در صنف درسی به وی اصابت کرده، و دستش معیوب شده است.
حیات الله پدرش را نیز از اثر برخورد هاوان به خانه شان در فاریاب از دست داده و اکنون با وضعیت بدی با مادر و خواهرانش زندگی می کند.
این درحالی است که جنگ های دایمی در فاریاب سبب مهاجرت هزاران فامیل از این ولایت گردیده است.