به گزارش خبرگزاری صدای افغان(آوا)، عطامحمد نور که روز یک‌شنبه(10 سرطان) از یک سفر دو ماهه خارجی به مزارشریف بازگشت، سخنان تندی در مورد ریاست اجرایی حکومت بازگو کرد. وی در جمع هوادارانش در مزارشریف گفت: "امسال وقتی که من حمایت نکنم، قصر سپیدار دیگر تاج‌گذاری را نمی‌بیند. آن هم توان ملت با غرور و با عزت ما بود که به قصر سپیدار نشست و تاج‌گذاری کرد. این‌بار آن تاج را ما می‌گیریم. یا خود ما میدان را می‌بریم یا یکی از یارهای صادق خود را به میدان می‌آوریم".
 
اما امرالله صالح به این سخنان واکنش نشان داده است.
 
آقای صالح در یادداشتی در صفحه فیس‌بوک خود ضمن تبریک بازگشت عطامحمد نور به کشور، در یک مقدمه به تشریح وضعیت کنونی کشور پرداخته و نوشته است: "ساحه تحت کنترول تروریزم گسترش یافته است. طالب دولت موازی ساخته است. شما که تشریف نداشتید، صدها تا شهید شدند و هزارها نفر زخم برداشتند. فقر بیداد می‌کند. نفاق قومی هر روز دیانت و صفای این کشور را در حال بلعیدن است. حوزه ضد ترور با همه فداکاری و تاریخ اش در حاشیه محاسبات بزرگ رفته است. تبعید کردن و استفاده ابزاری از محاکم، وسایل آشکار برای تحکیم قدرت غیر مردمی شده است".
 
وی با این مقدمه، ادامه داده است: "تا جایی‌که من شاهد استم، دوکتور عبدالله عبدالله با همان روحیه که شما فکر می‌کنید دیگر ندارد، اما من که می‌بینم دارد و خواهد داشت، از داخل نظام ایستاده است و مبارزه می‌کند".
 
رهبر روند سبز افغانستان از عطامحمد نور پرسیده است: "فرض بر این‌که او دیگر داکتر عبدالله دیروز نیست. آیا از میان این همه ناملایمتی و زشتی‌ها که باید اصلاح شود، حذف داکتر عبدالله برای‌تان اولویت دارد؟ کمترین ارزش حضور او در سپیدار، تزیین صالون‌های آن قصر با تصاویر مقاومت و مبارزات شماست. پایین کشیدن این تصاویر صرفا به خاطر انتقام‌کشی از داکتر عبدالله چه فخری در پی دارد. این قصر سپیدار اگر ایستادگی و شهامت داکتر عبداالله برای احراز زعامت کشور نمی‌بود، شاید الحاقیه ارگ می‌بود و یک نفر آمدگی از خارج آن‌هم دو تابعیته در آن زیست می‌کرد".
 
وی تأکید کرده که اگر داکتر عبدالله عبدالله از دید صلاحیت آن‌چه عطامحمد نور توقع دارد، چیزی ندارد، اما از دید سیاسی، معنوی و تاریخی، دست‌آورد بزرگ دارد.
 
امرالله صالح تصریح کرده که داکتر عبدالله تنها چهره غیرخارجی در صحنه رقابت‌های انتخاباتی بود و عطامحمد نور در حمایت از داکتر عبدالله، از دید سیاسی و معنوی هیچ چیز را از دست نداده و آن‌چه به زعم او از دست رفته، چند تا کرسی است که امروز یا فردا پس به دست می آید.
 
وی در پایان خطاب به عطامحمد نور نوشته است: "من به شما احترام دارم و همیشه خواهم داشت، اما فکر نمی‌کنید حمله بر خودی‌ها نمک‌پاشی بر زخم‌های جسم مشترک ماست. تنها از جمع کردن است که به جایی می‌رسیم، نه از پراکنده‌سازی. یقین دارم که سیاست زیرسقف را نیز بلد استید. پیام‌دهی کنایه و انتقام به همسنگرهای‌تان آن‌هم از بلندگوی مطبوعات و فیس‌بوک، نوای دلنواز به گوش دشمن و حریفان است. استاد معظم نیستان ما که به خاطر بریده شدن از آن می‌نالیم و سینه شرحه شرحه می‌نماییم، وحدت و همدلی است. عیاران در تاریخ سینه فراخ داشته‌اند و با یاران درمانده خویش از سر عیاری پیش رفته‌اند، نه آن‌که لگد آخر را بر او بزنند. عیاری‌تان همیشه باد".