به‌گفته‌ی برخی‌از عالمان دین، این گروه ازسال‌ها به‌این‌سو به‌استثنای ولایت‌های بامیان و دایکندی، در سرتاسر کشور فعالیت دارد و برای تحقق یافتنِ آن‌چه «آزادی امتِ اسلامی از قیادت فکری استعمار» می‌خوانند، افکارعامه را برضد نظام و حکومت افغانستان تحریک می‌کنند.
مولوی حبیب‌الله حسام از عالمانِ سرشناس دینی در کابل و عضو پیشین شورای علمای کشور که پیش‌ازین هم مطالعاتی در باره‌ی چگونگی فعالیت حزب تحریر در افغانستان داشته، می‌گوید:
«حزب تحریر، یعنی فراهم کننده‌ی لشکر جنگی برای گروه‌های افراطی مانند طالبان، داعش، جبهه النصره و…»
اما سیف‌الله مستنیر که خودرا سخن‌گوی حزب تحریر در افغانستان معرفی می‌کند، دراین باره تعبیر دیگری دارد. او در گفت‌وگو با خبرنگار پَیک می‌گوید که حزب تحریر یک جریان سیاسی و ایدیولوژیک است و هدف آن، احیای زندگی زیر چتر خلافت اسلامی است که از ۶۵ سال به‌این‌سو در جهان ادامه دارد.
درحال‌حا ضر، آمار دقیق از شمار اعضای این گروه در افغانستان وجود ندارد؛ اما آقای مستنیر می‌گوید: هزاران نفر که بیشترشان جوانان هستند در کشور، عضویت حزب تحریر را دارند.

هرچند قانون‌دانان کشور، قانون اساسی نافذه‌ی ۱۳۸۳هـ‌خ را بهترین و کامل‌ترین قانون درمقایسه با قانون‌های گذشته و قانونی‌های نافذه‌ی کنونی برخی‌از کشورهای منطقه می‌دانند و هم‌چنان در ماده‌ی سوم این قانون نیز، چنین آمده‌است:
«هیچ قانونی درافغانستان، نمی‌تواند مخالف معتقدات و احکام دین مقدس اسلام باشد.»
ازسوی دیگر، ماده‌ی ۳۵ این قانون درباره‌ی چگونگی فعالیت حزب‌های سیاسی در کشور، چنین صراحت دارد:
«اتباع افغانستان حق دارند مطابق به احکام قانون،‌ احزاب سیاسی تشکیل دهند، مشروط بر این‌که:
مرامنامه و اساسنامه حزب، مغایر احکام دین مقدس اسلام و ارزش‌های مندرج این قانون اساسی نباشد؛
تشکیلات و منابع مالی حزب، علنی باشد؛
اهداف و تشکیلات نظامی و شبه نظامی نداشته باشد؛
وابسته به حزب سیاسی و یا دیگر منابع خارجی نباشد؛
تاسیس و فعالیت حزب برمبنای قومیت، سمت، زبان و مذهب فقهی جواز ندارد.
جمعیت و حزبی که مطابق به احکام قانون تشکیل می شود، بدون موجبات قانونی و حکم محکمۀ‌ی با صلاحیت منحل نمی‌شود.»
سخن‌گوی حزب تحریر، قانون اساسی افغانستان را یک قانون کُفری و برگرفته از قانون‌های غربی دانسته، می‌افزاید:
«حزب تحریر، نیازی به گرفتنِ جواز از یک حکومت اجیر ندارد.»

شایان ذکر است، حزب‌التحریر در سال ۱۹۵۳م. توسط شیخ تقی‌الدین النبهانی قاضی و عالم دینی که از دانشگاه الازهر مصر فارغ گردیده بود در فلسطین تأسیس شد و تا‌اکنون بیش‌از یک میلیون عضو در بیش‌از ۵۰ کشور جهان دارد.
حرکت هم‌سو برای هدف مشترک
هرچند فعالیت حزب تحریر در بسیاری از کشورهای جهان، به‌دلیل آرمان و اهداف هم‌سو با دیگر گروه‌های افراطی و سازمان‌های تروریستی ممنوع می‌باشد؛ اما گفته‌می‌شود فعالیت‌های هراس‌افگنی این گروه تااکنون به‌اثبات نه‌رسیده‌است. پرچم سیاه‌رنگ با درج کلمه‌ی طیبه، یکی از نمونه‌های بارز هم‌سویی این گروه با گروه‌های طالب و داعش است که اهداف و خط مشئ مشابهی با این گروه‌ها را نیز برخورداراست. چنان‌که هریک از این گروه‌ها؛ نظام دموکراسی را، غیراسلامی و ساخته‌ی کُفر می‌دانند.
یک استاد دانشگاه گفته است که ،  مبلغان  حزب التحریر هرگز به جوانان نمی‌گویند که با طالب و داعش باید بپیوندند؛ اما با تبلیغ و تحریک مداوم برضد نظام و دولت کنونی، ذهنیت سازی می‌کنند و ازین طریق جوانان را به‌سوی افراطیت و پیوستن با گروه‌های افراطی و هراس‌افگنی می‌کشانند.
این استاد دانشگاه، اطلاعاتی ارائه می‌کند که به‌گفته‌ی خودش بیش‌از ۵۰ دانشجو از دانشگاه‌های پروان و کاپیسا در نتیجه‌ی تحریک و جلب و جذب مبلغان حزب تحریر، با گروه طالبان پیوسته و هم‌اکنون دربرابر نیروهای دولتی می‌جنگند.

بر اساس یافته این گزارش، شماری از جوانان عضو حزب التحریر در ولسوالی‌های وردوج و راغستان، پس‌از ترک تحصیل و پیوستن با طالبان در یک نبرد رویاروی با نیروهای دولتی در ولسوالی زیباک کشته شدند.

درعین حال گفته می شود که شماری از آموزگاران دانشکده‌ی شرعیات کابل، به‌گونه‌ی آزاد درمیان دانشجویان تبلیغ می‌کنند و جوانان را برای عضویت در حزب تحریر، تشویق می‌کنند.

بر اساس تحقیقات صورت گرفته حزب التحریر نه‌تنها لشکر جنگی گروه‌های هراس‌افگن طالب و داعش را در داخل افغانستان تمویل می‌کند، بل صدها جوان از ولایت‌های مختلف کشور را از طریق پاکستان به کُمک جبهه النصره و داعش به سوریه فرستاده‌است.